Ο Δημήτρης Ιτούδης μιλά για τη γνωριμία του με τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, το 1989, η οποία οδήγησε στο να δουλέψει με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, για την πρώτη φορά που συνάντησε τον “Ζοτς” και φυσικά, για την ΤΣΣΚΑ.
Η novosti.rs φιλοξένησε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη του χεντ κόουτς της ΤΣΣΚΑ, με τον δημοσιογράφο να θυμίζει αρχικά πως “δίπλα στον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, πανηγύρισε την κατάκτηση πέντε τίτλων στη Euroleague, 11 πρωταθλημάτων Ελλάδος και αρκετά κύπελλα. Σήμερα, είναι ο χεντ κόουτς της ΤΣΣΚΑ, ομάδας που ζει υπό την πίεση τεράστιων προσδοκιών. Η πρώτη ήττα στη Euroleague, από τον Ολυμπιακό, δεν δημιούργησε φόβο, ούτε “τσαλάκωσε” τη δυναμική των Ρώσων, ως μεγάλης ευρωπαϊκής δύναμης και φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου”.
Επ’ αυτών ο Ιτούδης είχε να πει πως “σας ευχαριστώ για την επισήμανση σας, αλλά εμείς προτιμούμε να μιλάμε στο γήπεδο. Παίζουμε καλά, ανεξάρτητα από τους τραυματισμούς που έχουμε. Για έντεκα διαδοχικά παιχνίδια, δεν είχαμε κοντά μας τον Τεόντοσιτς, ο Ουίμς επίσης, πήρε αρκετές απουσίες, όπως και ο Φριντζόν, ο Μαρκοϊσβίλι έλειπε για 11 ματς, ενώ από την αρχή της σεζόν δεν έχουμε τον Χριάπα. Παρ’ όλα αυτά, βρίσκουμε λύσεις και τα παιδιά νικούν. Σε αυτά ανήκουν τα συγχαρητήρια”.
Για πρώτη φορά, στην ΤΣΣΚΑ έχει την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Τεόντοσιτς. “Δεν μπορώ, παρά να νιώθω ικανοποίηση για αυτό το γεγονός. Τον παρακολουθώ απ’ όταν ήταν παιδί, μέλος των μικρών εθνικών ομάδων της Σερβίας. Από τότε ξεχώριζε. Ως αντίπαλος, πάντα δημιουργούσε μεγάλο πονοκέφαλο, ως προς το τι έπρεπε να κάνουμε για να τον σταματήσουμε. Για αυτό και είναι σημαντικό που πια είναι στην ομάδα μου. Είναι ταλαντούχος και στην πιο ώριμη φάση της καριέρας του. Μπήκε στη σεζόν, μετά το εκπληκτικό Παγκόσμιο Κύπελλο που έκανε. Έχει περάσει πολλά, αλλά είναι έξυπνος άνθρωπος και παίκτης και ξέρει να προβλέπει τι θα γίνει σε κάθε φάση. Ξέρω πόσα έχει επενδύσει στη δουλειά του”.
Οι Γιαννακόπουλοι, ο Μποντιρόγκα, ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης
Η επόμενη ερώτηση, αφορούσε τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ του Παναθηναϊκού και της ΤΣΣΚΑ. Απέφυγε τη σύγκριση, εξηγώντας ότι “και τα δύο κλαμπ είναι πολύ δυνατά και με τεράστιες φιλοδοξίες, ενώ και τα δύο έχουν επιτύχει πράγματα, ενώ έχουν αναπτύξει μια βάση με φιλάθλους και την τεχνογνωσία του να διοικείς ένα μεγάλο οργανισμό”.
Και τι γίνεται με την πίεση; “Πίεση υπάρχει, όπου υπάρχουν υψηλά στάνταρ. Η μεγαλύτερη πίεση, είναι αυτή που βάζουμε εμείς στους εαυτούς μας, προκειμένου να “πάρουμε” το μέγιστο δυνατό από κάθε προπόνηση, από κάθε ματς. Το πιο σημαντικό πάντα, είναι να αγαπάς αυτό που κάνεις. Όταν έχεις στόχους στη ζωή και αφιερώνεις τον εαυτό σου σε αυτούς, τίποτα δεν είναι αδύνατο”.
