Ξυπνάς λοιπόν σήμερα και υποτίθεται θα τα δεις όλα λίγο πιο ήρεμα, πιο καθαρά πιο λογικά. Και ξεκινάς την κριτική. Σε τι; Σε ποιον; Γιατί; Πως που και πότε; Ρε μήπως τελικά τα δικά μας είναι χειρότερα; Είναι. Είναι; Γιατί όμως; Αφού… Και άντε πάλι θολούρα. Άντε να τα πιάσουμε ένα ένα μπας και βγάλουμε άκρη.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Γράφει ο MAD 13…
Η ήττα ήταν πεντακάθαρη και πέρα για πέρα δίκαιη. Δεν θα σταθώ στο αν ήταν φάουλ εδώ βήματα εκεί βολές παραπέρα. Δυο χρόνια τώρα πιστεύαμε λανθασμένα ότι η φανέλα, ο κόσμος και τα λάβαρα στην οροφή του ΟΑΚΑ ήταν αρκετά για να νικήσουμε τους απέναντι. Όποιοι και να ήταν αυτοί, όποιους και να είχαμε εμείς. Δεν είναι και αποδείχθηκε.
Να πω για τον Ιβάνοβιτς; Θα πω. Τα ίδια και χειρότερα από την αρχή της χρονιάς. Με τον Πεδουλάκη λέγαμε ότι η ομάδα έβγαλε όλη τη χρονιά με δύο συστήματα. Ε ήρθε ο Ντούσκο να τα αποτελειώσει όλα. Μάιο φτάσαμε και ακόμη δεν είδαμε κάτι να πούμε ότι ξέρεις μπράβο αυτό το έβγαλε ο κόουτς. Δεν συζητάω καν για το πόσο ομάδα του προπονητή ήταν ο Παναθηναϊκός με τον ΜΕΓΑΛΟ. Το σκέφτομαι και απελπίζομαι.
Μέσα στην απελπισία λέω θα γυρίσει ο ΕΝΑΣ το καλοκαίρι. Δικαίωμα στην ελπίδα έχουμε όλοι. Εξάλλου κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχουμε, η ελπίδα ήρθε. Έλα όμως που το παραμύθι έχει και δράκο, η καλύτερα έχει… “Τράκη”. Ότι είναι επικίνδυνος ήταν και είναι γνωστό. Αλλά κάθε φορά φτάνει όλο και πιο πέρα. Ένα βήμα τη φορά. Με κατεύθυνση ολοταχώς προς την απαξίωση κάθε Παναθηναϊκής ιδέας, προς την ξεφτίλα και τη ντροπή. Αυτά βλέπει (γιατί τα βλέπει) και άντε μετά να μας βγει το όνειρο.
Καλύτερα όμως τα αποτύπωσε ο volmorth στο panathinaikosforum.com με μια πολύ πετυχημένη παρομοίωση. Την παρακάτω: “Η φάση θυμίζει κάποια χήρα με δυο μωρά αγκαλιά, που, μην έχοντας να τα θρέψει κάνει χωριό με κάποιον τύπο που τους σπιτώνει όλους μαζί. Μόνο που ο τύπος γουστάρει να βάζει χέρι στα παιδάκια της. Και η χήρα θα πρέπει να επιλέξει αν θα συνεχίσει να μένει εκεί με αυτούς τους όρους ή θα φύγει και θα αντιμετωπίσει τη φτώχια για την ίδια και τα μωρά της.”
Πιο διάνα δεν θα μπορούσε να πετύχει! Και επειδή λοιπόν μοναδικός θεματοφύλακας του συλλόγου είναι η Θύρα 13 αργά η γρήγορα θα πρέπει να πάρει μια απόφαση. Μια απόφαση δύσκολη, μπλεγμένη, που χρειάζεται πολλά κιλά.. “κοχόνες” όποια και να είναι. Πίσω στη φτώχεια ή εδώ και χέρι στα παιδάκια; Ολική ρήξη ή ανοχή/συνενοχή-αλλαγή ρότας?
Το ιδανικό φαντάζει μια μέση λύση που αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. Προσωπική γνώμη είναι να μην διαιωνιστεί αυτή η κατάσταση. Όταν λέμε “εμείς δεν είμαστε γαύροι” και τραγουδάμε “έτσι όπως μας θέλετε εσείς ποτέ μας δεν θα γίνουμε εμείς” δεν είναι έτσι για τη φάση, τα εννοούμε πραγματικά. Ξεφτίλα δεν ήταν οι 100 από την ΤΣΣΚΑ ούτε οι ήττες από τους λιμανίσιους μέσα στο σπίτι ούτε τίποτα. Ξεφτίλα είναι να διασύρεται το όνομα του πιο ιστορικού συλλόγου για εξωαγωνιστικούς λόγους. Ξεφτίλα είναι ο “διάσημος οπαδός”.
Κλείνοντας το κείμενο ξεπήδησε στο μυαλό μου τότε που ο Τράκης είχε πάει με επιταγή στο χέρι, στο Βγενόπουλο για την εξαγορά της ΠΑΕ. Ήδη έχουμε αρχίσει να καταλαβαίνουμε πόσο καλό μας έκανε τότε με το όχι ο Βγενόπουλος γενικά σαν σύλλογο.
Υ.Γ. Στο καλό Ντούσκο και μην ξαναπεράσεις ούτε απ’ έξω. https://www.youtube.com/watch?v=aekP-6tWjz4
Υ.Γ.2 Την επόμενη φορά το παραπάνω τραγούδι να παίξει για άλλον… Ξέρετε πολύ καλά ποιόν.
