Τα... δημιουργήματα του Ντούσκο

Στο πρώτο του ταξίδι στην χώρα των Βάσκων ο Ιβάνοβιτς θα συναντήσει έναν μελλοντικό θρύλο της Ισπανικής Λίγκας τον Έλμερ Μπένετ ο οποίος ήταν ήδη 3 χρόνια στην Ταού και θα συνεργαζόταν μαζί της άλλα 3 με τον Μαυροβούνιο τεχνικό να τρίβει από ευτυχία τα χέρια του για το διαμάντι που είχε στην κατοχή του.

Στεκόταν στα 183 εκατοστά, όμως το μυαλό στην εκτέλεση και στη δημιουργία έκρυβαν την αδυναμία του ύψους. Πολύ γρήγορος, πολύ καλός ball handler, δεινός εκτελεστής από τα 4.5-6.5 μέτρα χρησιμοποιώντας κυρίως pull up j’s. Δυνατό του σημείο οι τρανζίσιον καταστάσεις που είτε μοίραζε το παιχνίδι εξαιρετικά, είτε τελείωνε ο ίδιος τις φάσεις. Στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις μέτρησε 411 ασσίστ, όντας εκ των κορυφαίων πασέρ στην ιστορία.

Το 2003 ο Μπένετ αφήνει την Ταού Κεράμικα για την Ρεάλ Μαδρίτης και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς αποφασίζει να φέρει τον τότε 25χρονοΠάμπλο Πριχιόνι που είχε δύο εξαιρετικές χρονιές με την Αλικάντε στην ACB (10 πόντους και 4.4 ασσιστ τη σεζόν 2002/3) και να τον τοποθετήσει δίπλα στον Χοσέ Μάνουέλ Καλδερόν που θεωρούνταν και όχι άδικα από τα μεγαλύτερα ταλέντα στην Ευρώπη εκείνη την εποχή.

Ο Ιβάνοβιτς λοιπόν είχε στα χέρια του για δύο χρόνια αυτή την εξαιρετική δυάδα που άλλοτε έπαιζαν μαζί και άλλοτε ένας από τους δύο αναλάμβανε να κουβαλήσει το τιμόνι της Ταού. Ο Αργεντίνος σκληροτράχηλος, εξαιρετικός περιφερειακός αμυντικός, μάστερ του Pick ‘n Roll ήξερε να διαβάζει τις αντίπαλες άμυνες καλύτερα από τον καθένα και να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους.

Απίστευτα κοντρολαρισμένος, πολύ καλός στο τρανζίσιον, αλλά και με τον τσαμπουκά του Λατινοαμερικάνου και τον refuse to lose χαρακτήρα του έβαλε το δικό του λιθαράκι για την δημιουργία της καλύτερης Ταού που έχουμε δει (Ίσως η πιο γρήγορη ομάδα εκείνης την εποχής).

Ο φτεροπόδαρος Ισπανός από την άλλη που ξεχυνόταν σαν αίλουρος στο τρανζίσιον ήξερε τι έπρεπε να κάνει όταν ο Πριχιόνι δεν βρισκόταν στο γήπεδο. Να τρέξει την ομάδα στην πρώτη ευκαιρία κάτι για το οποίο ήταν από τους κορυφαίους στα Ευρωπαϊκά γήπεδα.

Απίστευτα οξυδερκής και έμοιαζε πάντα ήρεμος και χαλαρός, ακόμα και όταν τον πίεζαν οι καλύτεροι περιφερειακοί αμυντικοί. Σιγουριά στα τελειώματα του, πολύ εκρηκτικός είχε κλέψει πολλές μπάλες εκεί που δεν το περίμενες. Απίστευτος σουτέρ τριών πόντων.

