Ο Γιάννης Γκαγκαλούδης μίλησε για τον Παναθηναϊκό, τον Μάριο Χεζόνια, τον Κάτας, αλλά και τις διοικητικές εξελίξεις.
Αναλυτικά η συνέντευξη Γκαγκαλούδη στην ιστοσελίδα sportdog.gr:
Γιάννη πώς είδες τη μεγάλη ανατροπή του Παναθηναϊκού απέναντι στην Αρμάνι;
«Τώρα δεν ξέρω αν κέρδισε ο Παναθηναϊκός, ή αν έχασε η Αρμάνι. Σίγουρα ο Παναθηναϊκός έκανε τεράστια προσπάθεια για να γυρίσει τον αγώνα, κόντρα σε ένα Μιλάνο που «καιγόταν» για το παιχνίδι και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι-οφ. Οπότε το credit είναι στον Παναθηναϊκό, γιατί ειδικά όταν μία ομάδα είναι αδιάφορη βαθμολογικά, το να γυρίσει ένα παιχνίδι 20 πόντων είναι τεράστιο πράγμα».
Ακόμα και σε μία μεταβατική χρονιά όπως αποκαλούσαν όλοι εξ’ αρχής τη φετινή, θα μπορούσε η ομάδα να είχε καλύτερο πλασάρισμα στην Ευρωλίγκα;
«Όλες οι ομάδες τέτοιου επιπέδου σίγουρα περνούν τα πάνω και τα κάτω τους. Οι χρονιές είναι πολύ διαφορετικές και ασφαλώς όταν στενεύει η κάνουλα και τα χρήματα λιγοστεύουν, οι επιλογές που έχεις να κάνεις είναι άλλες από αυτές που είχες μάθει. Όπως για παράδειγμα, όλοι οι Παναθηναϊκοί είχαμε συνηθίσει να έρχονται μεγάλοι παίκτες εδώ. Μπορούσε να πάει καλύτερα η ομάδα. Σίγουρα, δεν μπορούσε να πάει χειρότερα. Το να βλέπεις τον Παναθηναϊκό σε αυτή τη βαθμολογική θέση στην Ευρωλίγκα, είτε είσαι συνειδητοποιημένος με την κατάσταση είτε όχι, δεν παύει να σε στενοχωρεί και να σε πικραίνει. Πρέπει να υπάρχει υπομονή, να δούμε το καλοκαίρι τι θα γίνει. Πολλά ακούγονται, πολλά λέγονται. Η χρονιά αυτή είναι χαμένη γιατί τελείωσε στην Ευρώπη. Στην Ελλάδα, εύκολα ή δύσκολα, ο Παναθηναϊκός νομίζω θα το πάρει το πρωτάθλημα».
Μάριο Χεζόνια. Ένας παίκτης με τον οποίο εσύ έχεις ένα ιδιαίτερο κοινό σημείο. Και οι δύο παίξατε στην ομάδα που αγαπάτε παθολογικά, ως οπαδοί. Τι έχεις να πεις για τον Κροάτη και τη στάση του;
«Είχε γραφτεί ένα άρθρο, συγκριτικά με εμένα και τον Χεζόνια. Η δική του η κατάσταση είναι πολύ πιο τρελή από τη δική μου! Εγώ είμαι Έλληνας, γεννήθηκα Παναθηναϊκός, αγαπάω αυτή την ομάδα από μικρό παιδί. Οπότε είναι λογικό, παίζοντας εγώ στον Παναθηναϊκό, να είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου! Το να βλέπεις όμως έναν Κροάτη, ο οποίος έπαιζε στην Μπαρτσελόνα, να λέει ότι όνειρό του είναι ν’ αγωνιστεί μπροστά στη Θύρα 13 και ν’ αγαπάει τόσο τον Παναθηναϊκό, είναι από τα περίεργα της ζωής και του μπάσκετ! Ο Χεζόνια είναι πολύ ωραίος τύπος. Εγώ θα τον γούσταρα ακόμα κι αν αυτά τα έλεγε για οποιαδήποτε άλλη ομάδα εκτός Κροατίας, που είναι η χώρα του και εκτός Μπαρτσελόνα, που έπαιξε εκεί κι είναι γέννημα θρέμμα Βαρκελώνης. Το θέμα είναι αυτό το παιδί να μείνει στον Παναθηναϊκό, να ζήσει ένα γεμάτο ΟΑΚΑ και να μην κάνει απλά ένα πέρασμα!».
