Ο Παναθηναϊκός και την επόμενη αγωνιστική θα έχει μπροστά του δύσκολη αποστολή – όχι γιατί ο Παναιτωλικός είναι κάποιο θηρίο, αλλά γιατί θα παρατάξει πολλούς παίκτες μπροστά από τον τερματοφύλακά του.
Αν το ματς κυλήσει σε αργό τέμπο οι πράσινοι μπορούν να γίνουν πολύ προβλέψιμοι, το κακό είναι ότι μετά την ήττα στο Καραϊσκάκη κάθε ματς έγινε πολύ σημαντικό: δεν θέλει και πολύ να έχεις μόνο μαθηματικές ελπίδες να προλάβεις την ευρωπαϊκή έξοδο κι ως γνωστόν στο τριφύλλι εδώ και χρόνια οι παίκτες είναι άμαθοι μπροστά στο «ΠΡΕΠΕΙ», πολλοί δεν το αντέχουν.
Το χειρότερο είναι πως σε μια τέτοια περίπτωση θα φουσκώσει το ρεύμα μιας περίεργης – κατά τη γνώμη μας – γκρίνιας για τον προπονητή που μπορεί να χει κάνει λάθη, αλλά προσπαθεί να φτιάξει ομάδα από την αρχή κι αυτό δεν του αναγνωρίζεται.
Ο Γιάννης Αλαφούζος δηλώνει βέβαια ότι δεν θα δεχτεί την παραμικρή αμφισβήτηση για τον προπονητή, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση λίγα εξαρτώνται από αυτόν: αν ο κόσμος αρχίζει να γκρινιάζει, όση και να είναι η στήριξη, η μουρμούρα δεν σταματά.
Ο Μπόλονι έχει ανάγκη τα αποτελέσματα (πιο πολύ κι από τις καλές εμφανίσεις…) γιατί διαφορετικά μπορεί να ξεκινήσει μια συζήτηση για την επάρκεια του, πράγμα που στην Ελλάδα είναι ό,τι χειρότερο: ας ρωτήσει και το Γιάννη Αναστασίου, που παρά τη στήριξη της διοίκησης δεν άντεξε ν ακούει συνεχώς για την Καμπάλα, για να μην πιάσουμε και τις περιπτώσεις Ουζουνίδη, Δώνη που φορτώθηκαν με αμαρτίες που ούτε καν τους αναλογούσαν.
Δημήτρης Στρατής
