[ads]
Το Newspao.gr συγκρίνει τις 2 πρώτες χρονιές του Γιάννη Αναστασίου με την 3η και… φαρμακερή.
[ads]
Αν έβαζε κανείς σε… ζυγαριά τις δύο πρώτες σεζόν του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο του Παναθηναϊκού, δεδομένα το αποτέλεσμα θα ήταν υπέρ του «Ολλανδού». Κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας, νίκες επί του Ολυμπιακού, η μία εκ των οποίων ο θρίαμβος με το 3-0 στο Καραϊσκάκη και μεγάλα διαστήματα καλού ποδοσφαίρου, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά που έδειξαν οι «πράσινοι», με αποτέλεσμα την δημιουργία αισιοδοξίας οτι φέτος θα ήταν η χρονιά της επιστροφής.
Προς αυτή την κατεύθυνση άλλωστε ήταν και ο μεταγραφικός σχεδιασμός, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό ολοκληρώθηκε νωρίς, με παίκτες-ονόματα που σε πρώτη… ανάγνωση θα έκαναν την διαφορά. Το αποτέλεσμα όμως όχι απλά δεν δικαίωσε τον 42χρονο τεχνικό, αλλά λόγω της κάκιστης εικόνας που παρουσιάζει η ομάδα εφέτος, ουσιαστικά του χρεώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης. Και λέμε μεγαλύτερο, γιατί ευθύνες υπάρχουν για όλους όσους αποτελούν το ποδοσφαιρικό τμήμα, απλά σε άλλους αναλογεί μεγαλύτερο κομμάτι και σε άλλους μικρότερο.
Επειδή όμως ο Παναθηναϊκός όχι απλά δεν κατάφερε να παρουσιάσει σημάδια βελτίωσης συνολικά, αλλά εμφανίζεται χειρότερος από ότι τις δύο προηγούμενες σεζόν, το βάρος πέφτει στον Γιάννη Αναστασίου, καθώς δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε πως το «τριφύλλι» εφέτος έκανε ένα βήμα μπροστά και τρία πίσω…
Η βελτίωση της άμυνας
Στον πρώτο ενάμιση χρόνο του Γιάννη Αναστασίου στον πάγκο της ομάδας, η μεγάλη «πληγή» δεν ήταν άλλη από την αμυντική της λειτουργία, καθώς μπορεί Νάνο και Σίλντενφελντ να αποτελούσαν αξιόπιστες επιλογές, όμως το ίδιο δεν συνέβαινε με τον παρτενέρ του Κροάτη και τον δεξιό μπακ. Η έλευση του Στάθη Ταυλαρίδη πέρυσι τον Ιανουάριο έκλεισε το κενό στο κέντρο της άμυνας, ενώ Ράσμους Τελάντερ και Σέρχιο Σάντσεθ κλήθηκαν το καλοκαίρι να πλαισιώσουν τον Έλληνα στόπερ, μαζί με τον Γιενς Βέμερ που θα αναλάμβανε την δεξιά πλευρά. Παρά το γεγονός οτι ο Γερμανός ταλαιπωρήθηκε αρκετά από τραυματισμούς, ο Παναθηναϊκός στις εγχώριες διοργανώσεις και με εξαίρεση το ματς της Τούμπας, παρουσίασε μία πολύ καλή παρουσία στον συγκεκριμένο τομέα.
