Χωρίς ανάσα τρέχει η σεζόν και μαζί της οι εξελίξεις.
Ο Παναθηναϊκός δεν πήρε το μάθημά του από το ματς πρωταθλήματος στη Λεωφόρο όπου ο ΠΑΣ τον …έτρεξε, ο Λάζλο Μπόλονι επέλεξε να δώσει ανάσες στους βασικούς στο ματς κυπέλλου και στο τέλος είπε…πάλι καλά που έφαγε μόνο δύο, ενώ το γκολ του Μακέντα δίνει πολλές ελπίδες πρόκρισης στους πράσινους.
Το κύπελλο είναι ΣΤΟΧΟΣ κι επειδή το κλαμπ δεν…κολυμπά στους τίτλους τα τελευταία χρόνια είναι αδιανόητο να μην προκριθεί συνεχίζοντας την θλιβερή παράδοση που το φέρνει από το 1996 και μετά να την πατά συνεχώς στον δεύτερη τη τάξει θεσμό, συνήθως από αντιπάλους χαμηλότερους βεληνεκούς. Ακολουθούν σημαντικά παιχνίδια, ντέρμπι, πλέι-οφ, με την ομάδα να έχει να διαχειριστεί καινούργια ερεθίσματα που καθημερινά εισβάλλουν στο περιβάλλον της.
Τόσο καιρό παραπονιόντουσαν οι …βεντέτες ότι δεν έπαιζαν, μόνο που στο Αγρίνιο δεν ακούμπησαν μπάλα. Πιο έτοιμος πνευματικά και σε επίπεδο τακτικής ο ΠΑΣ έβαλε πολλά προβλήματα στον αντίπαλο του. Ή μήπως του έδειξε με τον φακό τη λύση στο σκοτάδι (ή ημίφως, πείτε το όπως θέλετε..) των τελευταίων μηνών που αφορά τον παραγκωνισμό κάποιων καλών μονάδων και το σούσουρο που γίνεται εις βάρος του προπονητή (που να μην είχε και θετικά αποτελέσματα) από τα πάντα πρόθυμα στη μανούρα (αλίμονο για Παναθηναϊκό μιλάμε) ΜΜΕ.
Για να τελειώνουμε: Ο Μπόλονι μπορεί να είναι τραχύς αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι …Τεν Κάτε που μπορούσε να σε “δώσει” σε ολόκληρη την ομάδα, επειδή θεωρούσε ότι έτσι τσιγκλούσε τον εγωϊσμό σου (που να ξερε). Ωστόσο μερικοί βρίσκουν και τα κάνουν, αφού ο Παναθηναϊκός έχει εδραιωθεί ως κλαμπ χωρίς στόχους κι έτσι μας παίρνει να κάνουμε το κομμάτι μας…
Δημήτρης Στρατής
