Νίκος Καρέλης: Το κοπέλι που έγινε Hulk

Το Αρκαλοχώρι είναι κωμόπολη που ανήκει στο νομό Ηρακλείου, κτισμένη σε υψόμετρο 395 μέτρων και η πλειοψηφία των 3.346 κατοίκων ασχολείται με την παραγωγή και το εμπόριο λαδιού, σταφίδας και δημητριακών. Τρία χιλιόμετρα μακριά είναι η Αυλή Πεδιάδας, ένα χωριό 300 κατοίκων. Εκεί γεννήθηκε (24/2/1992) ο Νίκος Καρέλης, ο οποίος από πολύ νωρίς ανακάλυψε πως το να κλωτσά μια μπάλα ποδοσφαίρου ήταν κάτι που τον διασκέδαζε. Μετά, ήλθαν οι εικόνες και οι παραστάσεις που είχε αποκτήσει ο πατέρας του, Κωνσταντίνος από την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής -και με τη φανέλα του Εργοτέλη- να συνθέσουν μια εικόνα, μέσα στην οποία είχε φανταστεί τον εαυτό του ο μικρός.

Όταν λοιπόν, συμπλήρωσε τα έξι του χρόνια, έγινε μέλος των ακαδημιών του Εργοτέλη. Προφανώς και υπήρχαν -καλοί- λόγοι που στα 14 τον κάλεσαν για προπονήσεις στην πρώτη ομάδα και ένα χρόνο μετά υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Τότε ήταν που αντιλήφθηκε πως αυτό που έως τότε ήταν απλά μια διαδικασία που τον ενθουσίαζε, μπορούσε να γίνει και το επάγγελμα του. Σε παλαιότερη συνέντευξη του, είχε πει ότι “ήμασταν τυχερά τα παιδιά που προερχόμασταν από την ακαδημία του Εργοτέλη, γιατί μας δινόταν η δυνατότητα να μάθουμε πολλά, σε αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό επίπεδο. Το Μαρτινέγκο ήταν ένα μεγάλο σχολείο και χαίρομαι που πέρασα από εκεί“.

Είχε ομολογήσει πως “αιφνιδιάστηκε” και φυσικά δέχθηκε να ταξιδέψει για το Λονδίνο, στις 29 του ίδιου μήνα. Τον υποδέχθηκε εκπρόσωπος των Gunners και τον συνόδευσε στο ξενοδοχείο, απ’ όπου τον παρέλαβε το επόμενο πρωί για το προπονητικό κέντρο της ομάδας. Στις αναμνήσεις που έχει από αυτήν την εμπειρία είναι “ο Lehmann να ετοιμάζεται για προπόνηση“, ενώ όταν ζήτησε να μάθει πώς επελέγη, τον ενημέρωσαν πως τον παρακολουθούσαν μήνες, παρακολουθώντας παιχνίδια της Εθνικής Παίδων. Στο τουρνουά που μετείχε επί ιταλικού εδάφους, φόρεσε τη φανέλα με το Νο11 και σκόραρε δυο φορές σε ισάριθμα φιλικά, αγωνιζόμενος ως σέντερ φορ στο 4-3-3.

Το ένα γκολ ήταν πέναλτι στον τελικό με τη Juventus, με την αγγλική εφημερίδα “Guardian” να τον αναφέρει ως “παιδί-θαύμα” και τους ανθρώπους της αγγλικής ομάδας να του εξηγούν πως τους άρεσε η ενέργεια που “έβγαλε”. Του είπαν και ότι θα τον ειδοποιήσουν. Δεν τον ειδοποίησαν -γιατί όπως είχαν σχολιάσει αργότερα, ήθελαν να τον ξαναδούν είκοσι ημέρες αργότερα και ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να γίνει κάτι πριν “κλείσει” το 18ο έτος της ηλικίας του. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα (5/5), είχε εξηγήσει πως “εκεί οι αμυντικοί δεν έπαιζαν με μακρινές μπαλιές, αλλά με κάτω την μπάλα“. Ναι, αυτό ήταν που του είχε κάνει εντύπωση.

