Ο Νίκος Καρέλης τακτοποίησε μόνος του τα των εορτασμών της ονομαστική του εορτής, στην επίσκεψη του Παναθηναϊκού στη Βέροια, όπως συνέχιζε να διανύει την καλύτερη σεζόν της καριέρας του. Πληροφορίες αναφέρουν πως οι “πράσινοι” μιλούν με την Genk, για την πώληση του. Μέχρι να δούμε τι θα γίνει… ας τον μάθουμε καλύτερα.
[ads2]
Σε 17 παιχνίδια φέτος, έχει παίξει 1285 λεπτά, έχει σκοράρει 8 φορές και έχει δώσει 3 ασίστ. Την Κυριακή (6/12), ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, ο Νίκος Καρέλης δεν πήρε δώρο. Έδωσε: τρεις βαθμούς στον Παναθηναϊκό, στην επίσκεψη του στη Βέροια. Πληροφορίες αναφέρουν πως στο προσεχές μεταγραφικό “παράθυρο” ενδέχεται να μετακινηθεί, με τους “πράσινους” να συζητούν απευθείας με την Genk. Ομάδα που έχει αποπειραθεί άλλες δυο φορές να τον πάρει -τους τελευταίους μήνες-, δίχως όμως, επιτυχία. Η τρίτη προσπάθεια μπορεί να είναι και η τυχερή. Αλλά ας γνωρίσουμε καλύτερα τον 23χρονο επιθετικό.
Το Αρκαλοχώρι είναι κωμόπολη που ανήκει στο νομό Ηρακλείου, κτισμένη σε υψόμετρο 395 μέτρων και η πλειοψηφία των 3.346 κατοίκων ασχολείται με την παραγωγή και το εμπόριο λαδιού, σταφίδας και δημητριακών. Τρία χιλιόμετρα μακριά είναι η Αυλή Πεδιάδας, ένα χωριό 300 κατοίκων. Εκεί γεννήθηκε (24/2/1992) ο Νίκος Καρέλης, ο οποίος από πολύ νωρίς ανακάλυψε πως το να κλωτσά μια μπάλα ποδοσφαίρου ήταν κάτι που τον διασκέδαζε. Μετά, ήλθαν οι εικόνες και οι παραστάσεις που είχε αποκτήσει ο πατέρας του, Κωνσταντίνος από την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής -και με τη φανέλα του Εργοτέλη- να συνθέσουν μια εικόνα, μέσα στην οποία είχε φανταστεί τον εαυτό του ο μικρός.
Όταν λοιπόν, συμπλήρωσε τα έξι του χρόνια, έγινε μέλος των ακαδημιών του Εργοτέλη. Προφανώς και υπήρχαν -καλοί- λόγοι που στα 14 τον κάλεσαν για προπονήσεις στην πρώτη ομάδα και ένα χρόνο μετά υπέγραψε το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιο. Τότε ήταν που αντιλήφθηκε πως αυτό που έως τότε ήταν απλά μια διαδικασία που τον ενθουσίαζε, μπορούσε να γίνει και το επάγγελμα του. Σε παλαιότερη συνέντευξη του, είχε πει ότι “ήμασταν τυχερά τα παιδιά που προερχόμασταν από την ακαδημία του Εργοτέλη, γιατί μας δινόταν η δυνατότητα να μάθουμε πολλά, σε αγωνιστικό και εξωαγωνιστικό επίπεδο. Το Μαρτινέγκο ήταν ένα μεγάλο σχολείο και χαίρομαι που πέρασα από εκεί“.
