Οι σκέψεις ενός Παναθηναϊκού
Όσοι βρίσκονται στο εξωτερικό νιώθουν λίγο διαφορετικά από όσους είναι στην Ελλάδα. Βλέπετε εκείνοι δεν μπορούν να νιώσουν την ατμόσφαιρα του γηπέδου, αφού δεν μπορούν να βρίσκονται μέσα σε αυτό.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ένας από τους φίλους της ομάδας, που διαμένει στο εξωτερικό, “εκμεταλλεύτηκε” τη φιλοξενία της ιστοσελίδας PAO Abroad προκειμένου να εκφράσει τις σκέψεις του για τον Παναθηναϊκό.
Αναλυτικά το κείμενό του:
“Το ημερολόγιο στον τοίχο γράφει Κυριακή, 21 Σεπτεμβρίου 2014. Κάπου στην Κεντρική Ευρώπη τρεις φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν μαζευτεί σε ένα σπίτι για να παρακολουθήσουν τον ποδοσφαιρικό αγώνα κόντρα στο παράρτημα του Πλατανιά, καθώς και το φιλικό προετοιμασίας της ομάδος μπάσκετ στα πλαίσια του τουρνουά προς τιμήν του μεγάλου Νίκου Γκάλη.
Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι σειρές, ο ποδοσφαιρικός αγώνας έχει μόλις ολοκληρωθεί, με την ομάδα μας να περνάει νικηφόρα από τα Χανιά, κερδίζοντας για μια ακόμη φορά και τους διαιτητές. Ο Παναθηναϊκός είναι εδώ, περήφανος όπως πάντα, να μάχεται κόντρα σε όλους και σε όλα. Κι εμείς μαζί του, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Ως κάτοικος εξωτερικού αυτή την περίοδο, δράττομαι της ευκαιρίας που μου δίνει το PaoAbroad, το οποίο παρεμπιπτόντως αποτελεί μια απο τις πιο αξιέπαινες παναθηναϊκές πρωτοβουλίες κι αξίζει υποστήριξης, για να αποτυπώσω κάποιες σκέψεις μου για το Σύλλογο και να τις μοιραστώ με πολλά αδέρφια.
Θυμάμαι πώς ένιωθα λίγο πριν φύγω από την Ελλάδα. Αναρωτιόμουν για πόσο καιρό θα διαρκέσει όλο αυτό, πότε και πώς θα μπορέσω να επιστρέψω κλπ. Μεταξύ άλλων, αναρωτιόμουν πώς θα συμβιβαστώ πλέον με την ιδέα της τηλεόρασης στους αγώνες του Παναθηναϊκού…Είναι μια σκέψη που ακόμη και τώρα, δυο χρόνια μετά, δε με αφήνει σε ησυχία. Ξέρεις ότι η παρέα σου και οι φίλοι σου είναι εκεί, στις ίδιες θέσεις τόσα χρόνια, στο ίδιο σημείο συνάντησης…Και στο ημίχρονο σου στέλνουν φωτογραφία και σου λένε «Είσαι κι εσύ εδώ». Κι όμως δεν είσαι…Το ξέρεις ότι δεν είσαι. Και στενοχωριέσαι. Και δε μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό, απλώς μετράς αντίστροφα μέχρι να επιστρέψεις, έχοντας μέσα σου και την κρυφή ελπίδα ότι αυτό θα γίνει σύντομα. Ξέρεις όμως και κάτι άλλο…
Ξέρεις ότι ο Παναθηναϊκός για σένα δεν είναι κάτι απλό, κάτι συνηθισμένο. Είναι κομμάτι από σένα, είναι δεύτερη φύση σου, είναι μια από τις μεγαλύτερες αγάπες. Ξέρεις πια ότι τίποτα δεν ήταν τυχαίο. Δεν έχεις αγαπήσει μια «φανέλα», όπως πολύ κυνικά κι απαξιωτικά μπορεί να πει κάποιος, που σίγουρα δεν αντιλαμβάνεται αυτό το δέσιμο. Έχεις αγαπήσει μια Ιδέα με τον πιο αγνό κι ανιδιοτελή τρόπο. Είσαι οπαδός διάολε, τί πιο όμορφο και ρομαντικό από αυτό…Ο Παναθηναϊκός κατέχει περίοπτη θέση στη ζωή σου και κυριαρχεί στη σκέψη σου πολλές φορές κατά τη διάρκειας της ημέρας. Άρα, συμπεραίνεις αμέσως κάτι θεμελιώδες: Ο Παναθηναϊκός είσαι (και) ΕΣΥ. Ο Παναθηναϊκός εν τέλει σου προσφέρει στιγμές χαράς, δόξας κι ατέλειωτης περηφάνιας. Εσύ τι του δίνεις;
