Πέρσι προβλημάτισε τον κόσμο η εικόνα, οι εμφανίσεις, η επαναλαμβανόμενη ανεπάρκεια σε σημαντικούς τομείς του παιχνιδιού.
Το εκνευριστικό ήταν πως όσο περνούσε ο καιρός τόσο πιο πολύ μπερδευόταν η εικόνα με αποτέλεσμα οι προσδοκίες να πιάσουν πάτο.
Οι ρόλοι κι οι ευθύνες δεν ήταν ξεκάθαρα ιδίως στα τελευταία δεκάλεπτα και σα να μην έφταναν αυτά το κλαμπ εδώ και χρόνια έχει απωλέσει την σοβαρότητα και την σταθερότητα που επιδείκνυε στην άμυνα. Με Σαντ Ρος και Μέικον στο 1 είχες δομικά προβλήματα.
Όσο φρέσκοι και να ήταν οι αθλητές, όση όρεξη κι αν είχαν να δείξουν πράγματα (ειδικά ο Ντάριλ), δεν μπορούσαν να διαβάσουν τις προσαρμογές πάνω τους, ούτε να «σπάνε» σωστά τη μπάλα ώστε με καλή κυκλοφορία να προέκυπταν καλά, ελεύθερα σουτ.
Συνήθως, όταν σκοράρεις με καλή συχνότητα παίρνεις δύναμη για την άμυνά σου ενώ χαλάς και το μυαλό του αντιπάλου. Πέρσι άμυνα κι επίθεση πήγαν κόντρα στη μπασκετική λογική μιας και τίποτα δεν λειτουργούσε.
Ούτε πίεση στη περιφέρεια υπήρχε, ούτε σωστά διαβάσματα, ούτε περιστροφές, ούτε αποφασιστικότητα, ούτε προστασία ρακέτας. Ο αντίπαλος δημιουργούσε και σκόραρε όπως κι όποτε ήθελε, πράγματα που θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα κοπούν μαχαίρι με τον κόουτς Ράντονιτς.
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
