Παίξτε για την ιστορία μας

[ads2]
O Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει σήμερα τον Άγιαξ για την Πέμπτη αγωνιστική του Europa League, έχοντας αρκετά κίνητρα για τη νίκη, με μεγαλύτερο αυτό της ιστορίας του. Γράφει ο Παναγιώτης Χριστουλάκης
[ads]
Τι και αν έχουν περάσει 20 χρόνια από την τελευταία επίσκεψη στο Άμστερνταμ και τι και αν οι δύο ομάδες έχουν χάσει την αίγλη του παρελθόντος, χωρίς φυσικά να διαγράφονται τα όσα πέτυχαν; Παναθηναϊκός και Άγιαξ είναι ένα ζευγάρι που ξυπνά πολλές αναμνήσεις στους (πραγματικούς) Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους. Αρχικά με τον μεγάλο τελικό του Γουέμπλεϊ και τέλος με την μεγαλύτερη νίκη ελληνικής ομάδας σε ευρωπαϊκή διοργάνωση, το 0-1 στο Άμστερνταμ το 1996, όταν ο Παναθηναϊκός έφτασε ένα βήμα από τον δεύτερο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας του.

Οι εκτός έδρας εμφανίσεις σε Ισπανία και Βέλγιο έδειξαν ότι η ομάδα αν έχει συγκέντρωση και αποτελεσματικότητα μπορεί να αποδώσει και να πάρει την νίκη απέναντι στους Ολλανδούς. Θα ήταν και ένα “δώρο” στον πικραμένο κόσμο του Παναθηναϊκού, αλλά και τους περίπου 3.500-4.000 “πράσινους” που ταξίδεψαν για να δουν την αγαπημένη τους ομάδα σε ένα ματς που θυμίζει εποχές Panathinaikos.

Πέρα από την υποχρέωση να παίξουν για την ιστορία τους, αλλά και για να διατηρήσουν τις μαθηματικές ελπίδες πρόκρισης, υπάρχει ακόμη ένας λόγος που η ομάδα πρέπει να κερδίσει σήμερα, αφού αν δεν καταφέρει να κερδίσει θα φτάσει τα 13 σερί παιχνίδια ομίλων χωρίς νίκη, ξεπερνώντας τις Σλόβαν Μπρατισλάβας και Παρτιζάν που έχουν από 12, σημειώνοντας έτσι ένα μεγάλο, αρνητικό ρεκόρ.

Τέλος, επειδή διαβάζω παντού το ότι “δεν έχουμε Έλληνες να καταλάβουν τι εστί Παναθηναϊκός”. Ναι μεν εν μέρη αυτό είναι σωστό, αφού οι Έλληνες γνωρίζουν το βάρος της φανέλας, αλλά θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ελάχιστοι οι αξιόλογοι Έλληνες που θα μπορούσε να έχει ο Παναθηναϊκός (π.χ. Καλτσάς, Διούδης). Το να γεμίσουμε μία ομάδα με Μπούρμπους και Τριανταφυλλόπουλους είναι το ευκολότερο, αλλά σίγουρα όχι το ιδανικό σενάριο. Οπότε θα πρέπει αυτή η “καραμέλα” να σταματήσει, γιατί από τη στιγμή που η (οποιαδήποτε ελληνική) ομάδα δεν μπορεί να φέρει παίκτες όπως ο Καρνέζης, ο Παπασταθόπουλος και ο Κυριακός Παπαδόπουλος, τότε αναγκαστικά θα έπρεπε να κινηθεί μεταγραφικά με βάση την ξένη αγορά.

Θα έπρεπε κάποιος να μεταφέρει από την αρχή της προετοιμασίας σε όλους τους παίκτες το βάρος της φανέλας του Παναθηναϊκού, αφού από τους ξένους λίγοι φαίνεται πως το έχουν καταλάβει. Στο κάτω κάτω, η πλειοψηφία των ξένων ποδοσφαιριστών γνωρίζουν το πως είναι να αγωνίζεσαι υπό πίεση σε μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο, άρα είναι καθαρά θέμα μεταδοτικότητας. Συγκεκριμένα, ο Μπεργκ έχει αγωνισθεί στην PSV, ο Ιμπάρμπο στην Ρόμα, ο Λεντέσμα στην Λάτσιο, ο Στιλ στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Μέστο στην Νάπολι, ο Γουακάσο στην Βιγιαρεάλ, ο Λέτο στην Λίβερπουλ, ο Ιβανόφ στην Βασιλεία και ο Εμποκού στην Τότεναμ, την ίδια ώρα που οι Σαμπά και Χουλτ έχουν σημαντική εμπειρία από ευρωπαϊκά παιχνίδια και γνωρίζουν την πίεση που υπάρχει.

ajax – panathinaikos 0-1 (ντοκουμεντο)