Το να γράψουμε ξανά για τον Αλαφούζο, το πόσο άμπαλος/επικίνδυνος με τον τρόπο που διοικεί είναι και το πόσο κακό έχει κάνει στην ομάδα θα μας κουράσει όλους μας.
Θα σταθούμε, όμως, στον Τσάβι Ρόκα, ο οποίος είναι το απόλυτο αφεντικό του αγωνιστικού τμήματος.
Ο Ισπανός τεχνικός διευθυντής ξεκίνησε δυναμικά τον Γενάρη φέρνοντας παίκτες των οποίων η αξία δεν αμφισβητείται (Καρλίτος, Αγιούμπ), έκανε δύο -το λιγότερο “τίμιες”- προσθήκες δανεικών με ελάχιστα χρήματα (Ανουάρ, Νάγκι), ενώ κατάφερε να “ξεφορτωθεί”, έστω και προσωρινά, ακατάλληλους για το τριφύλλι παίκτες όπως οι Φαούστο και Βέργος.
Στο δεύτερο “τεστ” του, το οποίο αφορούσε επιβεβαιωμένες επαφές με ποδοσφαιριστές πριν γνωστοποιηθεί το διαζύγιο με Δώνη, έχουμε επιβεβαιωμένες επαφές με τον Άιτορ, έναν παίκτη που είναι σε καλή ηλικία, έχει καλά νούμερα και δείχνει πως θα μπορούσε να ανεβάσει επίπεδο τον Παναθηναϊκό.
Στο τρίτο του…”τεστ”, το πιο σημαντικό ως τώρα, θα πρέπει να επιλέξει τον διάδοχο του Γιώργου Δώνη, ενός προπονητή που άφησε έργο στον Παναθηναϊκό, είχε αφήσει έργο και στην πλειοψηφία των προηγούμενων ομάδων του και -κατά γενική ομολογία- ήταν ένας προπονητής “κανονικού” Παναθηναϊκού. Φυσικά, ο διάδοχός του προορίζεται να πάρει -μάξιμουμ- τα μισά από το 1 εκ. ευρώ που θα έπαιρνε ο Γιώργος Δώνης για τη σεζόν 2019-20, ωστόσο τα βιογραφικά που έχουν ακουστεί ως τώρα εγκυμονούν τον κίνδυνο ενός νέου…Φαμπρί.
Το φαβορί για τη τεχνική ηγεσία της ομάδας είναι ο Ντάνι Πογιάτος, ο οποίος είναι προπονητής της Κ19 της Ρεάλ Μαδρίτης τις τελευταίες δύο σεζόν και στα…46 του δεν έχει προπονήσει ποτέ πρώτη ομάδα. Τα σχόλια είναι θετικά, ωστόσο άλλο Κ19, άλλο πρώτη ομάδα. Από τα άλλα ονόματα που είχαν παίξει “δυνατά”, ο Παούνοβιτς πήγε στις ΗΠΑ έχοντας ένα από τα μεγαλύτερα μπάτζετ του πρωταθλήματος, ωστόσο δεν κατάφερε τίποτα ιδιαίτερο στο Σίκαγο παρά τη μεγάλη πίστωση χρόνου που είχε (πάνω από 4 χρόνια). Ο Σίλας μετά από ένα μέτριο από την…Μπελενένσες, πήγε στην Σπόρτινγκ Λισαβόνας και δεν κατάφερε να βγάλει τη σεζόν. Από την άλλη, το τελευταίο όνομα που έπαιξε δυνατά και δεν “πείθει” – καθώς τα άλλα εξετάστηκαν αλλά δεν προχώρησαν για την ώρα- ήταν αυτό του Ιντιάκεθ, ο οποίος με εξαίρεση μία καλή διετία στην ΑΕΚ Λάρνακας έχει να επιδείξει αδιάφορες χρονιές σε μικρές ισπανικές ομάδες. Το μόνο όνομα που ίσως τραβούσε ένα σχετικό ενδιαφέρον ήταν αυτό του 37χρονου Ιραόλα, ο οποίος μετά από μία μέτρια πορεία στην ΑΕΚ Λάρνακας, τα τελευταία δύο χρόνια έχει ανεβάσει επίπεδο την Μιράντες, με την οποία -παίζοντας καλό ποδόσφαιρο και έχοντας από τα μικρότερα μπάτζετ της Σεγκούντα- κατάφερε να φτάσει στα ημιτελικά του κυπέλλου Ισπανίας (!) και μόλις τέσσερις πόντους πίσω από τα πλέι οφ ανόδου για την Λα Λίγκα. Εφόσον ισχύουν αυτά που γράφτηκαν, ο Ισπανός, ανερχόμενος κόουτς έκανε το λογικό θεωρώντας πως περισσότερες πιθανότητες έχει να εξελιχθεί στην Ισπανία, βήμα βήμα, πάρα στον Παναθηναϊκό. Κάτι που -φαντάζομαι- θα θεωρούταν και το “λογικό” αν το επέλεγαν π.χ. οι Σίλας, Πογιάτος.
Από την άλλη διαβάζουμε πως ο Τσάβι Ρόκα είναι σε επαφές με τον Χοσέ Μάνουελ Ρόκα για τη θέση του βοηθού προπονητή και μου γεννιούνται δύο απορίες. Αρχικά, ποιος προπονητής δεν έχει έτοιμο τεχνικό τιμ και χρειάζεται ο τεχνικός διευθυντής για να διαλέξει τον άμεσο συνεργάτη του προπονητή; Και δεύτερον, πως γίνεται ένας άνεργος επί ένα χρόνο πρώην προπονητής του Πανθρακικού, του Ηρακλή και του Πλατανιά να είναι κατάλληλος για τον Παναθηναϊκό;
Όλες οι επιλογές, οι οποίες ευχόμαστε να μας διαψεύσουν στο γήπεδο, αυτή τη στιγμή μοιάζουν με “λαχεία” για ομάδες που έχουν ως στόχο την είσοδο στα πλέι οφ της χώρας. Ο Παναθηναϊκός είναι σε κακή κατάσταση (οικονομικά και διοικητικά) και το ιδανικό είναι να μην έχουμε νέα πειράματα που μπορεί να έχουν νέους… Στραματσόνι (ο οποίος τουλάχιστον έκανε κάποιες καλές μεταγραφές) ή Φαμπρί. Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ΑΕΚ Λάρανακας και το ιδανικό είναι ο Τσάβι Ρόκα να καταλάβει το που βρίσκεται.
Τα υπόλοιπα, στο γήπεδο…
