“Βόμβες” από Σπυρόπουλο!

[ads]

Το νταμπλ με τον Παναθηναϊκό του Νικόλα Πατέρα, η στοχοποίησή του, η πολυμετοχικότητα, η αδικία στον ΠΑΟΚ, ο αποκλεισμός από τα γήπεδα και οι διάλογοι με Τεν Κάτε, Στέφενς, Αναστασιάδη…

[ads]

Ο Νίκος Σπυρόπουλος έχει πάρει νταμπλ με τον Παναθηναϊκό. Πήρε μεταγραφή στην Κιέβο, έπαιξε στον ΠΑΟΚ, πήγε σε Μουντιάλ και Euro. Στο μεσοδιάστημα αποκλείστηκε για ένα χρόνο από τα γήπεδα λόγω τεστοστερόνης. Έχει αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο και έχει βιώσει μεγάλες επιτυχίες, αλλά και κόντρες και διαμάχες.

Ο 32χρονος μπακ δεν συνέχισε στον ΠΑΟΚ, έπειτα από μια διετία κατά την οποία φόρεσε τη φανέλα του Δικεφάλου. Αυτό το διάστημα δεν έχει μείνει ανενεργός. Προπονείται καθημερινά και είναι έτοιμος για την επιστροφή στα γήπεδα. Είναι από τους παίκτες που δεν δίνουν συνεντεύξεις αρκετά συχνά. Είναι χαρακτηριστικό πως από τη μέρα που έφυγε από τους Θεσσαλονικείς δεν έχει μιλήσει πουθενά.

Ο Γιαννιώτης αμυντικός επέλεξε να το κάνει στο Sport24.gr και για πρώτη φορά μίλησε τόσο ανοιχτά για τα θέματα που στιγμάτισαν θετικά και αρνητικά την καριέρα του όλα αυτά τα χρόνια. Οι εντάσεις που είχε με τους προπονητές που συνεργάστηκε, οι διάλογοι που είχε μαζί τους κατά το παρελθόν και οι… σάλτσες με τις οποίες τις διαμόρφωνε ο Τύπος, ο “περίεργος” Τεν Κάτε, ο Αναστασιάδης και ο Στέφενς.

Πώς βίωσε την πολυμετοχικότητα στον Παναθηναϊκό, η αφόρητη πίεση που δέχτηκε από τον κόσμο του “τριφυλλιού” και η στοχοποίησή του. Η αδικία που ένιωσε στον ΠΑΟΚ, αλλά και η Εθνική ομάδα με τον “ιδιαίτερο” Ότο Ρεχάγκελ. Τοποθετείται για το περιστατικό με την τεστοστερόνη και τον ένα χρόνο αποκλεισμού του από τα γήπεδα, αλλά και για την πίστη του ότι επιστρέφει ακόμα πιο δυνατός στα γήπεδα.

-Ήταν τα χρόνια σου στον Παναθηναϊκό τα καλύτερα της καριέρας σου;

“Θεωρούσα ότι ήμουν έτοιμος να παίξω στον Παναθηναϊκό. Και πιο πριν. Με τον Πανιώνιο, δηλαδή, είχα μάθει να παίζω για τη νίκη. Συμμετείχαμε σε κύπελλα Ευρώπης, κάναμε καλά παιχνίδια. Ήρθε η πρόταση από τον Παναθηναϊκό. Ήταν αυτό που ήθελα. Καθιερώθηκα σχεδόν αμέσως και τα πρώτα χρόνια εκεί ήταν αρκετά καλά και για εμένα και για την ομάδα. Παίζαμε στο Champions League, προσπαθούσαμε για το πρωτάθλημα με όλες τις συγκυρίες που υπήρχαν. Κορύφωση ήταν η κατάκτηση του νταμπλ του 2010. Ήταν για εμένα η μεγαλύτερη συλλογική επιτυχία στην καριέρα μου”.

