«Ο Βαρδινογιάννης αναγνώρισε το μεγάλο του λάθος με τον Παναθηναϊκό»
Ο Θανάσης Κολιτσιδάκης μιλώντας στη Sportday γύρισε τον χρόνο πίσω στο 1996 και ανέφερε πως ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αναγνώρισε το μεγάλος λάθος με την ομάδα του Παναθηναϊκού που έφθασε μέχρι τα ημιτελικά του Champions League.
Αναλυτικά:
-Πώς έγινε η μεταγραφή στου στον Παναθηναϊκό;
-Το Δεκέμβριο του 1993 ο Αλαμάνος αποδέχτηκε την πρόταση του Παναθηναϊκού, καθώς ήταν μια από τις μεγαλύτερες που είχαν γίνει τότε και με τα χρήμματα που πήρε μπόρεσε και αγόρασε τον Ντέμη Νικολαΐδη. Με ήθελε και η ΑΕΚ του Μπάγεβιτς και για μένα ήταν μεγάλη τιμή να με θέλει ο Μπάγεβιτς. Όμως δεν τα βρήκαν με τον Αλαμάνο, γιατί η πρόταση του Παναθηναϊκού ήταν πολύ καλύτερη και έφτασε τα 120 εκατομμύρια δραχμές. Κατάφερα πάλι να κάνω μεταγραφή με σπασμένο πόδι και χρειάστηκε να περιμένω 3-4 μήνες για να μπω. Βέβαια ήμουν εν ενεργεία διεθνής και στο πρόσωπό μου βρήκε τον αμυντικό που ήθελε.
-Πήγες λοιπόν στον Παναθηναϊκό και τα έφερε έτσι η τύχη που ήσουν στην ομάδα που έκανε την πορεία στους “4”.
-Ξεκίνησα με προπονητή τον Οσιμ, όμως μετά από λίγο έφυγε και ανέλαβε την ομάδα ο Ρότσα. Ήξερε τον σφιγμό της ομάδας, αλλά ο Παναθηναϊκός είχε και καλούς παίκτες. Το γεγονός ότι οι παίκτες δεν τα έβρισκαν με τον Όσιμ, εκεί ήταν και το πρόβλημα της ομάδας. Ο Χουάν έφερε μαζί του γυμναστή τον Γιώργο Βαμβακά, ο οποίος ήταν μπροστά από την εποχή του. Στην πρώτη του παρουσία κατάφερε να πάρει το κύπελλο. Την επόμενη χρονιά πήραμε το πρωτάθλημα και φτάσαμε ως τους «4» του Champions League. Γενικά ήταν 2,5 χρόνια με πάρα πολύ σημαντικές στιγμές και επιτυχίες.
-Παίζατε τότε με τεράστια αυτοπεποίθηση από ένα σημείο και μετά.
-Για το ελληνικό πρωτάθλημα ειδικά, η αυτοπεποίθηση που είχαμε ήταν μεγάλη. Δεν περνούσε καν από το μυαλό μας ότι μπορούσαμε να χάσουμε πουθενά. Ήταν τέτοια η πίστη μας και στους εαυτούς μας και στην ομάδα και στον προπονητή. Αυτό ο Παναθηναϊκός το είχε σε μεγάλο βαθμό και στην Ευρώπη, γιατί είχε πορείες και παλαιότερα και εμείς συνεχίσαμε αυτό το δρόμο που είχαν χαράξει. Αυτό έγινε και με την επόμενη γενιά του Καραγκούνη και του Μπασινά, που συνέχισαν τις μεγάλες νίκες και τις πορείες στην Ευρώπη.
-Εκείνη η βραδιά στο Αμστερνταμ;
-Μαγική βραδιά, αξέχαστη φυσικά. Πολύ σπουδαία νίκη για εκείνον τον Παναθηναϊκό. Βέβαια εάν ερχόταν και η πρόκριση θα ήταν κάτι το φανταστικό. Δεν τα καταφέραμε, αλλά παραμένει η νίκη αυτή «σημείο αναφοράς» για τον Παναθηναϊκό εκείνης της εποχής. Ήταν και σημαδιακή γιατί ήταν το τελευταίο παιχνίδι του Άγιαξ σε εκείνο το γήπεδο. Βέβαια τότε σε όλη εκείνη την πορεία είχαμε κάνει μεγάλες νίκες. Στην Πόρτο, δεν χάσαμε στη Ναντ.
