Παρακολουθώντας τις περιπέτειες που αντιμετωπίζει ο Παναθηναϊκός (γηπεδικό, υποβόσκουσα δυσαρέσκεια κάμποσων παικτών προς τον προπονητή, ανύπαρκτη παρουσία της ομάδας στα κέντρα αποφάσεων, φήμες για αποχώρηση Ζαγαρίτη, Διούδη και πώληση Μακέντα που τέσσερις μήνες μετά κρίνεται… ακριβός από τους ίδιους που καλοκαιριάτικα έσπευσαν να τον ανανεώσουν) καταλήγουμε στο ότι το σωματείο δεν έχει στελέχη αλλά συνιστώσες!
Όλοι σχεδόν έχουν διαφορετικές προσβάσεις στους οπαδούς, όλοι δικό τους Τύπο και άκρες στα Μέσα.
Που να ήταν δηλαδή και πιο μέσα στα πράγματα ο Πιερ Ντρεοσί που ακόμα ψάχνεται και παρακολουθεί τι γίνεται γύρω του. Προς το παρόν πολλοί έχουν άποψη για το τι πρέπει να γίνει, όλοι έχουν σχέδια που δεν τα λένε φωναχτά, με το ζήτημα στέγασης του Ομίλου να είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό δε γίνεται να έχουν πολλούς πατεράδες, είδαμε τι συνέβη επί πολυμετοχικότητας.
Αν τώρα π.χ πάμε για νέους δανεικούς και καινούργιο ράβε -ξήλωνε στο ποδόσφαιρο είναι γιατί το κλαμπ πληρώνει εγκλήματα του καλοκαιριού όταν κάμποσοι έπαιζαν κρυφτούλι από την ευθύνη!
Οι συλλογικές ηγεσίες είναι δύσκολη υπόθεση -πόσω μάλλον όταν δεν υπάρχουν κι ηγέτες. Του χρόνου ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ πρέπει να ξεκινήσει από τα απλά.
Η ομάδα χρειάζεται προπονητή και τεχνικό διευθυντή ΑΚΛΟΝΗΤΟΥΣ: τα υπόλοιπα στελέχη δεν μπορεί να έχουν λόγο για τα αγωνιστικά, το αναφέρουμε επειδή διαβάζουμε πολλά πίσω από τις λέξεις για παράπονα παικτών και …κύκλων του Αλαφούζου για τον κόουτς. Άμα πάμε σε τέτοιες λογικές πάλι θα μπλέξουμε και απλά τον Μπόλονι θα τον λένε …Δώνη και Πογιάτος!
Δημήτρης Στρατής