-Πριν πας στον Παναθηναϊκό είχες και άλλες προτάσεις…

“Υπήρξαν κάποιες προσεγγίσεις, αλλά και πρόταση από την Ουντινέζε. Και από ελληνικές ομάδες υπήρχε έντονο ενδιαφέρον, όπως ο Ολυμπιακός. Ήθελα όμως να πάω στον Παναθηναϊκό. Άλλωστε η δική του πρόταση ήταν η καλύτερη από όσες είχαν γίνει στον Πανιώνιο. Στο σημείο αυτό να σου πω ότι ο πρόεδρος του Πανιωνίου, ο κ. Τσακίρης, και τον ευχαριστώ για αυτό, μου είχε δώσει το ελεύθερο να αποφασίσω εγώ πού να συνεχίσω. Βέβαια προτιμούσε να πάω στο εξωτερικό, παρότι οι προτάσεις από την Ελλάδα ήταν καλύτερες. Εγώ αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο. Αν δεν πήγαινα πουθενά, μου είχε ξεκαθαρίσει ότι άμεσα θα μου έκανε ανανέωση συμβολαίου με διπλασιασμό των απολαβών. Έχω τις καλύτερες σχέσεις μαζί του και τον ευχαριστώ για όλα”.

-Είχατε καλή ομάδα τότε στον Πανιώνιο…

“Όχι μόνο καλή, ήταν και το κλίμα εξαιρετικό. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Πανιώνιος βγάζει τόσους παίκτες. Κάτι καλό γίνεται εκεί”.

– Πώς ήταν οι σχέσεις σου με τους προπονητές στον Παναθηναϊκό;

“Όταν εγώ πήγα στον Παναθηναϊκό προπονητής ήταν ο Πεσέιρο. Έζησα αρκετούς προπονητές. Αυτός που μου έχει αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις με τη δουλειά του ήταν ο Πεσέιρο, όπως και ο Νιόπλιας. Είχε πολλή όρεξη για δουλειά. Μας δούλευε όλους το ίδιο σωστά”.

-Με τον Τεν Κάτε δεν είχατε τις καλύτερες σχέσεις…

“Ως προπονητής ήταν γνώστης, αλλά ήταν περίεργος ως χαρακτήρας. Ήταν κυκλοθυμικός, αυτό θα έλεγα. Κατά τα άλλα, είχε γνώσεις”.

-Οι διάλογοι που είχαν διαρρεύσει στο διαδίκτυο ήταν όντως έτσι ή παραποιημένοι;

“Μια και μου δίνεις τη δυνατότητα, να πάρω θέση σε αυτό. Έχουν βγει όλα αυτά τα χρόνια διάφοροι διάλογοι με εμένα και διάφορους προπονητές, όπως με τον Τεν Κάτε, τον Στέφενς, τον Αναστασιάδη. Δεν έβγαινα να πάρω θέση. Δεν τα φουσκώνουν μόνο οι δημοσιογράφοι, αλλά και αυτοί που τα δίνουν στους δημοσιογράφους. Όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν για εμένα. Θεωρούσα ότι θα ήταν κατινιά να βγω και να διαψεύδω. Δεν είμαι ο χαρακτήρας που με παρουσίαζαν. Ίσως αυτό να έκανε κακό στην καριέρα μου. Προτιμώ να έχω ήσυχη και καθαρή τη συνείδησή μου, παρά να σκεφτώ τι θα μου έκανε καλό και κακό στην καριέρα μου. Αυτό μετράει περισσότερο για εμένα”.

-Την πίεση από τον κόσμο στη θητεία σου στον Παναθηναϊκό πώς την αντιμετώπισες; Στα τελευταία παιχνίδια οι οπαδοί είχαν αναρτήσει πανό εναντίον σου…

“Όταν είσαι σε μεγάλη ομάδα πρέπει να ζεις με την πίεση. Υπήρξε όμως και στοχοποίηση. Δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία να πω αν είχαν δίκιο αυτοί που με στοχοποίησαν. Για έναν αθλητή σίγουρα μια τέτοια συμπεριφορά δεν είναι ό,τι καλύτερο. «Τρώει» αρκετή από την ενέργειά του. Όταν πήγα στην Ιταλία κατάλαβα πόσο διαφορετικά είναι εκεί τα πράγματα. Υπάρχουν ιδανικές συνθήκες να παίξεις ποδόσφαιρο”.

