Με ίνδαλμα τον Διαμαντίδη και όνειρο το ντραφτ!

Στο πρώτο του ραντεβού ήταν ακόμα άγουρος και ανώριμος! Ποτέ του, όμως, δεν ήταν ασυνεπής! Ο Λευτέρης Μποχωρίδης το έχει στο dna του να είναι έτοιμος. Ο Άρης, ο Παναθηναϊκός, το ίνδαλμα Διαμαντίδης και το ντραφτ.

Σηκώθηκε το πρωί με το ξυπνητήρι. Ένιωθε λίγο κουρασμένος, λίγο βαρεμένος, όπως κάθε φυσιολογικός 16χρονος που έχει να πάει στο σχολείο. Δεν αντάλλαξε και πολλές κουβέντες μέχρι να φτάσει στην πόρτα, πλυμένος και ντυμένος για να προλάβει το κουδούνι. Ο αδελφός του κοιμόταν, οι γονείς του είχαν φύγει για τις δουλειές τους και ο Λευτέρης έκλεινε την πόρτα πίσω του, σκεπτόμενος μια τελευταία φορά μήπως τελικά έπρεπε να κάνει κοπάνα την πρώτη ώρα και να κοιμηθεί λίγο παραπάνω. Εκείνη την Παρασκευή ήταν η τελευταία φορά που θα ένιωθε, απλά ένα σχολιαρόπαιδο.

Το Σάββατο το ξύπνημα θα ήταν πιο ευχάριστο. Ήταν και πιο αργά φυσικά… Ο Λευτέρης είχε αγώνα. Ζούσε κι εκείνος ως απλός θεατής ένα παράλογο θέατρο που παιζόταν γύρο από την πρεμιέρα της Α1. Σκηνικά που είχαν επαναληφθεί στο παρελθόν ήταν εκ νέου προ των πυλών. Παίκτες εναντίον παικτών, διοικήσεις εναντίον παικτών, αστυνομία σε μερικές περιπτώσεις εναντίον παικτών! Αν δεν ήταν όλα αυτά, το πρόγραμμα του Σαββάτου θα είχε προπόνηση με την εφηβική ομάδα και μετά «Αλεξάνδρειο». Στην κερκίδα, όπως είχε μάθει από μικρό παιδί.
Η μοίρα και η απεργία τα ήθελαν διαφορετικά και ο Λευτέρης Μποχωρίδης μπήκε στο παρκέ με τέσσερις ακόμα συνομήλικους του, τέσσερις ξένους και τον Λίνο Χρυσικόπουλο, που δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο.

«Μέσα από κάθε κακή κατάσταση βγαίνει κάτι καλό. Ο Μποχωρίδης είναι πολύ ταλαντούχος, έχει κάνει προπονήσεις μαζί μας. Ως προπονητής προσπάθησα να τον κάνω να αισθανθεί ότι είναι ένας από μας. Τον ευχαρίστησα, έπαιξε σαν γενναίος και ώριμος άνδρας απέναντι σε μεγάλους παίκτες. Στο μέλλον θα βοηθήσει πολύ». Ο Σαρόν Μπούκερ έμεινε λίγο στον Άρη, όμως άφησε αυτή την κληρονομιά πίσω του. Ξαφνικά, μέσα από οκτώ πόντους σε 33 λεπτά και υπό το σύνθημα «με το έτσι θέλω, με το έτσι θέλω, καταντήσατε το άθλημα μπουρδέλο» οι κιτρινόμαυροι παρακολουθούσαν το μέλλον τους και ο Μποχωρίδης σκεφτόταν το παρελθόν.

«Από μικρό παιδί έμενα στη Χαριλάου δίπλα στο γήπεδο και από εφτά χρονών είμαι στον Άρη», διηγείται ο Λευτέρης που ξεκίνησε να κάνει ΤΑΕ ΚΒΟ ΝΤΟ στη γειτονιά του, πριν δει τον αδελφό του να παίζει στον Άρη και ζηλέψει… «Μου άρεσε και ζήτησα από τον πατέρα μου να γραφτώ κι εγώ. Μέχρι μια ηλικία, έκανα και τα δύο αθλήματα ταυτόχρονα, μέχρι που πήρα τη μαύρη ζώνη και σταμάτησα. Μετά υπερίσχυσε η αγάπη μου για το άθλημα του μπάσκετ αφιερώθηκα σε αυτό. Ο αδερφός μου, πάντως, ήταν το κίνητρο και μου κόλλησε το μικρόβιο».