Ζητείται γκολ
Όσο όμως και αν βελτιωθείς ανασταλτικά, αν δεν στέλνεις την μπάλα στα δίχτυα δεν μπορείς να πάρεις τη νίκη. Αυτός είναι ένας τομέα που οι «πράσινοι» έκαναν βήμα… πίσω, έχοντας μάλιστα ουκ ολίγους παίκτες που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις σε αυτό τον τομέα. Μάρκους Μπεργκ, Νίκος Καρέλης, Μλάντεν Πέτριτς, Σωτήρης Νίνης και Μεχντί Αμπέντ είναι μερικοί από αυτούς, όμως όλοι, ακόμη και ο Σουηδός που η αξία του αναγνωρίζεται από εχθρούς και φίλους, έχουν μείνει στα… ρηχά σε σημαντικά παιχνίδια, όπως είναι αυτά σε Νέα Σμύρνη, Τούμπα και την Κυριακή στην Λεωφόρο κόντρα στην ΑΕΚ. Και μιας και η κουβέντα έφτασε στο τελευταίο παιχνίδι του «τριφυλλιού» αξίζει να σημειώσουμε πως η τελευταία φορά που οι «πράσινοι» έμειναν χωρίς γκολ σε παιχνίδι κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος στο «Απόστολος Νικολαΐδης» ήταν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στις 2 Νοεμβρίου του 2013 που έληξε 0-1 με το γκολ του Κώστα Μήτρογλου στο 90′. Έκτοτε ο Παναθηναϊκός πάντα σκόραρε, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, με εξαίρεση το περσινό ματς Κυπέλλου με την Ξάνθη (0-1) και το αδιάφορο παιχνίδι των play off με τον Αστέρα Τρίπολης (0-0).
Χαμένη… κυριαρχία
Ένα από τα βασικά αγωνιστικά χαρακτηριστικά που παρουσίαζε ο Παναθηναϊκός από τις πρώτες μέρες του Γιάννη Αναστασίου ήταν το παιχνίδι κατοχής. Να έχει δηλαδή την κυκλοφορία της μπάλας και να εγκλωβίζει τον αντίπαλο στο δικό του γήπεδο. Κάτι όμως που φέτος σε πολλά παιχνίδια έχει χαθεί… Το είδαμε με τον Πλατανιά στην Λεωφόρο, το είδαμε σε πολλά σημεία του ματς με την ΑΕΚ και γενικώς η εικόνα που σου δίνουν οι «πράσινοι» είναι πως δεν κυκλοφορούν την μπάλα με την ίδια άνεση που είχαν πριν από δύο χρόνια, όταν και έφταναν πολύ εύκολα στην περιοχή του αντιπάλου. Και να σκεφτεί κανείς, πως ειδικά σε σχέση με πέρυσι, η μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού δεν έχει μείνει απλά η ίδια, αλλά έχει ενισχυθεί κιόλας με παίκτες όπως είναι ο Μεχντί Αμπεντ, ο Ρόμπιν Λουντ και ο Νίκος Καλτσάς…
Που πήγαν από αντοχές;
Τα δύο τελευταία χρόνια, ο Παναθηναϊκός δικαίως είχε χαρακτηριστεί η πιο γυμνασμένη ομάδα του Πρωταθλήματος. Μία ομάδα που έτρεχε ακατάπαυστα, που «έπνιγε» τον αντίπαλο με το πρέσινγκ της ψηλά και που κυνηγούσε το αποτέλεσμα μέχρι το τελευταίο λεπτό. Μπορεί φέτος οι «πράσινοι» να γύρισαν το παιχνίδι στο Αγρίνιο με το γκολ του Μάρκους Μπεργκ και να πήραν τη νίκη στην Ξάνθη με τον Ράσμους Τελάντερ, όμως σε κανένα άλλο παιχνίδι δεν κατάφεραν κάτι ανάλογο… Και δεν μιλάμε να ανατρέψουν κάποιο εις βάρος τους σκορ, όπως θα μπορούσαν να κάνουν στη Νέα Σμύρνη, αλλά τουλάχιστον να δείξουν δείγματα ανάλογα με αυτά των προηγούμενων ετών. Η πίεση ψηλά έχει χαθεί, με εξαίρεση κάποια ξεσπάσματα όπως στο πρώτο δεκάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου με την ΑΕΚ και γενικώς στα τελευταία λεπτά αγώνων που το αποτέλεσμα δεν υπέρ του Παναθηναϊκού, αντί οι «πράσινοι» να φορτσάρουν, ρίχνουν… ταχύτητα.
