Δεν θέλουν οίκτο αυτοί. Δεν θέλουν λύπηση. Αν μπορείς να τους βάλεις δέκα, να τους τα βάλεις. Ούτε συντήρηση δυνάμεων θέλουν. Τα φίδια που σε έχουν δαγκώσει αρκετές φορές τα τελευταία χρόνια δεν τα λυπάσαι. Τα πατάς στο κεφάλι. Για να μην υπάρξει περίπτωση να επιβιώσουν.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Αυτό έκανε εν μέρει ο Παναθηναϊκός σήμερα το απόγευμα στην Τρίπολη. Έπαιξε όπως έπρεπε και τους έριξε τέσσερα τεμάχια.
Αλλά μπορούσε κι άλλα. Έτσι όπως τους πέτυχε έπρεπε να τους βάλει παραπάνω. Έξι, εφτά, οκτώ… Όσα μπορούσε. Και μόνο που κάθε γκολ ήταν και μια “μαχαιριά” στα σπλάχνα του Μποροβήλου, έπρεπε οι “μαχαιριές” να ήταν ακόμη περισσότερες.
Τέλος πάντων… Πέραν της πλάκας, ο Παναθηναϊκός μας άρεσε πολύ απόψε. Είχε πλάνο και αποτελεσματικότητα. Μετά από καιρό σε εκτός έδρας ματς παρουσιάστηκε σοβαρή και συγκεντρωμένη από το πρώτο λεπτό και πήρε αυτό που ήθελε. Όμορφα, ωραία και παναθηναϊκά.
Αυτός ο Παναθηναϊκός δεν θα έχει πρόβλημα στο να κατακτήσει την πρωτιά. Αυτός ο Παναθηναϊκός θα κατακτούσε το πρωτάθλημα. Κι ας τους είχε όλους απέναντί του.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({});
Πράσινος Τιμωρός