Έβαλε ξανά τη φανέλα του Εργοτέλη, για να αρκεστεί στις δυο συμμετοχές και τα 17 αγωνιστικά λεπτά εκείνη τη σεζόν, με την προοπτική να αυξηθούν βέβαια και οι δυο αριθμοί κατακόρυφα να είναι ξεκάθαρη. Πράγμα που αποδείχθηκε εμπράκτως το 2009, οπότε οι Κρητικοί του έδωσαν άλλα τρία χρόνια συμβόλαιο -μαζί και την ηρεμία πνεύματος και ψυχής που χρειαζόταν, για να επικεντρωθεί στην ατομική βελτίωση. Και τότε δεν είχε παραλείψει να ευχαριστήσει τον Παπουτσάκη, προσθέτοντας ότι “θα συνεχίσω να δουλεύω όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να δικαιώσω τους ανθρώπους του Εργοτέλη για την εμπιστοσύνη που έδειξαν προς το πρόσωπο μου“. Παράλληλα φυσικά, αγωνιζόταν με τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων και κάθε άλλο παρά απαρατήρητος περνούσε. Τα 52 λεπτά της σεζόν 2009-10 έγιναν 159 την αγωνιστική περίοδο 2010-11, οπότε είχε 11 συμμετοχές -οι δέκα ως αλλαγή-0 και σκόραρε μια φορά. Μετά, ήλθε ο υποβιβασμός της σεζόν 2011-12, οπότε έπαιξε σε 9 ματς, αλλά άρχισε να σκέφτεται τον εαυτό του μακριά από την Κρήτη. Ιδανικά, μακριά από την Ελλάδα.Ο εκπρόσωπος του είχε δεχθεί διάφορες ενοχλήσεις και όχι μόνο από συλλόγους που είχαν την έδρα τους εκτός των συνόρων. Πληροφορίες ανέφεραν ότι ο Ernesto Valverde είχε σημειώσει το όνομα του στη λίστα με τα “θέλω” του για το καλοκαίρι του 2011. Εκεί υπήρχε και αυτό του Κώστα Φορτούνη -μεταξύ άλλων. Η ιστορία δεν προχώρησε (όπως δεν είχε προχωρήσει το 2008, οπότε οι Κρητικοί είχαν θέσει την περίπτωση του στα υπ’ όψιν των “ερυθρόλευκων”) και ο Καρέλης συζήτησε με τον ατζέντη του, Χρήστο Γάτση επί του ποια θα ήταν η κατάλληλη επιλογή, δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών. Μολονότι είχαν καταθέσει το ενδιαφέρον τους οι ΟΦΗ, Πανιώνιος, ΠΑΟΚ, Πλατανιάς και Ξάνθη, ο τελευταίος θα του μιλούσε για την FC Amkar Perm, γιατί έκρινε πως εκεί θα μπορούσε να ωριμάσει περισσότερο ως παίκτης και ως άνθρωπος. Και αυτό έγινε.

Πριν ωστόσο, τα μαζέψει και πάει στο Perm (όπου το χειμώνα το θερμόμετρο φτάνει στους -35 βαθμούς Κελσίου) έκανε μια στάση στην ολλανδική Nijmegen. “Έμεινα εκεί έξι ημέρες και έκανα τέσσερις προπονήσεις. Εντυπωσιάστηκα από τα γήπεδα και τις εγκαταστάσεις” είχε εξηγήσει, ενημερώνοντας πως η ομάδα του είχε πει πως θα του απαντήσει αν τον θέλει ή όχι σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ήταν συνεπείς, αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Έτσι, στα 20 έγινε κάτοικος Ρωσίας, με το ΟΚ του Εργοτέλη. “Συζητήσαμε με τον πρόεδρο και κατάλαβε ότι αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω στο εξωτερικό. Μου είπε πως η πόρτα της ομάδας θα είναι ανοιχτή για εμένα. Όχι, δεν θα έλεγα πως ήταν δύσκολη η απόφαση μου, κυρίως μετά τις συζητήσεις που είχα με τον εκπρόσωπο μου και τους ανθρώπους της νέας μου ομάδας. Ελπίζω πως η FC Amkar Perm να είναι ο προθάλαμος για κάτι ακόμα καλύτερο στην καριέρα μου“. Είχε ξεκινήσει μαθήματα ρωσικών για να μπορεί να κάνει τα βασικά, ενώ είχε και 4-5 συμπαίκτες με τους οποίους επικοινωνούσε στα αγγλικά. Ένας… έκανε και το μεταφραστή.

Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις 18/8, στο 2-0 επί του Παναιτωλικού. Σκόραρε το πρώτο του γκολ στις 24/11, στο 3-1 επί του ΠΑΣ Γιάννενα. Μεσολάβησε ένα κύμα αμφισβήτησης, όταν έγινε ο αντικαταστάτης του Luciano Figueroa, του τύπου που μονοπωλούσε τη θέση έως τον Δεκέμβριο του 2013, που πήγε στην Johor Darul Takzim της Μαλαισίας -για το ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσό των 1.5 εκατ. δολ., ετησίως. Μετά το γκολ και στον πρώτο τίτλο της καριέρας του, το Κύπελλο του 2014, οπότε οι “πράσινοι” είχαν επικρατήσει στον τελικό του ΠΑΟΚ 4-1, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Η χρονιά τελείωσε με οκτώ τέρματα και ισάριθμες ασίστ και αυτή θα ήταν μόνο η αρχή.