Με τον Ομπράντοβιτς έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες, στην ιστορία του Παναθηναϊκού. “Είμαι υπερήφανος και ευγνώμων στον Ζέλικο, που με επέλεξε για συνεργάτη του. Σήμερα έχουμε μια φιλική, ανθρώπινη σχέση. Έμαθα πάρα πολλά από εκείνον. Περάσαμε πολλά μαζί, κατακτήσαμε πολλά. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τους αδελφούς Γιαννακόπουλους, ιδιοκτήτες του Παναθηναϊκού, όπως φυσικά και τους παίκτες με τους οποίους κάναμε ό,τι κάναμε. Γιατί εκείνοι πήραν τους τίτλους. Τύποι σαν τον Μποντιρόγκα, τον Αλβέρτη και τον Διαμαντίδη”.
Στον Παναθηναϊκό εργάστηκε με πολλούς Σέρβους παίκτες. “Και με όλους είχα πολύ καλή σχέση. Από τον Μποντιρόγκα και τον Ρέμπρατσα, έως τον Βούγιανιτς, τον Κέτσμαν και τον Τομάσεβιτς. Μου έμαθαν. Ανέκαθεν ανταλλάσσαμε ιδέες και απόψεις”.
Έπειτα από 13 χρόνια στο πλευρό του “Ζοτς”, πέρυσι βρέθηκε στον πάγκο της Μπάνβιτ, μόνος. Και ως τέτοιος, τέθηκε αντιμέτωπος της Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς. “Τα τεχνικά τιμ των ομάδων δειπνίσαμε, το βράδυ που προηγήθηκε του αγώνα. Την επομένη, κάναμε τη δουλειά μας. Ομολογώ ότι ήταν λίγο περίεργο να βλέπω τον Ζέλικο απέναντι μου. Τα συναισθήματα ήταν έντονα. Όταν όμως, γίνεται το τζάμπολ, το μόνο που σε νοιάζει είναι τι θα κάνεις για την ομάδα σου”.
Επικοινωνούν τακτικά; “Φυσικά. Όχι μόνο για να μιλήσουμε για μπάσκετ, αλλά και για άλλα πράγματα”. Και τελικά, ο Ομπράντοβιτς ξέρει ελληνικά; “Είναι λογικό να ξέρει πάρα πολλές λέξεις, αλλά δεν μιλά με ευφράδεια, κάτι που ισχύει για τα ιταλικά, τα ισπανικά και τα αγγλικά”.
Το παρελθόν του… στο Ζάγκρεμπ
Το πάλαι ποτέ, όταν έπρεπε να επιλέξει πανεπιστήμιο για τις σπουδές του, διάλεξε εκείνο του Ζάγκρεμπ. “Ήταν εκπληκτική εμπειρία, γιατί αυτό το πανεπιστήμιο είναι ένα από τα καλύτερα της Ευρώπης και τότε το μπάσκετ της Γιουγκοσλαβίας ήταν το καλύτερο, σε επίπεδο ομάδων και παικτών. Ήταν η πρώτη “σχολή” που έστειλε μέλη της στο ΝΒΑ (Ντίβατς, Ντράζεν, Ράτζα, Πάσπαλι). Στο Ευρωμπάσκετ του 1989 είχα γνωρίσει τον Ίβκοβιτς και τον Μπόσκα Μπόζιτς, ο οποίος μου έδωσε την ευκαιρία να εργαστώ στην ΚΚ Ζάγκρεμπ”.
Ο Ίβκοβιτς ήταν… ο μεσάζοντας για να γνωρίσει τον Ομπράντοβιτς. “Εκείνος με πρότεινε στον Ζέλικο, για να γίνω ασίσταντ του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι προνόμιο να ‘χεις αυτούς τους δύο ανθρώπους για φίλους, να τους μιλάς για το μπάσκετ, αλλά και για τη ζωή”.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