Ο Νίκος Μποχωρίδης δεν έκανε ουδέποτε σπουδαία καριέρα στον Άρη, αφού μπήκε στην κατηγορία των δανεικών και αγύριστων. Είναι πέντε χρόνια μεγαλύτερος από τον Λευτέρη, έπαιξε τη σεζόν που ολοκληρώνεται στον ΟΦΗ και μέσα από την καθημερινή επικοινωνία με τον μικρό του αδελφό, έγινε η φωνή της συνείδησής του. «Μου έχει πει να δουλεύω πολύ. Δουλειά, δουλειά και σεμνά και ταπεινά. Και να έχω το μυαλό στο κεφάλι μου», θα πει ο νυν άσος του Παναθηναϊκού και ο Νίκος αφηγείται την ιστορία από τη δική του οπτική γωνία.

«Ο πατέρας μας ήταν αυτός που μας βοήθησε στο χώρο του μπάσκετ. Ξεκινήσαμε μαζί να παίζουμε μονά εδώ στο Χαριλάου και βάλαμε και τον αδερφό μου και στον ίδιο δρόμο. Είναι φυσιολογικό. Όλη η οικογένεια μας ασχολείται με το μπάσκετ. Μιλάμε όλη την ώρα για μπάσκετ. Κάναμε συνέχεια προπονήσεις μαζί και θεωρώ ότι από αυτό βγήκε ευνοημένος ο αδερφός μου. Επίσης από πολύ μικρός είχε πολλές παραστάσεις από τις προπονήσεις της αντρικής ομάδας του Άρη και αυτό τον έχει βοηθήσει πάρα πολύ. Τα λάθη έκανα εγώ, του τα λέω και μέχρι στιγμής θεωρώ ότι τα πάω πολύ καλά σε αυτό τον τομέα».

Το επόμενο βήμα!

Είναι εύκολο να είσαι ο 16χρονος που μπαίνει με άγνοια κινδύνου σε έναν εκ των προτέρων χαμένο ματς και κοντράρει έστω και για ένα ημίχρονο τον Ολυμπιακό, που έχει σπάσει την απεργία! Το δύσκολο έρχεται όταν ο κόσμος αρχίσει να έχει απαιτήσεις από εσένα! Πίσω στο ευκαιριακό 2010, ο Λευτέρης Μποχωρίδης θα παίξει σε πέντε ματς, αφού κακά τα ψέματα δεν έβρισκε θέση σε έναν πλήρες ρόστερ. Την επόμενη σεζόν, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής θα του δώσει κάποιες συμμετοχές, ακόμα και στην Ευρώπη, όμως ο χρόνος ήταν ελάχιστος για να δείξει το ταλέντο. Ήταν αρκετό, όμως, για να πάρει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, αφού εκτός των άλλων σάρωνε με την εφηβική ομάδα του Άρη και τον κολλητό του, Αλέξανδρο Βεζένκοφ, στις μικρές ηλικίες.

Ο Λευτέρης Μποχωρίδης υπέγραψε μετά από ένα μικρό σίριαλ και στις 13 Σεπτεμβρίου του 2012 και δεσμεύτηκε με την ομάδα, που έτσι κι αλλιώς ήθελε να παίξει σε όλη του τη ζωή. «Είμαι πολύ χαρούμενος που υπέγραψα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο με τον Άρη, την ομάδα της καρδιάς μου. Είναι κάτι που το ονειρευόμουν από μικρό παιδί και είμαι ευτυχισμένος για το γεγονός ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί το παιδικό μου όνειρο». Η νεανική τρέλα έπρεπε σιγά-σιγά να μείνει πίσω και ο 18χρονος πλέον γκαρντ είχε την υποχρέωση να φανεί συνεπής απέναντι στο ταλέντο του. Τροχοπέδη αποτέλεσε ένας ύπουλος τραυματισμός στο πέλμα, ωστόσο η συμβουλή του αδελφού του τον συνόδευε σε κάθε επίσημο ή ανεπίσημο ρεπό!

