Είναι αλήθεια ότι το φετινό καλοκαίρι τον Παναθηναϊκό απασχόλησαν περισσότερο τα οικονομικά και λιγότερο τα αγωνιστικά του.
Πιο πολύ από τον φόβο που δημιουργούσε η πρόσληψη ενός ρούκι προπονητή γράφαμε για την άνοδο του μπάτζετ και την δυναμική που προσέδιδαν οι Ισπανοί παίκτες, ο «Βίγια», η ανανέωση του Μακέντα. Σ
τον Παναθηναϊκό υπήρχε μια γενική βεβαιότητα ότι οι παίκτες που υπέγραψε ο Τσάβι Ρόκα ήταν ένα είδος πολυτέλειας για τα τωρινά δεδομένα της ομάδας και ότι η εμπιστοσύνη που ΘΑ τους έδειχναν, έπειτα από δύο σεζόν μέτριων αποτελεσμάτων, θα απέδιδε καρπούς.
Η μη στήριξη Πογιάτος είχε ως αποτέλεσμα τη σημερινή εικόνα: η ομάδα χρειάστηκε να ξεκινήσει από την αρχή αφού μέσα σε ελάχιστους μήνες δούλεψε με …τρεις προπονητές.
Πάμε στο σήμερα: Όταν προσλαμβάνεις έναν άνθρωπο σαν το Λάζλο Μπόλονι αξιολογώντας τον ως μεγαλύτερο μέγεθος από την ομάδα, μην περιμένεις να είναι πολύ προσεκτικός σε αγωνιστικές λεπτομέρειες, τουλάχιστον στο ξεκίνημα, το αναφέρουμε επειδή διαβάσαμε για ευθύνες του το Σάββατο επειδή έβαλε τον Μολό, κράτησε ως το τέλος στο γήπεδο τον Μαουρίτσιο, δεν σπατάλησε χρόνο με τις αλλαγές κτλ….
Καλώς ή κακώς ο Ρουμάνος γνωρίζει πως ακόμα κι αν χάσει τρία ματς στη σειρά κανείς δεν θα του ζητήσει λογαριασμό. Δικαιολογίες κι άλλοθι χρειάζεται ένας προπονητής που τελεί υπό κρίση –όχι ο Βαλκάνιος. Απλά αν το πράγμα στραβώσει μέχρι εκεί που δεν παίρνει, θα χρησιμοποιηθούν από άλλους για τη στήριξή του.
Δημήτρης Στρατής
