Ζωηρός και με όρεξη για τρέξιμο ο Παναθηναϊκός στα φιλικά επί λιθουανικού εδάφους. Το ντεπόζιτο όλων των ομάδων αυτή την εποχή είναι ξέχειλο, το τριφύλλι δεν δυσκολεύεται να βάλει 5η ταχύτητα σε κάποιες στιγμές των αγώνων και να “εξαφανιστεί” (όπως χθες που μέχρι ο αντίπαλος να καταλάβει τι συνέβαινε βρισκόταν στο -20).
Το ζητούμενο είναι να μην εξαρτηθεί υπερβολικά το κλάμπ από τα κέφια Τζάκσον, Φόστερ, Νέντοβιτς, κάτι που με τον καιρό θα κάνει την επίθεση προβλέψιμη “καίγοντας” κάποιες από τις πιο παραγωγικές καταστάσεις για σκορ.
Ουσιαστικά οι πράσινοι στηρίζονται στις μπούκες του Σέρβου και το γλυκό καρπό των Αμερικανών αφού ακόμα όλοι οι ψηλοί ψάχνονται κι έτσι δεν υπάρχει ισορροπία στο παιχνίδι μέσα-έξω.
Ας ελπίσουμε το παραπάνω να μην μείνει κουσούρι και συνήθεια ενόψει των επίσημων αναμετρήσεων. Χωρίς παιχνίδι με πλάτη και απόντες τους αθλητές με τα μεγάλα κορμιά ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει καμία τύχη. Βλέπουμε π.χ το κακό πρόσωπο του Ααρον Γουάιτ και μας ζώνουν τα φίδια.
Ο Αμερικανός δεν είναι κακός παίκτης με όταν πατά παρκέ θαρρείς πως μόλις κατέβηκε από το εφηβικό για να βοηθήσει στην προπόνηση. Χωρίς κίνηση, με περίσσια νευρικότητα, παίρνει άσχημες αποφάσεις λες και τον πνίγει το βάρος των απαιτήσεων!
Επιβάλλεται να συνέλθει γιατί αυτός ο παίκτης συγκριτικά με Μήτογλου, Παπαγιάννη, Όγκαστ έχει τις περισσότερες παραστάσεις στην Ευρωλίγκα και καλείται να παρασύρει τους μικρούς, όχι να κρύβεται πίσω τους.
Δημήτρης Στρατής
