Με την υπογραφή του Οκάρο Ουάιτ το περασμένο καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός επέλεξε μάρκετινγκ, όχι ουσία και το λέμε πια εκ του αποτελέσματος.
Τον Αμερικανό τον ήθελε χρόνια το κλαμπ που είχε μαγευτεί από τις καλές σεζόν που έκανε στον Αρη, στο ΝΒΑ, στη Ρωσία.
Αποδεικνύεται ότι ο αθλητής δεν μπορεί να αποδώσει σε σύλλογο απαιτήσεων ή χρειάζεται ένα περιβάλλον-«θερμοκήπιο» που θα τον απορροφήσει και θα τον κάνει να δείχνει καλύτερος απ΄ ότι πραγματικά είναι.
Έχει και την ατυχία να έχει πάρει τη θέση του Ντίνου Μήτογλου που πέρσι έκανε φοβερή σεζόν. Τον επιθετικό πλουραλισμό του Ελληνα δύσκολα θα τον αντικαθιστούσες εκτός αν έδινες ένα σκασμό λεφτά που σήμερα σου λείπουν.
Είναι προφανές ότι οι πράσινοι κινήθηκαν στην αγορά με γνώμονα να διατηρήσουν ένα καλό αμυντικό χαρακτήρα στο παιχνίδι τους κι εάν αυτό ήταν δυνατό να το βελτίωναν όντας πιο αποτελεσματικοί σε επίπεδο έντασης και διάρκειας.
Ο Οκάρο έχει καλό κορμί, πηδά στα ριμπάουντ αλλά φανερά το μυαλό του είναι αλλού μήνες τώρα με τις δύο πλευρές απλά να περιμένουν το τέλος της χρονιάς ώστε η καθεμιά να πάρει το δρόμο της.
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