Αν βάλουμε στην εξίσωση και τον Σέρχι Βιδάλ (οι δίμετροι γκαρντ ήταν της μόδας τότε βλ.Ριγκοντό,Παπαλουκά) ένα γκαρντ που έμεινε πιστός στην ομάδα της Ταου για 9 συναπτή έτη(2000-2009), ένα παίκτη ομάδας που έκανε την βρώμικη δουλειά και κοίταζε πρώτα να πασάρει και μετά τα στατιστικά του, τότε δημιουργείς μια εξαιρετική τριπλέτα πόιντ γκαρντ που αλληλοσυμπλήρωναν ο ένας τον άλλο.

Φθάνοντας στην Μπαρτσελόνα το καλοκαίρι του 2005 ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς έψαχνε τα απαραίτητα συστατικά για να ολοκληρώσει μια εξαιρετική ομάδα στην οποία αγωνίζονταν ήδη οι Μάρκ Γκασόλ και Χουάν Κάρλος Ναβάρρο.

Έτσι έφερε τον Μίλος Βούγιανιτς (ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ) από την Φορτιτούντο και τον Σάμοντ Ουίλιαμς όπου στο πρόσωπο του τελευταίου έβλεπε μια διαφορετική αλλά εξίσου εντυπωσιακή έκδοση του Έλμερ Μπένετ.

Ήθελε να δημιουργήσει και στην Μπαρτσελόνα ένα δυναμικό δίδυμο εξίσου αξιόπιστο με εκείνο των Πριχιόνι, Καλδερόν. Παρόλα αυτά ο Μίλος Βούγιανιτς προτού υπογράψει στον Ισπανικό σύλλογο υπέστη ένα πολύ σοβαρό τραυματισμό στο γόνατο και έκτοτε δεν επέστρεψε ποτέ ο ίδιος και δυστυχώς και για τον Ιβάνοβιτς δεν δικαιώθηκε ποτέ για την επιλογή του να τον φέρει γνωρίζοντας τον σοβαρό τραυματισμό του Σέρβου.

Από την άλλη ο Ουίλιαμς ο οποίος ήταν πραγματικός μαέστρος ολοκλήρωσε την Euroleague εκείνη την σεζόν με 12.6 πόντους και 4.3 ασσιστ. Ο ίδιος είχε αναφέρει πως είναι δύσκολο να δουλεύεις με την Ιβάνοβιτς, αλλά όταν καταλάβεις τι θέλει από σένα τα πράγματα γίνονται καλύτερα για όλους. Την επόμενη σεζόν ο ίδιος πήρε συμβόλαιο από τους Λέικερς και σίγουρα ο χρόνος που πέρασε με τις εξαντλητικές προπονήσεις του Ιβάνοβιτς τον έκανε καλύτερο.

Τον επόμενο χρόνο η Μπαρτσελόνα θα κλέψει από τον Παναθηναϊκό τον δικό του Γιάκα Λάκοβιτς και ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς θα προσπαθήσει να τον προσαρμόσει στη δικιά του φιλοσοφία. Ωστόσο παρά τα καλά νούμερα που έκανε ο Σλοβένος στις πάσες 3.5, ο Ιβάνοβιτς είδε ότι δεν κατάφερε να γίνει Pass First Point αντιθέτως συνέχιζε να παίζει πιο πολύ για τα στατιστικά του.

Έτσι την επόμενη χρονιά που ήταν και η τελευταία του στην Μπαρτσελόνα ο Ιβάνοβιτς πρόσθεσε ένα εξαιρετικό pass first άσσο στο ρόστερ του, τον άλλοτε πράσινο Πέπε Σάντσεθ. Γενικά δεν άφησε τόσο το στίγμα του όπως έκανε στην Ταού, παρόλα αυτά η φιλοσοφία και ο αέρας του παρέμειναν και μετά τη φυγή του, καθώς ο τότε βοηθός του υιοθέτησε αρκετά από τον Μαυροβούνιο τεχνικό.
Κάχα Λαμποράλ (2008-2012) – Η επαναφορά

