Να είχε γίνει εδώ και χρόνια

Το γράφουμε εδώ και χρόνια: Δεν υπάρχει άλλος δρόμος, μέχρι τουλάχιστον να μπει σε μία σειρά το γηπεδικό και να υπάρχουν κάποιες διοικητικές εξελίξεις.

Όλες οι προηγούμενες χρονιές (που ήταν μεταβατικές) έπρεπε ο νο1 στόχος να ήταν να βγουν κάποιοι ποδοσφαιριστές που θα δημιουργούσαν βάση για τα επόμενα χρόνια.

Ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν προπονητή να μπει στο Κορωπί και να δουλέψει με νέα παιδιά, να στελεχωθεί με ανθρώπους που ανήκαν στην οικογένεια του και να δημιουργήσουν συνθήκες που θα επέτρεπαν στους μικρούς να αναδείξουν το ταλέντο τους, πλαισιωμένους από κάποιους έμπειρους.

Την μοναδική φορά που το είδαμε ήταν η σεζόν 2013-2014 και το τελευταίο εξάμηνο του 2018! Η συνταγή δούλεψε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ και μετά από λίγο καιρό πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων, γιατί άραγε;

Ο σύλλογος κυνηγά διαρκώς την ουρά του, παίκτες και προοπτική χάνονται κι η γκρίνια είναι μόνιμη ενώ είχες όλο το χρόνο να δρέψεις καρπούς αναδεικνύοντας πιτσιρικάδες που θα σου έφερναν χρήματα στο ταμείο και μια στάση αναμονής από τον κόσμο που έχει πια συμβιβαστεί στην ιδέα ότι μέχρι να γινόταν κάτι στο γηπεδικό ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να κυνηγήσει διακρίσεις.

Χρόνια τώρα ο Γιάννης Αλαφούζος βλέπει πως με την δύσκαμπτη στάση των στελεχών του δεν απαλλάσσεται ούτε από τα συμβόλαια των “κομμένων”, αποδεικνύοντας πως το πρόβλημα δεν είναι κανένας υπάλληλος, όταν το αφεντικό δεν ασχολείται σοβαρά με το μαγαζί του.

Τις προάλλες έγινε είδηση όταν το boss βρέθηκε στο Κορωπί μετά από χρόνια! Φανταστείτε… Το brand κι η βαριά φανέλα είναι που ακόμα βαστούν τον Παναθηναϊκό, υπό άλλες συνθήκες το μαγαζί θα είχε βαρέσει διάλυση.

Δημήτρης Στρατής

Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού

Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber