Ο Μάικ Μπατίστ επέστρεψε στον… τόπο του «εγκλήματος». Στην Ελλάδα όπου με την φανέλα του Παναθηναϊκού έζησε μοναδικές στιγμές.
Ο Αμερικανός θρύλος που έχει στο παλμαρέ του 3 Euroleague, ήταν ο μεγάλος σταρ στις εκδηλώσεις για τα 90 χρόνια της FIBA. Εκατοντάδες μικρά παιδιά ζήτησαν να φωτογραφηθούν μαζί του και να υπογράψει αυτόγραφα ακόμα και σε… καπέλα, μπλούζες.
Ο Μάικ Μπατίστ μίλησε στο Αθηναϊκό Μακεδονικό πρακτορείο Ειδήσεων και άνοιξε την καρδιά του. Ο Αμερικανός θρύλος γύρισε τον χρόνο πίσω και μίλησε για τις πιο έντονες αναμνήσεις καθώς για την στιγμή που κατάλαβε ότι μπορεί να γίνει σταρ.
Ο πρώην παίκτης του Παναθηναϊκού μίλησε για τον… αδερφό του, όπως τον αποκάλεσε, Βασίλη Σπανούλη και τη μεταγραφή του στον Ολυμπιακό, καθώς και για τους Διαμαντίδη, Ομπράντοβιτς. Όπως είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ απολαμβάνει να βλέπει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και μίλησε για το νέο κεφάλαιο της ζωής του που είναι η προπονητική
Διαβάστε αναλυτική τη συνέντευξη του Μάικ Μπατίστ στο Αθηναϊκό Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων
Βρίσκεσαι στην Ελλάδα για τον εορτασμό των 90 χρόνων της Fiba, πως αισθάνεσαι που επέστρεψες στη χώρα μας και που είδες αθλητές του παρελθόντος, και εκατοντάδες μικρά παιδιά στον ίδιο χώρο;
«Είναι φοβερά. Αυτό το event ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Κάθε φορά που βρίσκεσαι κοντά σε παιδιά και μπορείς να τα εμπνεύσεις με μια χειραψία, ένα χαμόγελο ή απλά με ένα “γειά σου” είναι κάτι πολύ σημαντικό για την αυτοπεποίθησή τους αλλά και για τη μπασκετική τους νοοτροπία.
Επιπλέον έχω αγωνιστεί πολλά χρόνια στην Ελλάδα και γνωρίζω την αγάπη και το σεβασμό που έχω εδώ, γνωρίζω τις υποχρεώσεις μου πάνω σε αυτό και είναι μεγάλη μου τιμή που βρίσκομαι και πάλι εδώ».
Έφυγες από την Ελλάδα πριν από 7 χρόνια και όταν επέστρεψες ένιωσες τη χαρά και την αγάπη του κόσμου…
«Είναι καταπληκτικό το να έχεις αποσυρθεί από το παιχνίδι τόσο καιρό και ακόμη να αισθάνεσαι την αγάπη και τον σεβασμό. Είναι μια τιμή που σε κάνει ταπεινό και ο σεβασμός και αγάπη που παίρνω από αυτή τη χώρα σημαίνει πολλά για εμένα και με κάνει να χαμογελώ».
Είσαι εδώ επειδή είσαι θρύλος του παγκόσμιου μπάσκετ, σου αρέσει αυτός ο τίτλος;
«Όταν το καλοσκεφτείς είναι η αφοσίωση η σκληρή δουλειά και όλες οι θυσίες. Όταν κοιτάζω την καριέρα μου δεν μετανιώνω για τίποτα. Αποσύρθηκα ως πρωταθλητής και ως ένας παίκτης που τα έδινε όλα στο γήπεδο. Οπότε αυτός ο τίτλος είναι πολύ μεγάλη υπόθεση από αυτούς που σε έχουν δει να παίζεις».