Σαφέστατα βοήθησε και το γεγονός ότι είχε ταλέντο, μαζί και ότι περνούσε ώρες ατελείωτες στο γήπεδο, σε ατομική δουλειά. Όπως είχε βοηθήσει και ο Απόστολος Παπουτσάκης, τότε πρόεδρος της ομάδας, αλλά και πολλά περισσότερα. Ήταν ένας αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας (ξεκίνησε από ασφαλιστής και κατέληξε αντιπρόεδρος μεγάλης ασφαλιστικής εταιρίας) που μολονότι έδινε την εντύπωση πως μπορεί να τον ξεγελάσει κάποιος, αυτό ήταν αδύνατο. Ήταν από εκείνους που δεν μιλούσαν πολύ, που έδινε μεγάλη σημασία στην εξέλιξη των παιδιών που απασχολούνταν στον Εργοτέλη και όχι μόνο με την ποδοσφαιρική έννοια. Αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος και παράγοντας εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο, τον Ιούλιο του 2012. Τότε, ο Καρέλης ένιωσε να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του. Ήταν εκείνος που τον είχε πιστέψει, εκείνος που τον είχε σαν γιο του, με τη σχέση τους να θυμίζει αυτή πατέρα με γιο. Ο Παπουτσάκης ήταν και εκείνος που είχε δώσει στον διεθνή επιθετικό το πρώτο του συμβόλαιο.Ο Εργοτέλης τον έκανε το νεαρότερο σε ηλικία παίκτη της ομάδας που πάτησε το πόδι του σε αγώνα της Super League, όταν στις 20/4 του 2008, οπότε -ως μαθητής της Α’ Λυκείου- εμφανίστηκε στο Παγκρήτιο η Ξάνθη, ο προπονητής Νίκος Καραγεωργίου τον σήκωσε από τον πάγκο στο 78ο λεπτό, για να αντικαταστήσει τον Γιώργο Βακουφτσή. Ήταν 16 χρόνων. Τέσσερις ημέρες αργότερα, ήλθε το επόμενο… σοκ -με την καλή την έννοια. Ο Παπουτσάκης θα ενημέρωνε τον πρωταγωνιστή της ιστορίας μας πως είχε δεχθεί πρόσκληση για προπονήσεις από την Arsenal, για συμμετοχή σε δεκαήμερο camp. Παρεμπιπτόντως, αυτή ήταν η αγαπημένη του ομάδα -με την Premier League να είναι από παιδιόθεν η αγαπημένη του λίγκα.
Είχε ομολογήσει πως “αιφνιδιάστηκε” και φυσικά δέχθηκε να ταξιδέψει για το Λονδίνο, στις 29 του ίδιου μήνα. Τον υποδέχθηκε εκπρόσωπος των Gunners και τον συνόδευσε στο ξενοδοχείο, απ’ όπου τον παρέλαβε το επόμενο πρωί για το προπονητικό κέντρο της ομάδας. Στις αναμνήσεις που έχει από αυτήν την εμπειρία είναι “ο Lehmann να ετοιμάζεται για προπόνηση“, ενώ όταν ζήτησε να μάθει πώς επελέγη, τον ενημέρωσαν πως τον παρακολουθούσαν μήνες, παρακολουθώντας παιχνίδια της Εθνικής Παίδων. Στο τουρνουά που μετείχε επί ιταλικού εδάφους, φόρεσε τη φανέλα με το Νο11 και σκόραρε δυο φορές σε ισάριθμα φιλικά, αγωνιζόμενος ως σέντερ φορ στο 4-3-3.
Το ένα γκολ ήταν πέναλτι στον τελικό με τη Juventus, με την αγγλική εφημερίδα “Guardian” να τον αναφέρει ως “παιδί-θαύμα” και τους ανθρώπους της αγγλικής ομάδας να του εξηγούν πως τους άρεσε η ενέργεια που “έβγαλε”. Του είπαν και ότι θα τον ειδοποιήσουν. Δεν τον ειδοποίησαν -γιατί όπως είχαν σχολιάσει αργότερα, ήθελαν να τον ξαναδούν είκοσι ημέρες αργότερα και ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να γίνει κάτι πριν “κλείσει” το 18ο έτος της ηλικίας του. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα (5/5), είχε εξηγήσει πως “εκεί οι αμυντικοί δεν έπαιζαν με μακρινές μπαλιές, αλλά με κάτω την μπάλα“. Ναι, αυτό ήταν που του είχε κάνει εντύπωση.
