Κουκκίδα που «χορεύει» στο παναθηναϊκό καρδιογράφημα!
Με αφορμή της αναμνήσεις από τη νίκη στην έδρα της Σάλκε, σαν σήμερα το 2001, φυλλομετρώντας το μυθιστόρημα της παρουσίας του Παναθηναϊκού στα κύπελλα Ευρώπης διαπιστώνεις ότι είναι η ένταση των συναισθημάτων που σε ανατριχιάζει κι όχι οι παρουσίες σε τελικούς ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους.
Οι μαγείες μιας ομάδας που απείλησε τον Αγιαξ και την Νασιονάλ για διεθνή στέμματα τα 70ties δεν είναι περισσότερο σημαντικές από το ακυρωθέν γκολ του Ρότσα στο Λίβερπουλ (1985), του Ζιλμπέρτο στο Μαδριγάλ (2009), την ευκαιρία του Βλάοβιτς στη Βαρκελώνη (2002), το δοκάρι του Λυμπερόπουλου με την Πόρτο στη Λεωφόρο (2003) όταν εξαιτίας αυτών το κλαμπ απέτυχε ν’ ακουμπήσει διακρίσεις που άλλοι ούτε να ονειρευτούν τολμούν.
Μπορεί τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος να απέχει από το πεδίο που νιώθει πιο άνετα από κάθε άλλη ελληνική ομάδα, ωστόσο ιστορικά οι παρουσίες του στις διοργανώσεις της ΟΥΕΦΑ αποτελούν κουκκίδα που χορεύει στο παναθηναϊκό καρδιογράφημα, δεν έχει πάνω -κάτω, είναι μια συρραφή από αξίες που λέγονται πάθος, επιμονή, πίστη, αγάπη για μια φανέλα που θες να εμπνεύσει μεγάλους και πιτσιρίκια που αργότερα θα την αγοράζουν.
Οι Παναθηναϊκοί λατρεύουν το εξαιρετικό και μένουν άφωνοι μπροστά στο ιδιοφυΐες. Ο Σαραβάκος, ο Δομάζος, ο Βαζέχα, ο Σισέ θα έχουν πάντα τα μάτια πάνω τους.
Ομως η καρδιά τους ανήκει και σε εκείνους που γοητεύουν χωρίς να είναι ξεχωριστοί, προκαλώντας χαρά για τα επιτεύγματά τους ακριβώς επειδή αυτά δεν είναι αποτέλεσμα χαρίσματος: οι ήρωες της μιας βραδιάς (ο Βύντρα κόντρα στο Ροναλντίνιο, ο Επαλέ μια βραδιά στη Σκωτία, ο Κώτσιος κάποτε στο Λονδίνο, ο Σανμαρτεάν κόντρα στην Αϊντχόβεν, ο Μαραγκός στη Γένοβα, ο Χριστοδούλου στην Ισλανδία, ο Αλεξούδης στην κοπριά της Βαρσοβίας, ο “ψηλός” Γεωργιάδης κόντρα στην Ααλμποργκ) έκαναν αθάνατα τα ευρωπαϊκά επιτεύγματα, συντελώντας στον μύθο μιας ομάδας από ένα παρακατιανό πρωτάθλημα που με το πείσμα και την πονηριά της σε ανάγκαζε να την πιστεύεις χωρίς απαραίτητα να σε πείθει.
Οι νύχτες των θριάμβων πολλές φορές εκτός από επιβεβαίωση προσόντων ήταν και μια υπόσχεση ότι ο ΠΑΟ μπορούσε να τα καταφέρει καλύτερα. Κανείς δεν νιώθει την Ευρώπη σαν αυτόν.
Θα επιστρέψουμε σύντομα…
Δημήτρης Στρατής