Τι σκέφτεσαι όταν επιστρέφεις στην Ελλάδα;
«Η Ελλάδα είναι το δεύτερο σπίτι μου. Οι συμπαίκτες μου ήταν τα αδέρφια μου όταν παίζαμε και παραμένουν αδέρφια μου και τώρα. Και γενικότερα οι άνθρωποι της Ελλάδας, ο πολιτισμός της χώρας, ο σεβασμός που παίρνω από ανθρώπους έξω από τον Παναθηναϊκό, είτε είναι του Ολυμπιακού, του ΠΑΟΚ, του Άρη, της ΑΕΚ. Νομίζω ότι είναι αρχικά λόγω του χαρακτήρα μου αλλά και του πάθους μου για το μπάσκετ».
Το πάθος και ο χαρακτήρας είναι μια καλή αρχή για παιδιά που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ;
«Το να έχεις πάθος να σηκωθείς κάθε πρωί, όταν το σώμα σου και το μυαλό σου είναι κουρασμένο και να είσαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου για εσένα, τους συμπαίκτες σου και για τους φιλάθλους ήταν κάτι που προσπαθούσα πάντα».
Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις στην καριέρα σου;
«Είναι πάρα πολλές. Σίγουρα η σεζόν το 2005 όταν πήγαμε στο Final Four στη Ρωσία αλλά δεν το κερδίσαμε. Μόνο ότι έπαιξα στο Final Four με έκανε να θέλω να επιστρέψω. Χάσαμε το πρώτο ματς από την Μακάμπι και κερδίσαμε τον αγώνα για την τρίτη θέση με την ΤΣΣΚΑ. Αυτή η εμπειρία ήταν καθοριστική για εμένα. Είχαμε καλή ομάδα και γνώριζα ότι μπορούσαμε να επιστρέψουμε. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε το 2006 αλλά το 2007 κερδίσαμε τον πρώτο ματς τίτλο στην Euroleague».
Επίσης το να βλέπω τους συμπαίκτες μου να κατακτούν το Ευρωμπάσκετ το 2005 και στη συνέχεια να αποκλείουν τη χώρα μου στο παγκόσμιο του 2006 με ενέπνευσαν και αποτέλεσαν μεγάλο κίνητρο για εμένα στη συνέχεια.
Και μόλις κερδίσαμε τον πρώτο τίτλο στην Euroleague ήθελα και άλλους κάτι το οποίο δεν είναι εύκολο με το ταλέντο που υπάρχει στη διοργάνωση αλλά τα καταφέραμε.
Θυμάσαι τη στιγμή που είπες στον εαυτό σου «Μάικ ήρθε η ώρα να γίνεις θρύλος, ήρθε η ώρα να δουλέψεις πιο σκληρά» για να μπορέσεις να γράψεις Ιστορία;
«Στην πρώτη μου χρονιά στον Παναθηναϊκό κερδίσαμε το πρωτάθλημα. Αυτή η εικόνα των φιλάθλων στο γήπεδο και η χαρά ήταν ένα όραμα για το τι θα μπορούσαμε να επιτύχουμε και πως θα αντιδρούσε ο κόσμος αν κερδίζαμε την Euroleague. Αυτό ήταν το μεγάλο κίνητρο και κάθε χρόνο γινόμασταν όλο και καλύτεροι.
Έχεις λεφτά, φήμη, όλο το πακέτο που θα ονειρευόντουσαν πολλοί. Πως επιλέγεις να μείνεις προσγειωμένος;
«Η επιτυχία είναι ένα πράγμα αλλά το να αλλάξεις τον χαρακτήρα σου λόγω της επιτυχίας δεν είναι καλό. Κάποιοι δεν γνωρίζουν πως να διαχειριστούν την επιτυχία. Η μητέρα μου και η οικογένεια μου με έμαθαν να φέρομαι στους ανθρώπους όπως θα ήθελα να μου φέρονται και όταν λειτουργείς έτσι ο σεβασμός που παίρνεις είναι μεγάλος. Το λέω στα παιδιά μου αλλά και γενικότερα στα παιδιά, το να κάνεις ένα σπορ είναι θαυμάσιο, αλλά το να έχεις και σωστό χαρακτήρα είναι πολύ σπουδαίο επίσης».
Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης και ο καλύτερος συμπαίκτης/φίλος στην καριέρα σου;
«Συμπαίκτης σίγουρα θα πω ο Δημήτρης Διαμαντίδης καθώς κατακτήσαμε πολλούς τίτλους μαζί. Η συνεργασία που είχαμε στο pick n’ roll ήταν κάτι το φανταστικό. Νομίζω ότι οποίος θέλει να μάθει το pick n’ roll πρέπει να παρακολουθήσει βίντεο του Διαμαντίδη με τον Μπατίστ.
Εκτός γηπέδου ο Σπανούλης και εγώ έχουμε μια πολύ ωραία σχέση. Ήταν συγκάτοικος μου όταν ήταν στον Παναθηναϊκό και έχουμε μοιραστεί πολλές προσωπικές ιστορίες. Αλλά μπασκετικά το γεγονός ότι τον εμπιστευόμουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο και με εμπιστευόταν μας έφερε πιο κοντά. Και αυτό ήταν και το μεγαλείο των Ομπράντοβιτς/Ιτούδη. Το να βάζουν συγκεκριμένους παίκτες μαζί ώστε να αποκτήσουν χημεία και να δημιουργήσουν σχέσεις. Αλλά έχω καλές σχέσεις και με συμπαίκτες όπως ο Κώστας Τσαρτσαρής και ο Δήμος Ντικούδης».
Μίλησες για την καλή σχέση σου με τον Βασίλη Σπανούλη. Πως αισθάνθηκες όταν έμαθες ότι πάει στον Ολυμπιακό;
«Δεν μου άρεσε. Ήταν ο αδερφός μου και ήθελα να κερδίσω περισσότερους τίτλους μαζί του. Αλλά το μπάσκετ είναι και επιχείρηση και ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να το καταλαβαίνει περισσότερο. Ο Βασίλης είχε τους δικούς του στόχους και ίσως είχε όραμα να είναι κάπου μόνος και να είναι πρωταθλητής με άλλη ομάδα. Δεν είχα κανένα πρόβλημα με αυτό. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν ότι θα έπρεπε να αγωνίζομαι κόντρα στον καλύτερό μου φίλο και να προσπαθώ να στερήσω τον τίτλο από τον καλύτερό μου φίλο. Αυτό είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα στον αθλητισμό. Είδαμε όμως όλοι όταν πήγε στον Ολυμπιακό άλλαξε όλη την πορεία της ομάδας. Κέρδισαν διαδοχικούς τίτλους στην Euroleague κάτι που ήταν πολύ δύσκολο. Και αυτό με κάνει να τον σέβομαι πολύ περισσότερο».
Καλύτερος προπονητής; Ομπράντοβιτς;
«Και βέβαια! Για εμένα δεν υπάρχει καλύτερος προπονητής από αυτόν. Πάντα έλεγα ότι ήταν ο έκτος παίκτης της ομάδας. Έπαιζαν ρόλο και οι παίκτες. Το να μπορεί ένας προπονητής να δώσει μια εντολή και οι παίκτες να την ακολουθήσουν αμέσως είναι κάτι το οποίο δεν συμβαίνει εύκολα. Εμείς είχαμε μια ομάδα με υψηλό δείκτη ευφυίας που μπορούσε να εκτελέσει άμεσα τις εντολές του Ομπράντοβιτς. Είχαμε όμως και έναν μεγάλο προπονητή στο πρόσωπο του Δημήτρη Ιτούδη. Βλέπουμε όλοι την καριέρα του και πόσα έχει κερδίσει. Είναι τρομερά επιτυχημένος προπονητής και θεωρώ ότι θα βοηθήσει πάρα πολύ την εθνική ομάδα της Ελλάδας».