Όταν δεν έπαιζε, ήταν στο γήπεδο και έκανε προπόνηση. Ακόμα και σε ημέρα αγώνα, όπως στις αρχές Φεβρουαρίου του 2013… Κόντρα στο Ρέθυμνο δεν πήρε χρόνο συμμετοχής και μόλις ολοκληρώθηκε το ματς, ο Λεωνίδας φόρεσε τα ρούχα της προπόνησης κι έμεινε μόνος του στο μικρό βοηθητικό να κάνει ατομική προπόνηση. Ανήκει, βλέπετε, σε εκείνη τη γενιά – όπως και ο Βεζένκοφ – που θέλει να πετύχει με τον σωστό τρόπο. Από μικρός ήξερε να ακούει τους μεγαλύτερους και κυρίως τον Νίκο Χατζηβρέττα και τον Χρήστο Ταπούτο που ανέλαβαν την εκπαίδευσή του, αλλά και τους προπονητές του. Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής έχει εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για τον Μποχωρίδη, ενώ ο Αγγέλου τον είχε περιγράψει πολύ γλαφυρά στο τέλος της σεζόν 2012-13, όταν πλέον έπαιρνε ο νεαρός ένα μέσο όρο συμμετοχής 13 λεπτών…

«Ο Άρης ήταν ένα δάσος και το καλοκαίρι είχε καμένη γη. Ο Μποχωρίδης είναι το δέντρο της αναδάσωσης». Το δέντρο θα καρποφορούσε στους μήνες που ακολουθούσαν… Ο Άρης θα έκανε μια εξαιρετική σεζόν και όταν έφτανε η ώρα για τον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας, όλοι θα είχαν το βλέμμα τους στραμμένος σε μια ιδιότυπη μονομαχία. Ο Διαμαντίδης ενάντια στο νέο Διαμαντίδη… «Είναι πρόκληση και πολύ ωραίο να παίζεις απέναντι στο ίνδαλμά σου», δήλωνε ο κατά κόσμον Λευτέρης Μποχωρίδης, που πολλάκις είχε εκφράσει τον θαυμασμό του για τον άσο του Παναθηναϊκού. «Το να με συγκρίνουν με έναν τέτοιο παίκτη είναι κάτι το απίστευτο. Δεν ξέρω αν ισχύει και πρέπει να βελτιωθούν ακόμα πολλά. Ελπίζω μια μέρα να καταφέρω να φτάσω στην ικανότητα και τις επιτυχίες του».

Εκεί το τρόπαιο στο Ηράκλειο θα κατέληγε στα χέρια του αρχηγού του τριφυλλιού, αλλά το επόμενο θα το κατακτούσαν παρέα! Το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός κατέθεσε πρόταση στον Άρη, κατέληξαν σε συμφωνία και ο Λευτέρης Μποχωρίδης ετοιμαζόταν για τη σπουδαιότερη πρόκληση της καριέρας του. «Στον Άρη πήρα κάποιες ευκαιρίες και με βοήθησαν να παίξω από μικρός στην ανδρική ομάδα. Ο Παναθηναϊκός είναι η συνέχεια για εμένα και φυσικά είναι μία ομάδα στην οποία δεν μπορείς να επαναπαύεσαι. Πρέπει να δουλεύεις και να είσαι πάντα έτοιμος, προκειμένου όποτε παίζεις να δείχνει πως μπορείς να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις».

Την ώρα που αποχαιρετούσε στο «Nick Galis Hall», όπως είχε μετονομαστεί, ένιωθε μελαγχολία. Άφηνε την οικογένειά του, τους φίλους του, ακόμα και τον κολλητό του τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ, με τον οποίο για δύο χρόνια έδιναν μάχη ποιος θα βγει καλύτερος νέος παίκτης στην Α1. Πιθανότατα οι δυο τους θα συναντηθούν ξανά… Το πρώτο ραντεβού είναι στις 25 Ιουνίου στη Νέα Υόρκη. Τα επόμενα;