Περιμένουμε με αγωνία την ποιοτική αναβάθμιση της ομάδας που εκτός του σέντερ φορ, άντε και του «οκταριού», αυτό το καλοκαίρι θα πάει μόνο σε επιλογές γεμίσματος του πάγκου της.
Την άνοιξη ο Ιβάν παρουσίασε μία ρωμαλέα ομάδα. Έβλεπες τον Παναθηναϊκό να κυριαρχεί ενίοτε χάνοντας την μία ευκαιρία μετά την άλλη, με πίεση που έφερνε λάθη στον αντίπαλο, με κλεψίματα μπάλας, με δική του δημιουργία, με συνεργασίες από τα άκρα, με κάθετο ποδόσφαιρο, με στημένα, με όλους τους πιθανούς τρόπους.
Έβλεπες το τριφύλλι να μην έχει πρόβλημα στο κράτημα μπάλας, να έχει ασφάλεια στην κατοχή του, να μην χαρίζει «καθαρές» ευκαιρίες στον αντίπαλό με εύκολα λάθη και να μπορεί να επιτεθεί ποικιλοτρόπως χάρη στον οίστρο των πλάγιων μπακ και των εξτρέμ του.
Άμα είχε κι ένα φορ τύπου Μάρκους Μπεργκ θα έκανε παπάδες φέτος ο σύλλογος, αλλά αυτή η αδυναμία εύκολα μπορεί να φτιαχτεί το καλοκαίρι.
Τρόπος και χρήμα χρειάζεται. Ένα εννιάρι κλάσης θα είναι το κερασάκι στην τούρτα σε μια σεζόν που ο Παναθηναϊκός άρεσε πολύ στον κόσμο του μιας κι είχε ένα συνδυασμό που δύσκολα χάνει, δηλαδή ποιότητα με ψυχή.
Τα μάτια των παικτών γυάλιζαν, αλλά το πάθος το έβγαζαν μέσα από όμορφο ποιοτικό ποδόσφαιρο.
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