Όταν νευρίαζε ο Ομπράντοβιτς άλλαζε χρώμα στην κυριολεξία. Έχεις να μας μοιραστείς κανένα αστείο που κάνατε με τους συμπαίκτες σου όταν τον βλέπατε έτσι;
«Δεν νομίζω ότι έκανε κανείς αστεία όταν τον έβλεπε έτσι! Όλοι γνωρίζαμε το πάθος του και το να γελάσεις με αυτόν όταν τα έδινε όλα για την ομάδα θα ήταν δείγμα ασέβειας. Πρέπει πάντα να σέβεσαι τον τρόπο που ο καθένας σου μεταδίδει το μήνυμά του και σαν επαγγελματίας παίκτης πρέπει να το δεχθείς και να αποδόσεις ανάλογα. Βέβαια όταν τελείωνε ο αγώνας, ειδικά όταν είχαν πάει όλα καλά, τα πειράγματα δεν έλειπαν»!
Τώρα έχεις αλλάξει καριέρα, είσαι πλέον βοηθός προπονητή, πως αισθάνεσαι και τι θα έπαιρνες από τον Ομπράντοβιτς;
«Έχει τα καλά του και τα άσχημα του. Το να μπορώ να παραμείνω στο παιχνίδι όμως είναι σημαντικό. Έχω επιστρέψει στην χώρα μου όπου δεν είμαι διασημότητα, οπότε ζω μια ήσυχη ζωή κάτι το οποίο είναι αρκετά θεραπευτικό για εμένα. Έχω την ευκαιρία να δουλέψω με μερικούς από τους καλύτερους παίκτες του κόσμου και να τους μεταδώσω τις γνώσεις μου. Στην Αμερική έχω την αίσθηση ότι οι παίκτες δεν γνωρίζουν τα βασικά του αθλήματος. Πως να κάνεις σωστό screen, πως να χρησιμοποιήσεις το κορμί σου για να δημιουργήσεις ευκαιρίες για εσένα και τους συμπαίκτες σου. Προσπαθώ να κάνω ότι καλύτερο μπορώ και ίσως στο μέλλον να γίνω και head coach».
θα ήθελες να έρθεις στην Ελλάδα ή τον Παναθηναϊκό;
«Ποτέ δεν θα έκλεινα την πόρτα, δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον, αλλά θα ήταν μεγάλη ευλογία όπου και αν μπορέσεις να είσαι πρώτος προπονητής. Θα δουλέψω σκληρά για να γίνω ο καλύτερος προπονητής που μπορώ και να κάνω τους παίκτες μου τους καλύτερους παίκτες που μπορούν να είναι».
Τι έχεις να πεις για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο;
«Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Μου αρέσει να τον βλέπω να παίζει με πάθος. Αισθάνομαι ευτυχία όταν τον βλέπω να παίζει γιατί παίζει με τον σωστό τρόπο. Ξέρει πότε να σκοράρει ο ίδιος, πότε να παίξει για τους συμπαίκτες του. Γιαυτό είναι MVP, αμυντικός της χρονιάς κλπ. Επίσης ο χαρακτήρας του. Ξέρεις, το παιχνίδι σε ευλογεί όταν παίζεις με τον σωστό τρόπο και γιαυτό είναι πρωταθλητής».
Ο Ολυμπιακός παίζει σε μερικές ημέρες στο Final Four. Ένα μήνυμα;
«Καλή τύχη. Βρίσκεται εκεί για ένα λόγο. Δεν σημαίνει επειδή ήμουν στον Παναθηναϊκό ότι δεν θέλω να βλέπω τον Ολυμπιακό να πηγαίνει καλά. Εγώ αισθάνομαι ότι είναι κέρδος για το ελληνικό μπάσκετ όταν προχωράνε Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. Το ελληνικό μπάσκετ έχει καλή παράδοση και καλούς παίκτες. Έχουν την ικανότητα να κερδίσουν. Θα δούμε…»
Widget not in any sidebars
