Πιο θεαματικό το ρόστερ - Άγνωστο το ταβάνι του

Παρά την πρώτη νίκη στο πρωτάθλημα τα πράγματα απέχουν από το να χαρακτηριστούν ειδυλλιακά στον Παναθηναϊκό: πέρσι στο β΄ γύρο η ομάδα είχε αγωνιστική ταυτότητα, όταν ο Μακέντα στύλωσε τα πόδια κι ο Ζαχίντ άρχισε τις ψιλοβελονιές, το κλαμπ έδειξε τα δόντια του: στο τέλος ο απερχόμενος κόουτς είχε μόνο πολλά μπράβο να πει.

Όμως ο περσινός Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα που δούλευε δυο χρόνια με τον ίδιο προπονητή κι είχε μάθει να παίζει με συγκεκριμένο τρόπο. Ενώ ο τωρινός έχει έναν κόουτς που ήρθε το φθινόπωρο κι ακόμα η ομάδα προσπαθεί να καταλάβει τι θέλει. Αν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τι σύνολο θα δούμε, είναι εξίσου απίθανο να αξιολογήσεις τι θα κάνει μελλοντικά ο Μπόλονι.

Η λογική (όσο αν μπορείς να την επικαλεστείς σε ένα σπορ σαν το ποδόσφαιρο με δεκάδες παραμέτρους) και ο Ρουμάνος δεν πάνε πάντα μαζί: δεν θα μας έκανε εντύπωση αν προωθούσε τον Αθανασακόπουλο και τον Μολό (τους οποίους ο Πογιάτος “δεν έβλεπε” και στις τελευταίες προπονήσεις χρησιμοποιούνταν με τους βασικούς από τον 67χρονο), ούτε θα μας εντυπωσίαζε αν η βασική του επιλογή σήμερα ήταν η στήριξη του Καρλίτος -αν δηλαδή δώσει εντολή αξιοποίησης του Ισπανού κάνοντας το παιχνίδι των πρασίνων κάπως μονοδιάστατο, όπως ήταν πέρυσι όταν όλοι έπαιζαν για τον Μακέντα.

Το αναφέρουμε επειδή το τωρινό ρόστερ μπορεί να κάνει την ομάδα πιο θεαματική από την περσινή. Ακόμα, πάντως, δεν έχουμε ασφαλές δείγμα των σκέψεων του προπονητή και το ταβάνι του κλαμπ.

Δημήτρης Στρατής