-Είχες μπει στη διαδικασία να σκεφτείς αν όντως δεν πρόσφερες τα αναμενόμενα ή εκτιμούσες ότι ήταν άδικη η κριτική;

“Έμπαινα στη διαδικασία μετά από κάθε ματς να κάνω την αυτοκριτική μου. Είμαι αυστηρός με τον εαυτό μου και καμιά φορά λανθασμένα. Είχα δημιουργήσει υψηλά στάνταρ για τον εαυτό μου μέσα από τις εμφανίσεις μου και ο κόσμος περίμενε πολλά από εμένα. Ίσως έπαιξε ρόλο και το κόστος της μεταγραφής. Δεν κρατάω κακία σε κανέναν, μόνο τα καλά από τον Παναθηναϊκό. Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Άλλωστε με βοήθησε πολύ ο Παναθηναϊκός στην καριέρα μου και στη ζωή μου γενικότερα”.

-Παναθηναϊκό υποστήριζες από μικρός;

“Δε νομίζω ότι έχει σημασία να απαντηθεί τώρα αυτό…”.

-Ποια ήταν η καλύτερή σου ανάμνηση ως ποδοσφαιριστής;

“Το νταμπλ, αλλά και τα πολλά ωραία ευρωπαϊκά ταξίδια. Όταν για παράδειγμα είχαμε φτάσει μέχρι τους 16 του Champions League και είχαμε αποκλειστεί από τη Βιγιαρεάλ. Δεν ξεχνάω φυσικά τα ντέρμπι. Όταν κερδίζεις ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό αισθάνεσαι βασιλιάς”.

– Τι το διαφορετικό είχε ο Παναθηναϊκός το 2010 και κατέκτησε το πρωτάθλημα;

“Ήμασταν πολλοί καλοί παίκτες. Είχε γίνει μεγάλη επένδυση στην ομάδα. Τότε ο κ. Πατέρας δούλευε πολύ το εξωαγωνιστικό κομμάτι”.

-Η συνύπαρξή σου με άλλες ισχυρές προσωπικότητες, όπως με τον Κατσουράνη, τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, τον Λέτο, πώς ήταν;

“Παντού υπάρχουν προστριβές. Το κλίμα δεν μπορεί να είναι πάντοτε καλό και δεν μπορείς να ταιριάζεις με όλους τους χαρακτήρες. Πολλά άσχημα πράγματα, όταν πάει καλά η κάθε ομάδα, κρύβονται πίσω από τα αποτελέσματα. Θεωρώ ότι εκείνη η φουρνιά που ήταν στον Παναθηναϊκό, ήταν όλοι τους επαγγελματίες και έβαζαν την ομάδα πάνω από τον εγωισμό τους”.

– Πώς βίωσες την πολυμετοχικότητα; Πίστεψες ότι θα μπορέσουν αυτοί οι άνθρωποι να το πάνε μέχρι τέλους χωρίς προστριβές;

“Στην αρχή το είδαμε όλοι με θετικό τρόπο. Πιστέψαμε ότι κάτι μεγάλο πήγε να γίνει. Αποδείχθηκε ότι αυτές οι προσωπικότητες, αυτοί οι επιχειρηματίες, δεν έβαλαν την ομάδα πάνω από το προσωπικό τους συμφέρον. Έτσι κατάλαβα. Είχαν δώσει πολλά χρήματα τότε και μέχρι σήμερα τα οικονομικά της ομάδας δεν είναι σε σωστή βάση”.

-Αφού ολοκληρώθηκε η θητεία σου στον Παναθηναϊκό ποιες ήταν οι σκέψεις σου;

“Ήθελα να πάω στο εξωτερικό. Να γνωρίσω μια διαφορετική κουλτούρα. Ήμουν σε εξαιρετική αγωνιστική κατάσταση, ήμουν βασικός στην Εθνική ομάδα, αλλά και τα παιχνίδια που έκανα με τον Παναθηναϊκό πριν αποχωρήσω ήταν τα καλύτερα από αυτά των άλλων ετών. Θεώρησα ότι είχε κλείσει ο κύκλος μου. Η Ιταλία για εμένα ήταν η ιδανικότερη επιλογή. Πήγα στην Κιέβο με συμβόλαιο έξι μηνών, με οψιόν για δύο χρόνια. Τραυματίστηκα όμως και έτσι τέλειωσε αυτή η περιπέτεια για εμένα, παρότι ήθελα να μείνω”.