Η απάντηση που θα δώσει ο καθένας σε αυτό το ερώτημα είναι ίσως το κλειδί για το παρόν και το μέλλον του Παναθηναϊκού. Η φιλοσοφία αυτού του περήφανου Συλλόγου που αγαπάμε συνοψίζεται στη φράση «somethingmorethanaclub». O Παναθηναϊκός δεν είναι απλά μια κυριακάτικη απασχόληση, που θα διαρκέσει δύο ώρες και μετά θα τελειώσει. Πάνω από όλα είναι ένα σύμβολο για την ίδια μας τη ζωή. Το δοξασμένο μας έμβλημα, το τριφύλλι, συμβολίζει την ελπίδα. Μια ελπίδα που όλοι την αναζητούμε και την επικαλούμαστε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Οι αξίες και τα ιδανικά του Συλλόγου διαμορφώνουν καλλιεργημένες συνειδήσεις ανθρώπων, που μαθαίνουν να αγωνίζονται και να παλεύουν με τις δυνάμεις τους και ΜΟΝΟ.
Η αγνή αγάπη του κόσμου για τον Ερασιτέχνη δημιουργεί τις προϋποθέσεις για πολλά μικρά παιδιά να γνωρίσουν τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό μέσα από το μεγαλύτερο Σύλλογο της χώρας, που εκτός από το οτι διαθέτει εξαιρετικούς προπονητές και ονόματα-μύθους, μπορεί να μεταδώσει τη φιλοσοφία του νικητή και τις σωστές αξίες στα παιδιά του. Γιατί οι αθλητές του Παναθηναϊκού μαθαίνουν ότι οι κορυφές κατακτώνται με σκληρή δουλειά και με θυσίες, όχι με βουτιές εκτός περιοχής, ούτε με δηλητηριασμένα νερά σε αντιπάλους, ούτε με απονομές τίτλων σε κλειστές αίθουσες επιτροπών… Και τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο και λένε «Είμαι αθλητής του Παναθηναϊκού». Να πάρει, το γράφω και με πιάνει ρίγος. Να έχεις δελτίο αθλητή του Παναθηναϊκού… Ατέλειωτη, ασύγκριτη περηφάνια για μια ολόκληρη ζωή.
Στη Λεωφόρο, άλλωστε, πνέει ένας άνεμος αντίστασης στη γενικότερη διαφθορά του ελληνικού αθλητισμού. Αλήθεια, δεν νιώθετε περήφανοι για αυτό και διαφορετικοί; Εγω προσωπικά νιώθω ευλογημένος που ανήκω σε αυτήν την πλευρά. Σε μια κοινωνία που έχει καταρρεύσει, οικονομικά και ηθικά, ο Παναθηναϊκός μάχεται εναντίον πάσης φύσεως συμφερόντων και υπόδικων, εναντίον προσκυνημένων πολιτικών και διεφθαρμένων κι αγράμματων αχυρανθρώπων. Σε αυτή λοιπόν τη χρονική συγκυρία, ο Παναθηναϊκός ΣΕ χρειάζεται, ΜΕ χρειάζεται, ΜΑΣ χρειάζεται. Τα εκατομμύρια των φιλάθλων μας, αρκετοί εκ των οποίων βρίσκονται σε ένα παρατεταμένο λήθαργο τα τελευταία χρόνια, οφείλουν να ξυπνήσουν και να σταθούν στο πλάι του Συλλόγου. Τώρα μας θέλει ο Παναθηναϊκός, τώρα μας έχει ανάγκη. Όχι μόνο όταν μπορεί και φέρνει το Σισέ και το Ζιλμπέρτο…Δεν είναι θέαμα ο Παναθηναϊκός, είναι ΙΔΕΑ.