Το δεύτερο πέρασμα του από την Βασκόνια δεν ήταν τόσο επιτυχημένο, αλλά ακόμα και τότε κατάφερε να δημιουργήσει τρεις εξαιρετικούς Playmaker. Είναι γνωστή η αγάπη του Ιβάνοβιτς για τους Λατινοαμερικάνους. Έτσι το επόμενο μεγάλο πρότζεκτ γι’ αυτόν άκουγε στο όνομα Μαρσελίνιο Χουέρτας, τον Βραζιλιάνο πόιντ γκάρντ με μεγάλη εμπειρία από την ACB, καθώς είχε αγωνιστεί στην Μπανταλόνα (2004-2007) και Μπιλμπάο (2007-2008).

Με αρκετά ελαττώματα στο παιχνίδι του, αλλά με το πείσμα και τη μαχητικότητα που διακρίνει τους Λατινοαμερικάνους κατάφερε να εξελιχθεί και να φτάσει να θεωρείται από τους πλέον κλασσικούς Playmaker. Από τους παίκτες που είναι κλασσικό Ivanovic’s Product (=προϊόν Ιβάνοβιτς), αφού τον ανέπτυξε σε μεγάλο βαθμό από τη μέρα που συνεργάστηκαν. Απίστευτο court vision και ακόμα πιο απίστευτος ο τρόπος με τον οποίο διασπάει την αντίπαλη άμυνα δημιουργώντας πολλά ρήγματα και στη συνέχεια είτε πασάρει ιδανικά είτε σκοράρει ο ίδιος.

Τα σουτ εκτός ισορροπίας είναι σπεσιαλιτέ του, ενώ θεωρείται και ένας αξιόπιστος περιφερειακός αμυντικός. Τα χρόνια που πέρασε στη Βιτόρια τον θεωρούσα ως το καλύτερο οργανωτή της Ευρώπης μετά το Διαμαντίδη. Επίσης αγαπημένος του παίκτης είναι ο αρχηγός των πρασίνων. Σε ένα ματς το 2011, όπου ο Λόγκαν είχε 5/7 τρίποντα και οι Βάσκοι παραλίγο να δραπετεύσουν με το διπλό από το ΟΑΚΑ, ο Χουέρτας περίμενε επίμονα έξω από τα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού.

Όταν ρωτήθηκε για το λόγο ο ίδιος απάντησε «Περιμένω τον Διαμαντίδη» η συνέχεια ήταν για να πάρει την φανέλα του αρχηγού των πρασίνων . Παρόλα αυτά το παιχνίδι του Βραζιλιάνου έχει γίνει λίγο στάσιμο τα τελευταία χρόνια.

Ένας ακόμα παίκτης που εκπαιδεύτηκε δίπλα στον Ιβάνοβιτς είναι οΠάου Ρίμπας ο κινητήριος μοχλός της Βαλένθια του Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Παρότι δεν φαίνεται στα στατιστικά του είναι ένας πολύ εγκεφαλικός παίκτης, που παίζει πολύ καλή άμυνα, έχει αξιόπιστο τρίποντο και κυρίως πρώτα κοιτάει να πασάρει και μετά να σκοράρει. Είναι κάτι που έμαθε από τον Μαυροβούνιο.

Το τελευταίο και πλέον αξιόπιστο δημιούργημα του Ντούσκο είναι οΤόμας Ερτέλ. Εμφανίζοντας αρκετές ομοιότητες με τους προκατόχους του μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι ο Γάλλος αποτελεί σε ηλικία 25 ετών τον επόμενο μεγάλο Point Guard της Ευρώπης. Συνδυάζοντας εξαιρετικό ball handling και βλέποντας γήπεδο όπως λίγοι στην Ευρώπη είναι σίγουρο ότι ο Ντούσκο τον δούλεψε πολύ καλά.

