Ποδόσφαιρο… γνωρίζουν και οι πέτρες τι συμβαίνει. Βόλλεϋ… γελάσαμε και κλάψαμε με αποφάσεις στον τρίτο ημιτελικό. Πόλο… τα είπε ο Αφρουδάκης. Μπάσκετ… μόνο εδώ θυμάμαι να υπάρχει κάποια αξιοκρατία και το χάσαμε κι αυτό. Τελευταίο θύμα οι γυναικάρες μας που τους στερήθηκε ένα πανάξιο πρωτάθλημα. Έφτασα αισίως στα σαράντα και κουράστηκα. Αηδίασα. Το μόνο που θέλω να μάθω είναι το ΓΙΑΤΙ.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Ανέφερα αυτά που βλέπει ο κόσμος ο πολύς. Στην Ελλάδα, γιατί οι αδικίες αισίως ξεπερνούν τα ελληνικά σύνορα. Ζω και αναπνέω για το Τριφύλλι και για δεκαετίες παρακολουθώ τα τμήματά του. Πώς να εξηγήσω σε κάποιον που δεν είναι εντός πραγμάτων, πως παρόμοιες «σφαγές» με του ποδοσφαίρου βλέπουμε μέχρι και σε αγώνες μπάσκετ παίδων ή κορασίδων. Τι να του εξηγήσεις; Πώς να σε πιστέψει; Πώς να μη σε κοιτάξει με μισό μάτι…
Εχθρεύονται με μίσος τον Παναθηναϊκό. Θέλουν να αλλοιώσουν κάθε του χαρακτηριστικό. Κάθε στίχο του ύμνου του. Από Σύλλογο Μεγάλο να τον κάνουν μικρό. Από πρωταθλητή σ’ όλα τα σπορ να τον κάνουν δεύτερο και τρίτο. Και εμείς εκεί να αντιστεκόμαστε, να παλεύουμε, να ξενερώνουμε και να σηκωνόμαστε ξανά. Όσο αντέχει ο καθένας. Γιατί, όμως, ρε αδέρφια να συμβαίνει αυτό; Αυτό πρέπει να ταλαιπωρεί τις σκέψεις. ΓΙΑ-ΤΙ.
Η εχθρότητα, οι διαιτησίες, οι ακαταλόγιστες αποφάσεις, είναι το δεδομένο. Το ζούμε. Το ξέρουμε. Το “γιατί” πρέπει να απαντήσουμε κάποια στιγμή. Για να ξέρουμε αν αξίζει να συνεχίσουμε τους αγώνες.
Η αφελής, το ομολογώ, σκέψη που έκανα στα νιάτα μου είναι πως οι διαιτητές τα παίρνουν. Δεν το πιστεύω πια αυτό. Είναι πολύ ρηχό. Και να συμβαίνει δηλαδή, δεν απαντάται το ΓΙΑΤΙ. Γιατί σε κάθε σπορ σε πολεμάνε. Και ποιοι.
Αργότερα έλεγα πως ενοχλεί ο Παναθηναϊκός. Ενοχλεί η προσπάθεια που κάνει να αναγεννηθεί. ΟΧΙ. Δεν το πιστεύω αυτό αδέλφια. Δεν απαντάει σε κανένα ερώτημα. Γιατί ενοχλεί και ποιους ενοχλεί…
Μετά από συζητήσεις επί συζητήσεων κατέληξα σε λίγα ακόμα ερωτήματα.
Ποιοι ρε παιδιά θέλουν αποδυναμωμένο τον Σύλλογο; Σε εξευτελιστικό επίπεδο;
Μήπως όσοι γνωρίζουν καλά πως ένας Ερασιτέχνης δυνατός συνεπάγεται και ισχύ σε σημαντικά ζητήματα; Στο γηπεδικό για παράδειγμα;
Μήπως αδέλφια εκεί κρύβεται και η απάντηση στο χιλιοειπωμένο “πού είναι οι λεφτάδες και γιατί δεν βοηθούν τον Α.Ο.;”…
Μήπως τα περίφημα ανέκδοτα “πρώτος στους τίτλους ο Ολυμπιακός” ή “η μισή Ελλάδα είναι κόκκινη” δεν είναι ανέκδοτα, αλλά ευσεβείς πόθοι ανθρώπων που εκμεταλλεύονται τον αθλητισμό για να καθοδηγούν μάζες;
Τροφή για σκέψη αδέλφια.
Πηγή: PaoAbroad