Σε περίπτωση που οι «πράσινοι» κρατήσουν έναν κορμό από Παπαπέτρου, Παπαγιάννη, Μήτογλου, Χεζόνια, Νέντοβιτς, μπορούν να ελπίζουν σε μεγαλύτερα πράγματα του χρόνου στην Ευρωλίγκα;
«Δεν το ξέρω αυτό. Πολλά μπορούμε να πούμε, αλλά δεν γνωρίζουμε τι θα γίνει το καλοκαίρι. Τι σχεδιασμός θα υπάρχει, αν θα είναι ο ίδιος προπονητής, ποιοι παίκτες θα μείνουν; Σίγουρα μία βάση από Παπαπέτρου, Παπαγιάννη, Μήτογλου, Χεζόνια, Νέντοβιτς θα προσελκύσουν και καλύτερους παίκτες να έρθουν. Τα συμβόλαια όμως των Παπαπέτρου, Μήτογλου, Χεζόνια, Νέντοβιτς τελειώνουν, μόνο ο Παπαγιάννης έχει ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο. Οπότε, οι τέσσερις από τους πέντε είναι επί ξύλου κρεμάμενοι. Είναι καθαρά θέμα δικό τους και της ομάδας αν θα ανανεώσουν. Το καλοκαίρι είναι πάρα πολύ κρίσιμο, γιατί δεν νομίζω ότι θα αντέξει ο κόσμος του Παναθηναϊκού να ξαναδεί την ομάδα προτελευταία στην Ευρωλίγκα. Και θα βγαίναμε τελευταίοι, αν η Χίμκι δεν ήταν φέτος ένας κανονικός μπασκετικός θίασος. Είναι πολύ βαρύ και δεν αξίζει στην ιστορία του Παναθηναϊκού αυτό, όποιο project κι αν τρέχει. Η ομάδα είχε φέτος την ευκαιρία να τερματίσει πιο ψηλά, γιατί υπήρχαν πιο κακές ομάδες στην Ευρωλίγκα».
Για τον κόουτς Κάτας έχεις σχηματίσει μία εικόνα, από τον λίγο αυτό χρόνο που βρίσκεται στην Ελλάδα;
«Όχι. Με τον Όντεντ παίζαμε αντίπαλοι όταν βρισκόταν στον Παναθηναϊκό, ήταν από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχω αντιμετωπίσει. Σαν προπονητή δεν τον ξέρω, δεν έχω δουλέψει μαζί του και πάντα ήμουν της άποψης πως όσους δεν γνωρίζω, δεν θέλω να τους σχολιάζω και να τους κρίνω. Σίγουρα το έργο του είναι δύσκολο, γιατί είναι η πρώτη φορά που δουλεύει σε μία τόσο μεγάλη ομάδα. Το καλό που έχει ο Κάτας είναι ότι ξέρει τι εστί Παναθηναϊκός, ο κόσμος τον αγαπάει και τον έχει σε εκτίμηση. Από εκεί και πέρα είναι και θέμα timing. Αν για παράδειγμα ερχόταν ο Κάτας σε μία συγκυρία που ο Παναθηναϊκός είχε μεγάλες οικονομικές δυνατότητες, θα συζητούσαμε διαφορετικά. Αυτή τη στιγμή κρίνουμε με τα υπάρχοντα δεδομένα. Κανείς δεν μπορεί να κρίνει αντικειμενικά τον Κάτας, διότι ανέλαβε μία ομάδα που έχτισε κάποιος άλλος, μεσούσης της περιόδου και μάλιστα χωρίς στόχους στην Ευρωλίγκα. Επειδή ακόμα είμαι παίκτης, είναι δύσκολο για έναν αθλητή να διαχειριστεί την αδιαφορία και την απουσία στόχου, όσο κι αν προσπαθεί να δώσει κίνητρο στον εαυτό του».
