O Γιώργος Βόβορας επαναλαμβάνει συχνά ότι επιθυμία του είναι να φτιάξει ένα σύνολο που θα τιμά το DNA του ισχυρότερου μπασκετικού brand της χώρας.
Επειδή σταρ μεγάλοι δεν υπάρχουν στη δούλεψή του αυτό που περιμένει να δει ο κόσμος αρχικά είναι αθλητές να κάνουν κατάθεση ψυχής, έτσι κι αλλιώς ο ΠΑΟ πάντα θυμώνει όταν τον θεωρούμε ξεγραμμένο.
Διαμαντίδης και Αλβέρτης σε συζητήσεις τους με κόσμο και ρεπόρτερ λένε ότι από τον φετινό Παναθηναϊκό δεν λείπουν ούτε το υλικό, ούτε η γνώση, ούτε οι τρόποι, περιμένουν να δουν αν θα περισσέψει σε βάθος χρόνου η όρεξη, η “οργή” για την αμφισβήτηση, η δίψα.
Για να ξυπνήσει η δημιουργική οργή για αποδείξεις (που έθρεψε π.χ τις ομάδες του Αργύρη Πεδουλάκη μετά τη φυγή Ομπράντοβιτς, τότε που άπαντες σε θεωρούσαν καμένο χαρτί) χρειάστηκε λίγος θυμός. Χρειάστηκε π.χ. να διώξει ο προπονητής τον Καπόνο, τον Μπανκς, τον Κίτσεν, τον Αρμστρονγκ, να ζητήσει επίμονα τον ερχομό του Γκιστ, χρειάστηκε προηγουμένως να αρχίσουν οι εφημερίδες να αμφισβητούν τον κόουτς, χρειάστηκε τα αφιερώματα στον πανίσχυρο ΠΑΟ των Παυλοθανάσηδων να αντικατασταθούν από …νεκρολογίες. Χρειάστηκε εν ολίγοις η υπερβολή να πάρει τη θέση της κριτικής.
Ο Γιώργος Βόβορας (νεότατος σε ηλικία, πιθανόν αθλητής ακόμα στην καρδιά) θα διαχειριστεί φέτος κάμποσες ήττες, το ζήτημα είναι να το πράξει με τόλμη. Πέρσι στις back to back εκτός έδρας επιτυχίες σε Λιθουανία, Γερμανία (έχουμε ξεχάσει γενικώς τα “διπλά” στην Ευρωλίγκα) φάνηκε πολύ άνετος και σαν έτοιμος από καιρό να καταπιαστεί με μεγάλες ευθύνες, μα ίσως αυτό οφειλόταν στην απουσία στρες που του πρόσδωσε η προσωρινότητα του ή να ήταν απλώς αποτέλεσμα διπλωματίας στις βεντέτες.
Υπήρξαν όμως δείγματα ότι ο κόουτς έμοιαζε να καταλαβαίνει τα αποδυτήρια και τους χαρακτήρες των αθλητών καλύτερα από τον αγχωμένο Πεδουλάκη ή τον Ρικ Πιτίνο που ο νους του έτρεχε στην πατρίδα κι όχι στο Μαρούσι.
Τουλάχιστον στην αρχή οι όποιες νίκες έρθουν εκτός από αποτέλεσμα καλής δουλειάς που γίνεται εδώ και εβδομάδες θα έχει να κάνει με ανθρώπινες προτεραιότητες: ο Βόβορας θα έχει αποκαταστήσει μια σχέση εμπιστοσύνης που φαινόταν να έχει χαθεί πέρσι με τον Πιτίνο στο κουμάντο.
Ας μην ξεχνάμε πως πάνω σε αυτή τη σχέση αμοιβαίας εκτίμησης και κατανόησης έχτισε ο Αλβέρτης το πρωτάθλημα του 2014, ο Αργύρης το νταμπλ του 2013, ο Βόβορας τις περσινές του νίκες. Αν ο νεαρός προπονητής κερδίσει τους αθλητές του τότε όλοι θα πέσουν στη φωτιά για πάρτη του, τι καλύτερο για μια ομάδα που υπολείπεται σε μπάτζετ -αλλά όχι σε μέγεθος- έναντι των μεγάλων της αντιπάλων;
Δημήτρης Στρατής