-Τι θυμάσαι περισσότερο από το πέρασμά σου από την Κιέβο;

“Δεν είχε πολύ κόσμο η ομάδα, ούτε μεγάλη πίεση. Ήταν όμως οργανωμένο σωματείο. Έχει πρόεδρο που κάθε χρόνο δίνει συγκεκριμένο μπάτζετ και δεν ξεπερνιέται ποτέ. Τακτικοί στις πληρωμές τους και δεν είναι τυχαίο που είναι τόσα πολλά χρόνια στη Serie A χωρίς να υποβιβαστούν”.

-Αν δεν είχες τον τραυματισμό σου, εκτιμάς ότι θα έπαιζες εκεί μέχρι σήμερα;

“Είμαι βέβαιος για αυτό. Ξέρω ότι στο ποδόσφαιρο συμβαίνουν αυτά. Κρατάω την εμπειρία που έζησα. Θα ήθελα να μείνω παραπάνω, αλλά κοιτάζω μπροστά”.

-Και μετά ο ΠΑΟΚ…

“Ναι. Με είχε πάρει τηλέφωνο ο Βρύζας. Τότε ήμουν στη Μπολόνια σε ένα κέντρο αποκατάστασης. Πήγα κατευθείαν στη Θεσσαλονίκη, υπέγραψα και μετά προετοιμασία…”

– Πώς ήταν τα πράγματα στον ΠΑΟΚ;

“Με την έλευση του Ιβάν Σαββίδη ο ΠΑΟΚ έκανε αρκετά βήματα προόδου. Ζώντας από μέσα την ομάδα, απέχει σε πολλά οργανωτικά κομμάτια, αλλά όλοι εκεί έχουν διάθεση να κάνουν τον ΠΑΟΚ δυνατό. Όλοι στη βόρεια Ελλάδα είναι ΠΑΟΚ και της αξίζει αυτής της ομάδας να είναι ψηλά”.

-Εννοείς ότι υστερούσε οργανωτικά κομμάτια συγκρίνοντάς το με την Ιταλία ή και με τις άλλες ομάδες που αγωνίστηκες; Και σε τι κομμάτια αναφέρεσαι;

“Το συγκρίνω ακόμα και με τον Πανιώνιο επί Τσακίρη. Δεν θέλω να πω συγκεκριμένα πράγματα. Θεωρώ ότι πρέπει να πάει κάποιος άνθρωπος που να ξέρει καλά πώς χρειάζεται να δουλευτούν συγκεκριμένα θέματα σε μια μεγάλη ομάδα. Να τα οργανώσει καλύτερα”.

-Υπήρχε πίεση στον ΠΑΟΚ;

“Υπήρχε μεγάλη πίεση. Η ομάδα δεν ήταν έτοιμη για τίτλους, ενώ είχε δοθεί διαφορετική εντύπωση. Τα προβλήματα δεν λύνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Δεν μπορεί μια ομάδα να πρωταγωνιστεί όταν κάνει τόσες πολλές αλλαγές”.

-Γιατί συμβαίνει αυτό στην Ελλάδα και κάθε χρόνο οι ομάδες αλλάζουν τόσους πολλούς παίκτες;

“Στις μεγάλες ομάδες η πίεση είναι μεγάλη, περισσότερη από ό,τι πρέπει. Και για τους παίκτες, και για τους προπονητές και για τους παράγοντες. Καμιά φορά ψάχνουν να βρουν εξιλαστήρια θύματα. Στοχοποιούν κάποιον για να καλύψουν τα δικά τους λάθη”.

-Αυτό συνέβη με εσένα όλα αυτά τα χρόνια;

“Και σε εμένα και σε άλλα παιδιά. Και στον Παναθηναϊκό και στον ΠΑΟΚ. Αυτό χωρίς να θέλω να παραβλέψω δικά μου λάθη ή αν απέδωσα αυτό που έπρεπε να αποδώσω”.

