Εξαιρετικός για άλλο ένα ακόμα παιχνίδι ο Ζβόνιμιρ Σάρλια.
Δεν έγινε, ούτε πρόκειται να γίνει ποτέ… Χένρισκεν, Μολέδο ή Μαυρίδης ο Κροάτης, αλλά τουλάχιστον δεν γίνεται και επιζήμιος για το κλαμπ όπως συνέβαινε κατά κόρον το φθινόπωρο με αποτέλεσμα τους ανθρώπους του συλλόγου να τους πιάσει μαύρη απελπισία.
Η ανάλυση της επιβλητικής παρουσίας του την Τετάρτη στο Καραϊσκάκη εμπεριέχει δύο όψεις.
Η πρώτη εμπεριέχει την πιστοποίηση της χρησιμότητάς του και του εύρους των δυνατοτήτων του σε μία χρονική στιγμή που άπαντες στον Παναθηναϊκό περιμένουν εναγωνίως το ανέβασμα των παγκιτών ώστε να πάρουν ανάσες όσοι τραβούν κουπί εδώ και μήνες.
Ως εκ τούτου οι πράσινοι φιλοδοξούν ότι ο Ζβόνιμιρ αρχίζει να βρίσκει τον… κανονικό εαυτό του, έχοντας αποκτήσει πλέον και τη ψυχολογική τόνωση που χρειαζόταν.
Η δεύτερη όψη του ίδιου νομίσματος σχετίζεται με τη θέση που αγωνίστηκε και το ρόλο που είχε.
Ο παίκτης αγωνιζόμενος έχοντας δίπλα του άλλους δύο στόπερ ένιωσε μεγαλύτερη σιγουριά, απέφυγε τα λάθη και τα πουλήματα μπάλας και στάθηκε κάτι παραπάνω από αξιοπρεπώς. Το να παίζει στην ευθεία δίπλα σε αργό μπακ δεν του ταιριάζει τόσο…
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