Να μιλήσουμε για περηφάνια; Είμαστε ο Σύλλογος με τους περισσότερους τίτλους συνολικά σε όλα τα σπορ. Κι αν δεν υπήρχε αυτό το άρρωστο ποδοσφαιρικό κατεστημένο και η εγκληματική ανοχή της διοίκησης της ΠΑΕ (πχ. Ριζούπολη), τότε να είστε σίγουροι ότι η ιστορία στο ποδόσφαιρο θα είχε γραφτεί διαφορετικά…Είμαστε ο Σύλλογος με το μεγαλύτερο ρεκόρ στις κάρτες διαρκείας, καθώς τη σεζόν 2009-10 σπάσαμε το φράγμα των 30000 διαρκείας…Αν κάποιος το ξανακάνει, θα είμαστε εμείς. Είμαστε ο Σύλλογος που, αν και το βρωμερό καθεστώς που λυμαίνεται το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει διορίσει μόνιμο εκπρόσωπο στο Τσαμπιονς Λιγκ το γαύρο, διατηρούμε ακόμη και σήμερα με μεγάλη διαφορά τις σημαντικότερες, ποιοτικά και ποσοτικά, διακρίσεις στην Ευρώπη. Και θα τις ξανακάνουμε…
Είμαστε ο Σύλλογος με τη σπουδαιότερη ομάδα όλων των εποχών στον ελληνικό αθλητισμό, την ομάδα μπάσκετ. Την ομάδα του μυθικού Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης 6 φορές και κυριαρχεί στην Ελλάδα από το 1998 μέχρι και σήμερα…Και θα συνεχίσει να κυριαρχεί. Είμαστε ο Σύλλογος που ανέδειξε το Μίμη Δομάζο, το Δημήτρη Σαραβάκο, τον Κριστόφ Βαζέχα και καλλώπισε κάπως το ξεραμένο και γεμάτο κουφάλες δέντρο του ελληνικού ποδοσφαίρου με μοναδικά στολίδια, όπως ο Τζιμπριλ Σισέ και ο Ζιλμπέρτο Σίλβα. Είμαστε ο Σύλλογος με σημαίες ανθρώπους όπως ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης…Μοναδικοί αθλητές, ιστορικές μορφές, παίκτες-νικητές και σπάνιοι χαρακτήρες. Από που να αρχίσεις και πού να τελειώσεις…Το μεγαλείο δεν έχει τελειωμό. Για αυτά και για πολλά άλλα αξίζει να αγαπάς τον Παναθηναϊκό.
Κι ακριβώς επειδή αγαπάς το Σύλλογο και είσαι βαθιά μπολιασμένος με τα ιδανικά και τις αρχές του, οφείλεις να κατανοήσεις πλήρως το περιβάλλον γύρω από αυτόν. Κι επειδή τίποτα δεν είναι όπως κάποιοι εχθροί του Συλλόγου θέλουν να φαίνεται, πρέπει να ψάξεις και να αναζητήσεις. Η αλήθεια που ψάχνεις δεν κρύβεται ούτε στα πρωτοσέλιδα ξεπουλημένων μέσων ενημέρωσης, ούτε στους πηχυαίους τίτλους ιστοσελίδων που εξυπηρετούν άλλου είδους συμφέροντα, ούτε σε ύπουλες τοποθετήσεις αρθρογράφων, που παριστάνουν τους παναθλητικούς ειδήμονες, αλλά μοναδικό σκοπό έχουν να μπερδέψουν το μυαλό των οπαδών με ασυναρτησίες και ψέματα. Ειδικότερα στα θέματα του Παναθηναϊκού η προσπάθεια για καλλιέργεια διχόνοιας, μιζέριας και γκρίνιας είναι πολύ συχνό φαινόμενο. Το ερώτημα, όμως, είναι το εξής: Αφού το ξέρεις, γιατί πέφτεις στην παγίδα; Γιατί δεν απορρίπτεις όλες αυτές τις φωνές, που μοναδικό σκοπό έχουν να δηλητηριάσουν αυτό που αγαπάς;