Έβαλε ξανά τη φανέλα του Εργοτέλη, για να αρκεστεί στις δυο συμμετοχές και τα 17 αγωνιστικά λεπτά εκείνη τη σεζόν, με την προοπτική να αυξηθούν βέβαια και οι δυο αριθμοί κατακόρυφα να είναι ξεκάθαρη. Πράγμα που αποδείχθηκε εμπράκτως το 2009, οπότε οι Κρητικοί του έδωσαν άλλα τρία χρόνια συμβόλαιο -μαζί και την ηρεμία πνεύματος και ψυχής που χρειαζόταν, για να επικεντρωθεί στην ατομική βελτίωση. Και τότε δεν είχε παραλείψει να ευχαριστήσει τον Παπουτσάκη, προσθέτοντας ότι “θα συνεχίσω να δουλεύω όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να δικαιώσω τους ανθρώπους του Εργοτέλη για την εμπιστοσύνη που έδειξαν προς το πρόσωπο μου“. Παράλληλα φυσικά, αγωνιζόταν με τα κλιμάκια των εθνικών ομάδων και κάθε άλλο παρά απαρατήρητος περνούσε. Τα 52 λεπτά της σεζόν 2009-10 έγιναν 159 την αγωνιστική περίοδο 2010-11, οπότε είχε 11 συμμετοχές -οι δέκα ως αλλαγή-0 και σκόραρε μια φορά. Μετά, ήλθε ο υποβιβασμός της σεζόν 2011-12, οπότε έπαιξε σε 9 ματς, αλλά άρχισε να σκέφτεται τον εαυτό του μακριά από την Κρήτη. Ιδανικά, μακριά από την Ελλάδα.Ο εκπρόσωπος του είχε δεχθεί διάφορες ενοχλήσεις και όχι μόνο από συλλόγους που είχαν την έδρα τους εκτός των συνόρων. Πληροφορίες ανέφεραν ότι ο Ernesto Valverde είχε σημειώσει το όνομα του στη λίστα με τα “θέλω” του για το καλοκαίρι του 2011. Εκεί υπήρχε και αυτό του Κώστα Φορτούνη -μεταξύ άλλων. Η ιστορία δεν προχώρησε (όπως δεν είχε προχωρήσει το 2008, οπότε οι Κρητικοί είχαν θέσει την περίπτωση του στα υπ’ όψιν των “ερυθρόλευκων”) και ο Καρέλης συζήτησε με τον ατζέντη του, Χρήστο Γάτση επί του ποια θα ήταν η κατάλληλη επιλογή, δεδομένων των συνθηκών και τηρουμένων των αναλογιών. Μολονότι είχαν καταθέσει το ενδιαφέρον τους οι ΟΦΗ, Πανιώνιος, ΠΑΟΚ, Πλατανιάς και Ξάνθη, ο τελευταίος θα του μιλούσε για την FC Amkar Perm, γιατί έκρινε πως εκεί θα μπορούσε να ωριμάσει περισσότερο ως παίκτης και ως άνθρωπος. Και αυτό έγινε.
Πριν ωστόσο, τα μαζέψει και πάει στο Perm (όπου το χειμώνα το θερμόμετρο φτάνει στους -35 βαθμούς Κελσίου) έκανε μια στάση στην ολλανδική Nijmegen. “Έμεινα εκεί έξι ημέρες και έκανα τέσσερις προπονήσεις. Εντυπωσιάστηκα από τα γήπεδα και τις εγκαταστάσεις” είχε εξηγήσει, ενημερώνοντας πως η ομάδα του είχε πει πως θα του απαντήσει αν τον θέλει ή όχι σε διάστημα μιας εβδομάδας. Ήταν συνεπείς, αλλά η απάντηση ήταν αρνητική. Έτσι, στα 20 έγινε κάτοικος Ρωσίας, με το ΟΚ του Εργοτέλη. “Συζητήσαμε με τον πρόεδρο και κατάλαβε ότι αυτό που θέλω είναι να συνεχίσω στο εξωτερικό. Μου είπε πως η πόρτα της ομάδας θα είναι ανοιχτή για εμένα. Όχι, δεν θα έλεγα πως ήταν δύσκολη η απόφαση μου, κυρίως μετά τις συζητήσεις που είχα με τον εκπρόσωπο μου και τους ανθρώπους της νέας μου ομάδας. Ελπίζω πως η FC Amkar Perm να είναι ο προθάλαμος για κάτι ακόμα καλύτερο στην καριέρα μου“. Είχε ξεκινήσει μαθήματα ρωσικών για να μπορεί να κάνει τα βασικά, ενώ είχε και 4-5 συμπαίκτες με τους οποίους επικοινωνούσε στα αγγλικά. Ένας… έκανε και το μεταφραστή.
