Η Σλάβια είχε διαιτησία που ονειρεύεται κάθε γηπεδούχος.
Βοηθήθηκε πολύ από το γεγονός ότι έπαιζε με ομάδα τέρμα συμπλεγματική όταν παίζει μακριά από την έδρα της.
Εδώ έχανες από τις Λαμίες, τους Παναιτωλικούς και τις Τρίπολες, δεν θα γινόταν το ίδιο από κλαμπ που ξέρει πως να παίρνει αποτελέσματα στην Ευρώπη εδώ και χρόνια;
Μετά την αποβολή το τριφύλλι νοητικά ΤΕΛΕΙΩΣΕ, μετά το 0-2 δεν υπήρχε ούτε ένας που να μην φοβάται το κοντέρ να γράψει κι άλλα κι ας έπαιζαν κι οι άλλοι με παίκτη λιγότερο.
Οι παίκτες με προσωπικότητα αποχώρησαν και δεν αντικαταστάθηκαν, οι Σλοβένοι που είναι καλής πάστας παίκτες είναι ανέτοιμοι, Αϊτόρ και Παλάσιος …δεν κι ο Σένκεφελντ βρισκόταν στην Αθήνα. Έλειπαν οι περσόνες που θα έπαιρναν την ομάδα πάνω τους και θα ηρεμούσαν το παιχνίδι.
Μην γελιόμαστε, τα πράγματα είναι δύσκολα ενόψει ρεβάνς όπου θες τρία γκολ χωρίς να έχεις διαθέσιμους Παλάσιος-Βέρμπιτς ενώ ακόμα ο Σποράρ είναι σε φάση μάθησης!
Αν την Πέμπτη έπαιζες με κλαμπ προηγμένης λίγκας και με δεδομένη την ανύπαρκτη χημεία των αμυντικών σου μπορεί να μάζευες περισσότερα.
Έπαιξες με αλλαγμένη άμυνα κατά 3/4 και ο βαθμός της απελπισίας σου φάνηκε όταν έριξες στο γήπεδο δύο φορ (Καμπετσή-Σποράρ) δίχως να έχεις στο χορτάρι ούτε δείγμα δημιουργικού μέσου. Πως να πάρουν μπάλα οι προωθημένοι;
Δημήτρης Στρατής
Widget not in any sidebars