«Δεν έπρεπε εκείνη η ομαδάρα, ο Παναθηναϊκός του 1996 να μείνει γυμνός μεταγραφικά. Έφυγε και ο Χουάν και χάλασε ότι όμορφο είχαμε φτιάξει»
-Στην Πόρτο δεν ήταν που είχε πει ο Ρότσα ότι θα γυρίσει με τα πόδια;
-Ναι τότε ήταν και του κάναμε καζούρα όλοι οι παίκτες μετά στα αποδυτήρια. Ήταν μια μεγάλη νίκη γιατί παίζαμε και με δέκα παίκτες, γιατί είχε αποβληθεί ο Αλεξούδης. Τον Ρότσα τον βλέπαμε περισσότερο ως φίλο και όχι ως προπονητή με την κλασσική έννοια του όρου. Βέβαια και αυτός και εμείς ξέραμε τα όριά μας και αυτός ήταν ο λόγος που είχαμε πολύ καλή συνεργασία.
-Στη ρεβάνς με τον Άγιαξ αιφνιδιαστήκατε;
-Σίγουρα έπαιξε ρόλο το γρήγορο γκολ. Όμως από την άλλη πλευρά δεν μπορέσαμε να διαχειριστούμε την πίεση. Μέχρι εκείνη τη στιγμή και σε όλη την πορεία μας, σε κανένα παιχνίδι δεν ήμασταν το φαβορί. Μετά τη νίκη στο Αμστερνταμ όμως, όλοι έλεγαν ότι εμείς ήμασταν το φαβορί. Ίσως αυτό ήταν που μας «λύγισε». Ταυτόχρονα όμως πρέπει να πούμε ότι και ο Άγιαξ ήταν μια μεγάλη ομάδα. Από τη στιγμή μάλιστα που προηγήθηκε στο σκορ και ισοφάρισε αυτό του πρώτου αγώνα, αυτός ήταν το φαβορί και πιο κοντά στην πρόκριση απ’ ότι εμείς.
-Τελειώνει εκείνη η χρονιά και ο Γιώργος Βαρδινογιάννης αποφασίζει να μην κάνει μεταγραφές, λέγοντας το περίφημο «εσείς με αναγκάσατε να μην κάνω».
-Αυτό ήταν το λάθος του, το οποίο και το παραδέχτηκε μετά. Με την απόφασή του αυτή, ουσιαστικά δεν μπόρεσε η ομάδα να έχει μια συνέχεια στην πορεία που είχε κάνει μέχρι τότε. Ήρθε και η κόπωση στην ομάδα, γιατί το «κουπί» του είχαμε τραβήξει 15-16 παίκτες. Έφυγαν και παίκτες όπως ο Δώνης, ο Γεωργιάδης και ήρθαν ο νεαρός τότε Λυμπερόπουλος, ο Νασιόπουλος και ο Μιλόγεβιτς. Παίκτες που δεν μπορούσαν να βοηθήσουν άμεσα την ομάδα. Η ομάδα θα έλεγα έμεινε «γυμνή» και χάσαμε δύο προκρίσεις στις λεπτομέρειες. Με τη Ρόζενμποργκ που τότε ήταν η ανερχόμενη δύναμη, που χάσαμε στην παράταση και μετά με τη Λεχ Πόζναν, στράβωσε και η κατάσταση στο ελληνικό πρωτάθλημα και μετά από 3-4 αγωνιστικές έφυγε και ο Χουάν και χάλασε όλο αυτό που είχαμε φτιάξει. Την επόμενη χρονιά η ομάδα μπήκε σε μια διαδικασία για να χτιστεί από την αρχή. Μετά τον Χουάν ήρθαν ο Ζάετς με τον Καρούλια και ήταν μια άκρως αποτυχημένη χρονιά, που δεν βγήκαμε καν στην Ευρώπη. Μετά ήρθε ο Δανιήλ και κάπως συμμαζεύτηκε το πράγμα. Νομίζω ότι φτιάχτηκε ξανά η ομάδα μόνο όταν ήρθε ο Κυράστας, αλλά και αυτός δεν μπόρεσε να πάρει κάτι.
-Εσύ έφυγες ως ελεύθερος από τον Παναθηναϊκό.
-Έφυγα μαζί με τον Κώστα Χαλκιά και πήγαμε στον Απόλλωνα. Τον βρήκαμε σε πάρα πολύ κακή κατάσταση και θεωρώ ότι παίξαμε καθοριστικό ρόλο για να μπορέσει ο Απόλλωνας να κάνει μια καλή πορεία τελικά και να σωθεί.