Για αυτό και τον Δεκέμβριο του 2014, ο Παναθηναϊκός τον κάλεσε να υπογράψει επέκταση συμβολαίου, έως το 2017 -με option ανανέωσης για ένα ακόμα χρόνο-, με τις πληροφορίες (που δεν έχουν διασταυρωθεί) να αναφέρουν πως για κάθε χρόνο θα πάρει 110.000 ευρώ. Σε αυτό το ποσό, δεν περιλαμβάνονται τα μπόνους για τις διακρίσεις. Η αγωνιστική περίοδος 2014-2015 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για εκείνον, αν σκεφτείτε πως είχε σκοράρει 19 σκοράρει 16 γκολ, γεγονός που φυσικά έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας.

Αν τον ρωτήσετε, θα σας πει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι τι θα κάνει η ομάδα του και τι θα προσφέρει εκείνος, ώστε να υλοποιηθούν οι στόχοι. Όποιο άλλο ζήτημα, το χειρίζονται οι άνθρωποι του. Εκείνος ασχολείται μόνο με τη δουλειά του και ακόμα και σήμερα κάνει εξτρά προπονήσεις, για να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Στην παρούσα φάση, δουλεύει τα τελειώματα του. Σε 31 παιχνίδια το 2015, έχει παίξει 2263 λεπτά, έχει σκοράρει 15 φορές, έχει δώσει 4 ασίστ. Σε κάθε αγώνα, κάνει κατά μ.ο. 2.9 σουτ. Αλλά δεν σας είπαμε για την Εθνική ανδρών -εμπειρία που έζησε το 2014, έπειτα από τέσσερα χρόνια στην U21, δύο στην U19 και ένα στην U17.

Έπειτα από την πρώτη εξαιρετική σεζόν με τον Παναθηναϊκό, ο Fernando Santos τον κάλεσε στην προεπιλογή για το World Cup της Βραζιλίας, με τους έχοντες γνώση να σημειώνουν πως η κλήση αφορούσε κυρίως την εμπειρία -διότι θα “κοβόταν”. Εκείνος, είχε σχολιάσει πως “μου φτάνει που είμαι στους 30. Είναι το πρώτο βήμα. Αν ένας παίκτης πάει πολύ καλά, θα πάρει αυτό που αξίζει.  Η Εθνική είναι άλλη μία οικογένεια για μένα“. Ακολούθησε ο Claudio Ranieri, ο οποίος τον προσπέρασε όταν έστελνε τα προσκλητήρια για τα προκριματικά του Euro 2016, πριν του δώσει τη θέση του Φάνη Γκέκα. “Είναι στο χέρι μου να δικαιώσω τον προπονητή μου, για την επιλογή μου” είχε δηλώσει, εν μέσω γκρίνιας και αρνητικού σχολιασμού για την απόφαση του Ιταλού. Μια εβδομάδα αργότερα, στο ματς με τη Φινλανδία, έκανε ντεμπούτο ως βασικός και σκόραρε το μοναδικό τέρμα της ομάδας

Ο “Hulk” (παρατσούκλι που κουβαλάει από παιδί, λόγω σωματοδομής και αθλητικών δυνατοτήτων) ήταν εκείνος που σκόραρε στη Βέροια, την Κυριακή (6/12) και εν πολλοίς “έσωσε” την ομάδα του από νέο κάζο. Ανήμερα της γιορτής του, δεν πήγε γλυκά στους συμπαίκτες του. “Τους έδωσα άλλο δώρο” είπε με ένα χαμόγελο, ενώ σε ερώτηση για το πώς ήταν να παίζει χωρίς τον Marcus Berg -τύπος που πήγε στον ΠΑΟ, όταν πήγε και εκείνος-, είπε πως “αφενός δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω μόνος μπροστά, αφετέρου είχα άλλους που με βοήθησαν. Εξυπακούεται πως θα ήθελα και τον Marcus. Το ευτυχές είναι πως πήραμε τους τρεις βαθμούς“. Γενικά είναι τέτοιος τύπος. Κρατά το σημαντικό και προσπερνά τα άλλα, για να συνεχίσει. Πράγμα που επιβεβαιώνουν και τα tattoos του.

Στο στήθος έχει κάτι για την οικογένεια του (“το έκανα στη Ρωσία” και λέει Family is forever), με τους γονείς του και τα αδέλφια του (Λευτέρης, Φαίη) να είναι οι ήρωες του και τη θάλασσα να αποτελεί απαραίτητο συστατικό, για να μπορεί να νιώθει καλά. Είναι και σταθερός τύπος, στις σχέσεις του (και δη αυτή που διατηρεί με την Ισμήνη Χουστουλάκη), αλλά και στον αριθμό που φορά στην πλάτη (βλ. 19). Εκτός και αν τίθεται θέμα νέων προκλήσεων. Πράγμα που δεν αποκλείεται να ζήσει προς το τέλος του μήνα, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως στην παρούσα φάση ο Παναθηναϊκός μιλά (ξανά) με την Genk και ενδέχεται αυτήν την τρίτη φορά, να καταλήξουν σε συμφωνία.

Πηγή: Sport24