Η αλήθεια είναι πως παρ’ ότι οι συνθήκες δεν ήταν ακριβώς οι ιδανικές, εκείνος δεν ενόχλησε έστω μια φορά τον ατζέντη του, για να παραπονεθεί για κάτι -για το κρύο, για το πόσο του έλειπε το σπίτι του, για το πόσο ήθελε να δει θάλασσα και ό,τι άλλο συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις. Όχι μόνο δεν είπε, αλλά ούτε καν σκέφτηκε πως θα ήθελε να φύγει από τα Ουράλια Όρη. Η συμφωνία αφορούσε τρία χρόνια και 150.000 ευρώ για κάθε σεζόν. Δεν εξαντλήθηκε. Μετά την πρώτη χρονιά (είχε 9 συμμετοχές, με τον ίδιο να παραδέχεται ότι “δούλεψα με διαφορετικό τρόπο, έφτιαξα το χαρακτήρα μου, ωρίμασα“) προέκυψε ο Παναθηναϊκός, που του έδινε καλύτερη προοπτική. Οι Ρώσοι που αρχικά δεν ήθελαν ούτε να ακούσουν για την πώληση του παίκτη, αλλά όταν διαπίστωσαν πως αν δεν τον άφηναν να φύγει, θα είχαν μόνο το σώμα του κοντά τους (γιατί το μυαλό θα ήταν αλλού), κράτησαν το 20% του παίκτη, σε περίπτωση πώλησης του από τους “πράσινους” σε άλλη ομάδα.Κάπου εδώ θα ήταν χρήσιμο να θυμίσουμε ότι το καλοκαίρι του 2013 ήταν εκείνο που ο Παναθηναϊκός άφησε πίσω του για τα καλά την πολυμετοχικότητα και είχε βρεθεί με ένα άδειο ρόστερ. Οι διοικούντες αποφάσισαν να επενδύσουν σε νεαρούς Έλληνες και ο Καρέλης ήταν ένας από αυτούς, με τον Γιάννη Αναστασίου να τον επιλέγει και να του εμπιστεύεται μια θέση στην επιθετική γραμμή, από νωρίς. Εκείνος είχε πει στην παρουσίαση του πως “είμαι χαρούμενος που είμαι σε μία μεγάλη ομάδα με νέα παιδιά και καλούς παίκτες. Πιστεύω ότι θα έχουμε ένα καλό πρωτάθλημα“.
Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στις 18/8, στο 2-0 επί του Παναιτωλικού. Σκόραρε το πρώτο του γκολ στις 24/11, στο 3-1 επί του ΠΑΣ Γιάννενα. Μεσολάβησε ένα κύμα αμφισβήτησης, όταν έγινε ο αντικαταστάτης του Luciano Figueroa, του τύπου που μονοπωλούσε τη θέση έως τον Δεκέμβριο του 2013, που πήγε στην Johor Darul Takzim της Μαλαισίας -για το ουδόλως ευκαταφρόνητο ποσό των 1.5 εκατ. δολ., ετησίως. Μετά το γκολ και στον πρώτο τίτλο της καριέρας του, το Κύπελλο του 2014, οπότε οι “πράσινοι” είχαν επικρατήσει στον τελικό του ΠΑΟΚ 4-1, τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Η χρονιά τελείωσε με οκτώ τέρματα και ισάριθμες ασίστ και αυτή θα ήταν μόνο η αρχή.
Για αυτό και τον Δεκέμβριο του 2014, ο Παναθηναϊκός τον κάλεσε να υπογράψει επέκταση συμβολαίου, έως το 2017 -με option ανανέωσης για ένα ακόμα χρόνο-, με τις πληροφορίες (που δεν έχουν διασταυρωθεί) να αναφέρουν πως για κάθε χρόνο θα πάρει 110.000 ευρώ. Σε αυτό το ποσό, δεν περιλαμβάνονται τα μπόνους για τις διακρίσεις. Η αγωνιστική περίοδος 2014-2015 ήταν μια εξαιρετική χρονιά για εκείνον, αν σκεφτείτε πως είχε σκοράρει 19 σκοράρει 16 γκολ, γεγονός που φυσικά έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας.