Πώς κρίνεις το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν πήρε έναν καθαρό πόιντ γκαρντ το περασμένο καλοκαίρι;
«Υπήρχε κάποτε μία διαφήμιση που έλεγε «101 κατασκευαστές πλυντηρίου συνιστούν την… τάδε εταιρεία»! Αν υπάρχουν στην Ελλάδα 3.000.000 Παναθηναϊκοί, οι 2.999.999 θα έχουν την ίδια απορία: γιατί ο Παναθηναϊκός δεν πήρε πλέι μέικερ. Δεν ξέρω γιατί ο Γιώργος (σ.σ. Βόβορας) έκανε αυτό το πράγμα και πήγε να ξεκινήσει έτσι τη χρονιά. Δεν γνωρίζω πώς κινήθηκαν για να φτιάξουν το ρόστερ, αλλά σίγουρα ο προπονητής κάτι παραπάνω θα ήξερε. Και πάντα μιλάμε εκ του αποτελέσματος. Όπως και εμένα με κρίνουν όταν παίζω, έτσι κι εγώ κρίνω αυτούς που βλέπω. Αν ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή ήταν 6ος στην Ευρωλίγκα, θα λέγαμε ότι ο Βόβορας έκανε την ανακάλυψη του αιώνα που δεν πήρε καθαρό πόιντ γκαρντ! Ωστόσο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει ανακάλυψη, αλλά έγκλημα. Ο Λευτέρης Μποχωρίδης πετάχτηκε στα βαθιά ξαφνικά και σε ορισμένα παιχνίδια έπαιζε και μόνος του, δεν υπήρχε κανένας άλλος στο «1». Δεν φταίει ο Μποχωρίδης σε αυτό, γιατί ακούω πάρα πολλούς που σχολιάζουν αδίκως τον Λευτέρη».
Γιάννη κλείνοντας θα θέλαμε ένα σχόλιο για τον αθλητισμό και τον δύσκολο χρόνο που έχει περάσει κλειστός, εν μέσω της πανδημίας.
«Ο αθλητισμός δεν έχει ανοίξει. Άνοιξε απλά η Α1 γυναικών και η Α2 ανδρών. Αυτό δεν είναι αθλητισμός. Ο αθλητισμός έχει λουκέτο και μάλιστα, είμαστε η μοναδική χώρα στην οποία συμβαίνει αυτό. Για εμένα ο αθλητισμός θα ανοίξει, όταν θα δω την κόρη μου να κάνει προπόνηση. Από εκεί ξεκινούν όλα. Για εμένα θα έπρεπε και η Α2 να έχει ανοίξει μετά τις ακαδημίες, ώστε να μπορούν να συντηρηθούν και οι ομάδες. Γιατί η Α2 ξεκινάει χωρίς δύο ομάδες και θα μπορούσαν να λείπουν και περισσότερες, πίστεψέ με. Η Καβάλα ας πούμε θα παίξει με τους εφήβους. Άρα πάμε στις μείον τρεις. Κι άλλες ομάδες θα κατεβάσουν νεανικά ρόστερ, γιατί δεν τους ενδιαφέρει από τη στιγμή που δεν υπάρχει ποινή και δεν θα πέσουν κατηγορία.
Η Β’ Εθνική δεν παίζει, η Γ’ Εθνική δεν παίζει, άρα για ποιον αθλητισμό μιλάμε; Το μπάσκετ είναι μόνο η Α1-Α2 ανδρών και η Α1 γυναικών; Δεν νομίζω. Όσον αφορά εμάς (σ.σ. Μαρούσι) μετά από τέσσερις μήνες αύριο (3/4), δίχως να έχουμε δώσει ούτε ένα φιλικό, θα πάμε να παίξουμε έναν αγώνα. Ο Θεός μαζί μας! Αυτή είναι η 25η επαγγελματική μου χρονιά κι είναι η πρώτη φορά, που θα πάω να παίξω ένα παιχνίδι χωρίς ουσιαστικά να ξέρω τι θα αντιμετωπίσω, ακόμα και για τον ίδιο μου τον εαυτό. Αλλά αυτό που ζω εγώ, το σκέφτονται οι παίκτες όλων των ομάδων. Θεωρώ ότι τον πρώτο μήνα θα δούμε ένα πρωτάθλημα (σ.σ. Β’ Εθνική μπάσκετ) που δεν θα είναι καλό και στο τέλος, όταν έχει βρεθεί ο ρυθμός, οι δύο καλύτερες ομάδες θα ανέβουν».