Αλήθεια, ποιος δημοσιογράφος μπορεί να κατανοήσει την ηθική δικαίωση και τα αισθήματα που σε πλημμύριζαν το βράδυ του 0-3 στο Φάληρο; Ποιος μπορεί να καταλάβει γιατί ο σφυγμός σου χτύπησε κόκκινο σε εκείνα τα τελευταία δευτερόλεπτα, μέχρι να χάσει ο Σισκάουσκας το σουτ στον τελικό του Βερολίνου το 2009; Ποιος μπορεί να νιώσει πόσο περήφανος και γεμάτος ένιωσες όταν σήκωσες το 1ο Ευρωπαϊκό στο Παρίσι (κερδίζοντας και το χρονόμετρο), το 3ο Ευρωπαϊκό στη Μπολόνια μέσα στο σπίτι του φαβορί, το 6ο στη Βαρκελώνη ή όταν απέκλεισες τη Γιουβέντους, όταν πέρασες με διπλό από την έδρα του Αγιαξ, όταν ανάγκαζες όλα τα ευρωπαϊκά μεγαθήρια να σε προσκυνήσουν, όταν απέκλειες τη Ρόμα με δυο νίκες, όταν κέρδισες τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Ιντερ μέσα στην έδρα της, όταν, όταν, όταν…
Θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες πράγματα ακόμη. Η ουσία όμως συνοψίζεται στο εξής: Μαχητική ψυχή. Αυτό το μότο είναι εξαιρετικά σημαντικό, τόσο για τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ο Σύλλογος, όσο και για τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ο καθένας στη ζωή του, όπου απαιτούνται δύσκολες μάχες και καθημερινός αγώνας για την επιβίωσή τη δική σου και της οικογένειάς σου, καθώς και για ένα καλύτερο και πιο ελπιδοφόρο μέλλον για τα παιδιά σου. Ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή δε χρειάζεται ούτε εν δυνάμει δημοσιογράφους (χορτάσαμε από δαύτους), ούτε κριτικούς ποδοσφαίρου, ούτε αναλυτές του 4-4-2 και του pickandroll. Χρειάζεται ανθρώπους μαχητές, που θα τον στηρίξουν και θα είναι στο πλευρό του συνεχώς. Δε χρειάζεται τόσο την άποψή μας για το ποιος θα παίζει εσωτερικός χαφ, αλλά χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ την προσφορά μας. Όπως μπορεί και θέλει ο καθένας, μιας και οι εποχές είναι δύσκολες… Οι οπαδοί του Συλλόγου άλλωστε είναι εκατομμύρια. Άλλος με ένα εισιτήριο, άλλος με δύο, άλλος με πέντε, άλλος με αγορές από τις μπουτίκ, άλλος με διαρκείας στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στον Ερασιτέχνη, άλλος με εγγραφή στη Συμμαχία και στον Ερασιτέχνη, άλλος με τα ταλέντα του, τη δουλειά και τις ιδέες του, άλλος με το να εντάξει τα παιδιά του στα τμήματα του Ερασιτέχνη του Παναθηναϊκού.
Κλείνω αυτές τις σκέψεις μου με κάποια τελευταία υστερόγραφα…
Υ.Γ.1: Μα τι άλλο; Γήπεδο μόνο στη Λεωφόρο.
Υ.Γ.2: Ας βάλουμε καλά στο μυαλό μας όλοι, ότι στο ποδόσφαιρο γίνεται μια συγκεκριμένη και υγιής προσπάθεια μέσα σε ένα άρρωστο περιβάλλον. Με το να αναμασάμε και να αναπαράγουμε πρόστυχα επιχειρήματα του τύπου «βάζε 4 γκολ και μη μιλάς για διαιτησία, είσαι Παναθηναϊκός», το μόνο που καταφέρνει κάποιος είναι να ρίχνει νερό στο μύλο της προπαγάνδας τους. Ας συσπειρωθεί όλος ο κόσμος γύρω από τον Αναστασίου και τα παιδιά του, γιατί ο πόλεμος που δέχονται είναι πρωτοφανής.
Υ.Γ. 3: Στηρίζουμε τον Παναθηναϊκό παντού, είμαστε δίπλα στην προσπάθεια στο ποδόσφαιρο, στη νέα ομάδα στο μπάσκετ με σκοπό να συνεχιστεί η κυριαρχία στην Ελλάδα και να έρθει το 7ο στην Ευρώπη, τον Ερασιτέχνη και το PaoAbroad.
Greenlegend”
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});