Το περσινό πάθημα που…δεν έγινε μάθημα!

Και εκεί που όλα έδειχναν να κυλούν καλά για τον Παναθηναϊκό, με 5-6 μεταγραφές πριν καν αρχίσει η προετοιμασία και με την άποψη ότι το ρόστερ θα δούλευε επιτέλους ολοκληρωμένο και θα ήταν έτοιμο για τα ματς με Μπριζ, έρχεται ο αποκλεισμός που σε διαψεύδει. Ένας αποκλεισμός που ήρθε περίπου όπως και ο περσινός, με τον Παναθηναϊκό δηλαδή να χάνει το πλεονέκτημα που είχε κερδίσει στο πρώτο ματς της σειράς.

Και όχι μόνο την πατάνε με την Μπριζ και δέχονται 3 γκολ από το πουθενά, το κάνουν και στο αμέσως επόμενο παιχνίδι. Δηλαδή μετά το πρώτο γκολ που δέχθηκε η ομάδα από την Σοσιεδάδ, κατέρρευσε και έφαγε άλλα τρία, με αποκορύφωμα το τρίτο και το τραγικό λάθος της άμυνάς μας.

Τα φιλικά και η προετοιμασία γίνεται προκειμένου η ομάδα από παιχνίδι σε παιχνίδι να βελτιώνεται, αλλά εδώ βλέπουμε έναν Παναθηναϊκό που έκανε το ίδιο λάθος με την Μπριζ και με τη Σοσιεδάδ. Δηλαδή δεν βελτιώθηκε, αλλά ξανακατέρρευσε. Φανταστείτε δηλαδή να γίνει κανένα τέτοιο αστείο με την Γκαμπάλα και μετά να γίνουμε ο περίγελος της Ευρώπης.

Ο Αναστασίου οφείλει να κάτσει και να δει επιτέλους τι φταίει, να δει μήπως φταίει και κάτι που κάνει αυτός. Δεν γίνεται επί 3 χρόνια να ακούγονται οι ίδιες δικαιολογίες περί απειρίας ή τύχης ή “λαθών που δεν πρέπει να ξανακάνουμε”.

Δυστυχώς επίσης αποδείχθηκε ότι η ομάδα χρειάζεται σίγουρα μία-δυο ακόμα ποιοτικές μεταγραφές. Έναν που θα βοηθάει στην ανάπτυξη παρέα με τους Νίνη και Λουντ που επίσης μπορούν να “κάνουν παιχνίδι”. Έναν Λατίνο, κάτι σαν τον Έκι! Ίσως επιτελούς θα πρέπει να ακούσουν τον Ρότσα στον Παναθηναϊκό. Επίσης ο Παναθηναϊκός δείχνει να χρειάζεται έναν επιθετικό με διαφορετικά στοιχεία από τον Μπεργκ, τον Πέτριτς και τον Καρέλη. Όχι όμως έναν 18χρονο ή 20χρονο με προοπτική, αλλά μία έτοιμη λύση. Φυσικά δεν εννοούμε να είναι 33,34 χρονών.

Από εκεί και πέρα θα πρέπει να περιμένουμε να δέσουν και τα μεταγραφικά αποκτήματα, όποτε θα χρειαστεί υπομονή. Τον Γιαννακόπουλο δεν μπορούμε να τον κρίνουμε και κακά τα ψέματα το παλικάρι δεν φταίει για την χθεσινή ήττα από τη Σοσιεδάδ. Ο Λουντ δείχνει να ξέρει μπάλα και να μπορεί να βοηθήσει, όπως και ο Σάντσεθ που όμως από ότι φαίνεται θα χρειαστεί αρκετό χρόνο για να δέσει με τον Ταυλαρίδη. Ο Βέμερ, από την άλλη, ενώ έδειχνε εξαιρετική εικόνα στα φιλικά, κάπου από το ματς με την Ουντινέζε και μετά το πράγμα έχει στραβώσει. Δεν χρειάζεται να αποκαλείται από τώρα “χειρότερος του Μπούρμπου”. Καλύτερα θα ήταν να τον δούμε σε βάθος χρόνου και να τον κρίνουμε, καθώς φαίνεται ιδιαίτερα “τρακαρισμένος”, μιας και πρώτη φορά παίζει σε τέτοιο επίπεδο, μιας και όταν έπαιζε στη Βόλφσμπουργκ δεν έπαιζε συχνά σε σημαντικά ματς.

Θετικά στοιχεία δείχνει φυσικά και ο Καλτσάς, που ίσως με σκληρή δουλειά διεκδικεί με αξιώσεις θέση από τον Καρέλη. Επίσης, ο Εσιέν θα επιστρέψει σύντομα, από ότι όλα δείχνουν. Το πρόβλημα που αντιμετώπισε δεν ήταν κάτι “τρελό” όπως παρουσιάστηκε. Ακριβώς το ίδιο θέμα είχαν και οι Νίνης και Νάνο πρόσφατα, απλά έτυχε σε μία περίοδο που καιγόμασταν να τον έχουμε στη ομάδα προκειμένου να την ανεβάσει επίπεδο. Τέλος, ευχόμαστε κάποτε να δούμε και τον Τελάντερ..