Πρέπει να αποδοθεί στον Γιώργο Βόβορα το credit πως με τον Γιώργο Παπαγιάννη έχει καταφέρει ότι δεν μπόρεσαν με τον ψηλό οι Πεδουλάκης, Πιτίνο.
Να κάνει ,δηλαδή, τον αθλητή να συνειδητοποιήσει τα προσόντα του και να αρχίσει να λειτουργεί ως…τερματοφύλακας γύρω από την πράσινη ρακέτα.
Ο Νέντοβιτς, ο Μακ και ο Παπαπέτρου ας είναι εκείνοι που θα βάζουν τα…γκολ κι εκείνος θα …αποκρούσει ότι ίπταται πάνω από το πράσινο διχτάκι!
Κάναμε …αμάν και πως να δούμε ένα παιδί 2.20 να κομπλάρει τους αντιπάλους του στην άμυνα Μέχρι πέρσι ο Μεγαρίτης σε αυτό τον τομέα ήταν ανύπαρκτος εξαιρουμένων μερικών αγώνων που μετρούνται στα δάχτυλα. Το είχαμε χιλιογράψει όλοι πως στον Γιώργο έπρεπε να γίνει συνείδηση πως αντικρύζει τον κόσμο από τα 2.20μ. και πως πρέπει να τρέμει ο αντίπαλός του κι όχι ο ίδιος κάθε φορά που έστηνε το κορμί του για άμυνα.
Έπρεπε να του γίνει κατανοητό πως στο ένας εναντίον ενός το πρόβλημα δεν θα το είχε ο ίδιος, αλλά ο αντίπαλός του. Φαίνεται ότι το προπονητικό τιμ έχει δουλέψει μαζί του, του έχει εξηγήσει πως δεν πρέπει να …τσιμπάει σε καμία προσποίηση, σε οποιοδήποτε σημείο του παρκέ.
Ο Παπαγιάννης μέχρι πρότινος έβγαινε στην περιφέρεια και σε προσποιήσεις είτε περιφερειακά, είτε κάτω από το καλάθι, πηδούσε τσάμπα και βερεσέ!
Το προηγούμενο διάστημα γινόταν σαφές πως όποιος κατάφερνε από τους αντιπάλους να βάλει μπάλα στο παρκέ, αυτομάτως αποκτούσε πλεονέκτημα απέναντί του.
Μέχρι πρότινος από πλευράς αθλητή υπήρχε έλλειψη συγκέντρωσης, αδυναμία να αντιληφθεί πόσο πιο ψηλός είναι από τον αντίπαλό σε σημείο ο Τύπος και η εξέδρα να δυσφορούν και να πιέζουν διαρκώς, όχι κι ότι καλύτερο για ένα παιδί στα 20 του χρόνια.
Ο Γιώργος έχει χάσει κιλά, παραμένει μεν στόχος της αντίπαλης επίθεσης όταν βγαίνει μακριά να μαρκάρει, αλλά σιγά σιγά μέσα στο ζωγραφιστό δύσκολα μπορεί κανείς να τον αντιμετωπίσει. Με 1.5 τάπα μ.ό στην Ευρωλίγκα αρχίζει και αποκτά χαρακτηριστικά…σκιάχτρου. Bingo!
Δημήτρης Στρατής