Αν τον ρωτήσετε, θα σας πει ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι τι θα κάνει η ομάδα του και τι θα προσφέρει εκείνος, ώστε να υλοποιηθούν οι στόχοι. Όποιο άλλο ζήτημα, το χειρίζονται οι άνθρωποι του. Εκείνος ασχολείται μόνο με τη δουλειά του και ακόμα και σήμερα κάνει εξτρά προπονήσεις, για να βελτιώσει τις αδυναμίες του. Στην παρούσα φάση, δουλεύει τα τελειώματα του. Σε 31 παιχνίδια το 2015, έχει παίξει 2263 λεπτά, έχει σκοράρει 15 φορές, έχει δώσει 4 ασίστ. Σε κάθε αγώνα, κάνει κατά μ.ο. 2.9 σουτ. Αλλά δεν σας είπαμε για την Εθνική ανδρών -εμπειρία που έζησε το 2014, έπειτα από τέσσερα χρόνια στην U21, δύο στην U19 και ένα στην U17.
Έπειτα από την πρώτη εξαιρετική σεζόν με τον Παναθηναϊκό, ο Fernando Santos τον κάλεσε στην προεπιλογή για το World Cup της Βραζιλίας, με τους έχοντες γνώση να σημειώνουν πως η κλήση αφορούσε κυρίως την εμπειρία -διότι θα “κοβόταν”. Εκείνος, είχε σχολιάσει πως “μου φτάνει που είμαι στους 30. Είναι το πρώτο βήμα. Αν ένας παίκτης πάει πολύ καλά, θα πάρει αυτό που αξίζει. Η Εθνική είναι άλλη μία οικογένεια για μένα“. Ακολούθησε ο Claudio Ranieri, ο οποίος τον προσπέρασε όταν έστελνε τα προσκλητήρια για τα προκριματικά του Euro 2016, πριν του δώσει τη θέση του Φάνη Γκέκα. “Είναι στο χέρι μου να δικαιώσω τον προπονητή μου, για την επιλογή μου” είχε δηλώσει, εν μέσω γκρίνιας και αρνητικού σχολιασμού για την απόφαση του Ιταλού. Μια εβδομάδα αργότερα, στο ματς με τη Φινλανδία, έκανε ντεμπούτο ως βασικός και σκόραρε το μοναδικό τέρμα της ομάδας
Ο “Hulk” (παρατσούκλι που κουβαλάει από παιδί, λόγω σωματοδομής και αθλητικών δυνατοτήτων) ήταν εκείνος που σκόραρε στη Βέροια, την Κυριακή (6/12) και εν πολλοίς “έσωσε” την ομάδα του από νέο κάζο. Ανήμερα της γιορτής του, δεν πήγε γλυκά στους συμπαίκτες του. “Τους έδωσα άλλο δώρο” είπε με ένα χαμόγελο, ενώ σε ερώτηση για το πώς ήταν να παίζει χωρίς τον Marcus Berg -τύπος που πήγε στον ΠΑΟ, όταν πήγε και εκείνος-, είπε πως “αφενός δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω μόνος μπροστά, αφετέρου είχα άλλους που με βοήθησαν. Εξυπακούεται πως θα ήθελα και τον Marcus. Το ευτυχές είναι πως πήραμε τους τρεις βαθμούς“. Γενικά είναι τέτοιος τύπος. Κρατά το σημαντικό και προσπερνά τα άλλα, για να συνεχίσει. Πράγμα που επιβεβαιώνουν και τα tattoos του.
Στο στήθος έχει κάτι για την οικογένεια του (“το έκανα στη Ρωσία” και λέει Family is forever), με τους γονείς του και τα αδέλφια του (Λευτέρης, Φαίη) να είναι οι ήρωες του και τη θάλασσα να αποτελεί απαραίτητο συστατικό, για να μπορεί να νιώθει καλά. Είναι και σταθερός τύπος, στις σχέσεις του (και δη αυτή που διατηρεί με την Ισμήνη Χουστουλάκη), αλλά και στον αριθμό που φορά στην πλάτη (βλ. 19). Εκτός και αν τίθεται θέμα νέων προκλήσεων. Πράγμα που δεν αποκλείεται να ζήσει προς το τέλος του μήνα, με τις πληροφορίες να αναφέρουν πως στην παρούσα φάση ο Παναθηναϊκός μιλά (ξανά) με την Genk και ενδέχεται αυτήν την τρίτη φορά, να καταλήξουν σε συμφωνία.
Πηγή: Sport24