– Στον ΠΑΟΚ και με Στέφενς και Αναστασιάδη τι ακριβώς είχε γίνει;

“Το να υπάρξουν διαφωνίες σε μια ομάδα είναι κάτι απολύτως λογικό. Με τον Στέφενς υπήρξε ένας διάλογος, σε ήπιους τόνους. Και με τον Αναστασιάδη υπήρξε. Βγήκαν όμως με… σάλτσες προς τα έξω. Όπως επίσης έγιναν ένα σωρό διάλογοι άλλων παικτών με προπονητές σε ακόμα χειρότερο βαθμό σε σχέση με εμένα, και δεν βγήκε τίποτα προς τα έξω. Γενικά στις ομάδες βγάζουν αυτό που θέλουν να βγάζουν. Στα αποδυτήρια που υπάρχουν τόσοι άνδρες, είναι λογικό να υπάρχουν διαφωνίες. Συμβαίνουν αυτά…”.

-Γιατί θεωρείς ότι έβγαιναν στη δημοσιότητα τα δικά σου περιστατικά και όχι άλλων παικτών;

“Δεν ξέρω. Ίσως επειδή όταν συνέβαινε ένα περιστατικό δεν έπαιρνα τηλέφωνο για να πάρω θέση, να το διαστρεβλώσω ή να πω ότι δεν συνέβη τίποτα. Το έβγαζαν όπως ήθελαν να το βγάλουν. Ως χαρακτήρας θέλω να είμαι ευθύς. Όταν ήθελα να πω κάτι, το έλεγα στους αρμόδιους. Ή στον προπονητή ή στη διοίκηση. Ό,τι είχα να πω το έλεγα μπροστά τους, μπροστά σε όλους, δίχως να σκέφτομαι τις συνέπειες”.

-Ένιωσες αδικημένος στις ομάδες που αγωνίστηκες;

“Αυτό που αξίζεις το παίρνεις. Ίσως στον ΠΑΟΚ την πρώτη χρονιά θα μπορούσα να πάρω περισσότερο παιχνίδια. Ποτέ δεν έπαιξα τρία παιχνίδια συνεχόμενα. Και σε τραγική κατάσταση να ήμουν, τρία ματς σερί εκτιμώ ότι θα μπορούσα να τα παίξω. Δεν αισθάνομαι όμως αδικία. Στον Παναθηναϊκό υπήρχε ένα περίεργο κλίμα για εμένα, εξωαγωνιστικά. Δεν ήταν οι καλύτερες συνθήκες. Αισθανόμουν όμως δυνατός”.

-Γιατί πιστεύεις ότι στοχοποιήθηκες στον Παναθηναϊκό;

“Έκανα λάθη, είχαν περισσότερες απαιτήσεις από εμένα. Τους είχα δώσει εγώ το δικαίωμα αυτό με τις παρουσίες μου στο γήπεδο. Δεν γίνεται μια διοίκηση να μην προστατεύει τους παίκτες της. Ο κόσμος είναι δύναμη μιας ομάδας, αλλά όταν ένας ποδοσφαιριστής παίζει κάτω από τέτοιες δύσκολες συνθήκες, είναι δύσκολο να αποδώσει”.

“Δεν ήρθε η καταστροφή με την Εθνική”

-Πρόλαβες και έζησες την Εθνική στις καλές της στιγμές. Τι άλλαξε θεωρείς και υπήρξε αυτή η ριζική αλλαγή στην εικόνα της ομάδας;

“Υπήρχαν προσωπικότητες μέσα στην ομάδα που ήξεραν ότι η Εθνική είναι πάνω από όλα και παραμέριζαν τον εγωισμό τους για το καλό της ομάδας. Ποτέ δεν ήμασταν όλοι φίλοι, ποτέ το κλίμα δεν ήταν παραδεισένιο. Και τότε υπήρχαν διαφωνίες. Ίσως τα καλά αποτελέσματα έκρυβαν μερικά πράγματα που συνέβαιναν. Όταν είσαι επαγγελματίας, μπαίνεις στο γήπεδο και αφήνεις τις διαφορές έξω από αυτό. Και τώρα υπάρχουν προσωπικότητες στην Εθνική, αλλά πρέπει να βγουν μπροστά”.