Αυτό που τον διακρίνει από τους υπόλοιπους pass first points είναι η ικανότητα που έχει στο ένας εναντίον ενός και το φονικό τρίποντο, ενώ και η αμυντική του λειτουργία κυμαίνεται σε καλά επίπεδα για την ώρα. Το ματς που έκανε απέναντι στην Ισπανία και τα σουτ που επιχείρησε και κέρδισε απέναντι στο Γκασόλ σε πολύ σημαντικά σημεία του παιχνιδιού, δείχνουν όχι μόνο τα εκτελεστικά του προσόντα, αλλά και στοιχεία αρχηγού που άλλοι παίκτες δεν έχουν ή είχαν στην ηλικία του.

Ξεκινώντας ένα πρότζεκτ επαναδημιουργίας ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού ήξερε ότι ο πλέον κατάλληλος γι’ αυτή τη δουλειά είναι ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Τα πρώτα σημεία της δουλειάς του φάνηκαν το απόγευμα του Σαββάτου με τον Λευτέρη Μποχωρίδη να ντύνεται Διαμαντίδης και να παίζει και γι’ αυτόν οργώνοντας άψογα το παιχνίδι της ομάδας.

Δεν είναι τόσο οι 13 ασσίστ (ενώ θα μπορούσε να έχει και άλλες), είναι η επιμονή του ακόμα και σε καταστάσεις που μπορούσε ο ίδιος να τελειώσει τη φάση να θέλει να πασάρει και να φτιάχνει τους συμπαίκτες του. Εδώ λοιπόν φαίνεται και η δουλειά του Μαυροβούνιου. Στην επιμονή του Μποχωρίδη φαίνεται η δουλειά του Ιβάνοβιτς. Θα μπορούσε να του δώσει οδηγίες να εκτελεί όποτε έχει ανοιχτή διάβαση.

Θα μπορούσε να του πει να τελειώνει μόνος του τις φάσεις του αιφνιδιασμού. Όμως στο πρόσωπο του Θεσσαλονικιού γκαρντ ο Ντούσκο βλέπει τον επόμενο μεγάλο Pass First Point Guard, τον επόμενο μεγάλο στοίχημα γι’ αυτόν. Και αν νομίζετε ότι είναι σύμπτωση τόσοι παίκτες στην ίδια θέση να έχουν κοινά χαρακτηριστικά, περιμένετε όταν ο Λευτέρης Μποχωρίδης θα φτιάξει και άλλο την ντρίμπλα του.

Στο ματς με την ΑΕΚ ήταν απλά ένα δείγμα της δουλειάς που γίνεται στο ΟΑΚΑ. Σκεφτείτε μόνο το ότι πίσω από τον Μποχωρίδη (ηλικιακά μιλώντας) υπάρχουν οι Διαμαντάκος, Χαραλαμπόπουλος, Κόνιαρης, Παπαγιάννης και Λούντζης.

Στα γραπτά όλα μοιάζουν όμορφα, αυτό που θα μείνει όμως είναι η σκληρή δουλειά και ο κόπος του κάθε παίκτη. Για να φτάσεις ψηλά πρέπει να δουλέψεις. Βέβαια θέλει και υπομονή απ’ όλους. Από τους παίκτες και το τεχνικό επιτελείο, μέχρι τους οπαδούς της ομάδας.

Εξάλλου ο Μάικλ Τζόρνταν είχε πει “Απέτυχα ξανά και ξανά και ξανά στην ζωή μου, γι’ αυτό και πέτυχα”. Το ίδιο θα γίνει και με τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα θα έρθουν οι ήττες, σίγουρα ο Μποχωρίδης, ο Χαραλαμπόπουλος, ο Κόνιαρης θα χάσουν σουτ, θα κάνουν λάθη, αλλά με υπομονή και στήριξη θα έρθει και η επιτυχία.

Y.Γ Ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε πει “Σουτέρ υπάρχουν πολλοί, πασέρ λίγοι”.

(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});