Παναθηναϊκός: Η απειρία και η Λεωφόρος που έχει τον τρόπο

Αδίκησε τον εαυτό του ο Παναθηναϊκός στην Πράγα.

Το ματς είχε δύο εικόνες, προ αποβολής και μετά. Πριν γίνει η βλακεία του ρέφερι με τον Παλάσιος που έστειλε το νο1 μεσοεπιθετικό σου εκτός χορταριού (και την ψυχολογία των συμπαικτών του στο γκρεμό) το τριφύλλι αντιμετώπιζε τη Σλάβια όχι σαν να την έβλεπε για πρώτη φορά στη ζωή του ,μετά από την τελευταία τους συνάντηση στις αρχές του 21ου αιώνα, αλλά λες και οι Τσέχοι διέμεναν στο Κορωπί για μέρες και καθημερινώς οι ομάδες έπαιζαν αντίπαλοι σε εσωτερικό διπλό.

Παρότι έλειπε ο στυλοβάτης στα μετόπισθεν (Σένκεφελντ) και δεν μπορούσες να αλλάξεις τρίτη πάσα από το κέντρο και μπροστά, υπήρχε καλή κάλυψη χώρων ανασταλτικά.

Το τριφύλλι -παρά την ευρωπαϊκή απειρία του 90% του ρόστερ του -απέναντι σε κλαμπ που έχει προοδεύσει στα κύπελλο της ΟΥΕΦΑ εδώ και μήνες, δεν ένιωσες ούτε στιγμή πως κοίταζε τους οικοδεσπότες με βλέμμα απορημένου, ψαρωμένου κουταβιού.

Το ζήτημα είναι ότι δεν ξέρεις αν προλαβαίνεις να σώσεις την παρτίδα χωρίς τον Παλάσιος, χωρίς επιτελικά χαφ, με τον Σπόραρ να είναι μέρες στην ομάδα και τον παικταρά Βέρμπιτς χωρίς δικαίωμα συμμετοχής.

Έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα το ματς εξαρτάται από τους φιλοξενούμενους εκτός κι αν “μιλήσει” η Λεωφόρος που έχει τον τρόπο να “σηκώνει” παίκτες. Έχει συμβεί και στο (πρόσφατο) παρελθόν με ρόστερ λιγότερο ταλαντούχα.

Δημήτρης Στρατής