-Ποιοι παίκτες εκτιμάς ότι θα μπορούσαν να βγουν μπροστά από την τωρινή ομάδα;

“Οι πιο παλιοί. Πρέπει να βγουν μπροστά και να παρασύρουν και τους υπόλοιπους”.

-Γράφτηκε ότι υπήρχαν παίκτες στην Εθνική, στο πλαίσιο των προκριματικών του EURO 2016, που δεν μιλούσε ο ένας στον άλλον.

“Δεν είναι ό,τι καλύτερο να συμβαίνει αυτό. Τότε όσο ήμουν εγώ δεν υπήρξε τέτοιο φαινόμενο. Αν προέκυψε αργότερα, ούτε αυτό το ξέρω. Διαφωνίες σου ξαναλέω υπήρχαν”.

-Που αποδίδεις τον αγωνιστικό κατήφορο της Εθνικής;

“Κατ’ αρχήν δεν ήρθε και η συντέλεια του κόσμου που δεν πέρασε η Εθνική σε μια τελική διοργάνωση. Ξεκινάω από εκεί. Από την άλλη ο τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός είναι αυτός που ενοχλεί. Έγιναν πάρα πολλές αλλαγές. Τόσο στην τεχνική ηγεσία, αλλά και σε διοικητικό και αγωνιστικό κομμάτι. Οι παλιοί παίκτες έφυγαν, ήρθαν πολλά νέα παιδιά. Οι σύντομες και ριζικές αλλαγές θέλουν χρόνο. Έτσι και η Εθνική θέλει πίστωση χρόνου και ελπίζω στα επόμενα προκριματικά να πάνε όλα καλά. Ο προπονητής είναι πιο βασικός από ό,τι σε έναν σύλλογο, διότι πρέπει να κάνει πολλά πράγματα μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα”.

-Η Εθνική Ελλάδος χρειαζόταν προπονητή για να νικήσει τα Νησιά Φερόε;

“Ναι, χρειάζεται προπονητής, ακόμα και για τα Νησιά Φερόε. Ακόμα και με αυτές τις ομάδες, που θεωρητικά λες ότι θα βάλεις πέντε γκολ, οι διαφορές είναι μικρές πλέον στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Φυσικά και χρειάζεται προπονητής”.

-Ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος είχε πει ότι η Εθνική ήθελε έναν προπονητή μπαμπούλα για να στρώσει. Συμφωνείς με την άποψή του;

“Δεν συμφωνώ. Ίσως ο Σωκράτης να το είχε πει στο θυμό του. Δεν είμαι αυτής της άποψης. Θεωρώ ότι η πειθαρχία δεν επιβάλλεται με μπαμπούλες, κερδίζεται. Ο προπονητής πρέπει να μπορεί να κερδίζει τους παίκτες και να μην προσπαθεί να επιβληθεί”.

-Την εμπειρία με την Εθνική πώς τη βίωσες όσο αγωνιζόσουν;

“Απολάμβανα κάθε κλήση μου, κάθε ταξίδι. Είχαμε φτιάξει μια ωραία παρέα με τα παιδιά και περνούσαμε καλά. Με άλλους ήμουν πιο κοντά, με άλλους λιγότερο. Ποτέ δεν μας είχε περάσει από το μυαλό να αρνηθούμε κλήση στην Εθνική. Πηγαίναμε με ευχαρίστηση και τιμή. Απολάμβανα το κάθε λεπτό που έπαιζα και είμαι υπερήφανος για αυτό. Αποκορύφωμα οι τελικές διοργανώσεις που συμμετείχα, το ΕURO του 2008 και το Μουντιάλ του 2010. Κακά τα ψέμματα, η πορεία της Εθνικής όλα αυτά τα χρόνια μας βοήθησε όλους στην καριέρα μας”.

-Θυμάσαι κανένα ιδιαίτερο περιστατικό με την Εθνική που σου έχει μείνει αξέχαστο;

“Δεν ξεχνάω τις ομιλίες του Ρεχάγκελ. Ήταν πολύ παραστατικός και είχε ιδιαίτερο χιούμορ. Οι κινήσεις του, η παντομίμα που έπαιζε, τα πολλά ανέκδοτα που έλεγε, οι φιλοσοφίες του. Ήταν ιδιαίτερη προσωπικότητα”.

