Στα μέσα του καλοκαιριού ο Παναθηναϊκός το ξέκοψε στους Ουκρανούς της Ντιναμό Κιέβου για τον Δημήτρη Κουρμπέλη, τα ίδια έγιναν με ισπανικές ομάδες για τον Διούδη, με τους Σέρβους για τον Μακέντα, πρόσφατα “έπεσε άκυρο” στο ενδιαφέρον για τον Εμμανουηλίδη.
Πάλι καλά να λέμε γιατί δεν είναι μακριά οι μέρες που ΟΛΟΙ οι ποδοσφαιριστές κυκλοφορούσαν λες κι είχαν ταμπελάκι πώλησης. Το χειρότερο; Σε τιμές εξευτελιστικές! Ό,τι πάρετε το πολύ 1.000.000, διαλέξτε!!!
Θέλετε Βλαχοδήμο, Μολέδο, Βιγιαφάνιες; Δώστε οκτώ κατοστάρικα (δεν ‘πα να ‘ναι κι απ’ το λιμάνι οι ενδιαφερόμενοι), λίγα παραπάνω θέλουμε από εσάς τους Άραβες για τον Μάρκους Μπεργκ και σας τον στέλνουμε με φιόγκο.
Πραγματικά πριν μερικούς μήνες νιώθαμε λες και βρισκόταν ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, ο Γερούν Ντάισεμπλουμ, η Κριστίν Λαγκάρντ μέσα στα γραφεία του Παναθηναϊκού κι είχαν δώσει εντολές ν΄ απαλλαχθεί ο Σύλλογος απ’ όλους τους ποδοσφαιριστές αξίας που του ανήκαν για να συνεχίσει μόνο με δανεικούς. Ο
Αλαφούζος (με το “δόλωμα” του γηπεδικού μπροστά του) σκέφτηκε τα προφανή, άλλο ΣΚΑΪ, άλλο ΠΑΟ, μια τοπ ποδοσφαιρική ομάδα εκπροσωπεί κι απευθύνεται σε εκατομμύρια κόσμου, για να φέρνει έσοδα πρέπει να είναι ελκυστική και να μπορεί να πετυχαίνει στόχους.
Ο Παναθηναϊκός του Κωνσταντίνου, του Παναγόπουλου, του Μαυροκουκουλάκη, της Μπαλωμένου -χωρίς να ευθύνονται οι ίδιοι αφού το πρόσταγμα το είχαν οι… από πάνω -δεν μπορούσαν να φέρουν έσοδα πολύ απλά γιατί δεν μπορούσαν να πετύχουν. Έφταιγαν για το γεγονός ότι δέχτηκαν να αναλάβουν ένα εγχείρημα καταδικασμένο να αποτύχει κι επικίνδυνο να τους φέρει αντιμέτωπους με μυριάδες, “τρελαμένους” οπαδούς στα στέκια της πόλης.
Ελπίζουμε να πρυτάνευσε η λογική και να μην επαναληφθούν όσα έκαναν τον Σύλλογο ρεζίλι ανά την υφήλιο προ μερικών ετών.
Δημήτρης Στρατής