-Τι σκέφτεσαι τώρα για το μέλλον σου;

“Αισθάνομαι πολύ καλά. Προπονούμαι αρκετά. Πολλές φορές το να απέχεις για ένα χρονικό διάστημα από τη δράση, όπως συνέβη σε εμένα όχι μόνο τώρα αλλά και στο παρελθόν, βοηθάει. Εγώ προσωπικά, άδειαζα, έβρισκα ενέργεια και διάθεση. Τώρα μου λείπει το ποδόσφαιρο, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα επιστρέψω δριμύτερος. Θα βρεθεί σίγουρα κάτι καλό τον Γενάρη. Δεν με έχουν πάρει τα χρόνια. Το ποδόσφαιρο νομίζω ότι σε σταματάει από μόνο του όταν έρθει η ώρα”.

-Είχες μείνει για έναν χρόνο εκτός αγώνων εξαιτίας εκείνης της υπόθεσης με την τεστοστερόνη το 2005. Πώς αντιμετώπισες τη στιγμή αυτή, όταν μάλιστα ήσουν πολύ μικρός ηλικιακά…

“Είχα χρόνο να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και να δω κάποια πράγματα διαφορετικά. Επηρεάστηκα πολύ ψυχολογικά. Το να απέχεις τόσο καιρό από τα γήπεδα ήταν τρελό. Ωρίμασα όμως και επέστρεψα πιο δυνατός. Η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και οι δικοί μου άνθρωποι με βοήθησαν να ηρεμήσω και να μην τα παρατήσω…”.

-Ήταν, μάλιστα, η χρονιά που ετοιμαζόταν να σε αποκτήσει ο Παναθηναϊκός από τον Πανιώνιο.

“Ναι, και εμένα και τον Μάντζιο με τον Τζιόλη. Λόγω αυτού που συνέβη δεν πήγα τότε, αλλά αργότερα”.

-Σου έχει προκύψει τώρα κάποια πρόταση;

“Όχι ακόμα. Περιμένω να δω τι θα γίνει με το θέμα των αδειοδοτήσεων. Είναι περίεργο όλο αυτό το μέτρο. Ποιος πραγματικά τιμωρείται; Οι ομάδες μόνο ή και οι παίκτες που έχουν υπερβεί το 24ο έτος της ηλικίας τους; Πρέπει να αλλάξει αυτό. Οι παίκτες είναι τα θύματα. Είμαστε πολλοί παίκτες χωρίς ομάδα και εξαιτίας αυτού του νόμου. Για παράδειγμα, δύο ομάδες στις οποίες έπαιξα και που θα μπορούσα τώρα να παίξω, δεν έχουν δικαίωμα για μεταγραφές άνω των 24”.

-Ποιο ιδιαίτερο περιστατικό από την καριέρα σου έχεις να θυμάσαι;

“Στα Γιάννινα, όταν η ομάδα είχε πολλά οικονομικά προβλήματα, έπρεπε να παίξουμε με την Καλαμαριά στη Θεσσαλονίκη. Τότε ακόμα δεν είχε φτιαχτεί η Εγνατία. Η ομάδα δεν είχε χρήματα για να πάμε εκεί με πούλμαν. Αποφασίσαμε λοιπόν με τους παίκτες να πάρουμε 4-5 αυτοκίνητα και πήγαμε αυθημερόν, με πολλή βροχή και χιόνι. Πήγαμε εκεί, παίξαμε, χάσαμε και επιστρέψαμε την ίδια μέρα”.

-Με ποιους παίκτες διατηρείς εξαιρετικές σχέσεις;

“Με τον Σαλπιγγίδη, τον Βύντρα, τον Τζιόλη και τον Γουνδουλάκη. Είναι παιδιά που μιλάμε συχνά στο τηλέφωνο και βρισκόμαστε όταν μπορούμε. Οι σχέσεις μας έχουν μείνει στο χρόνο αναλλοίωτες”.