«Κλειδιά» τα τρεξίματα και η συνύπαρξη των φορ

Επιθετικά δεν ήταν κακός ο Παναθηναϊκός στην Κρήτη συγκριτικά με το χάλι που βλέπαμε τόσο καιρό, στο οποίο κύρια ευθύνη είχε ο προπονητής που ο μεγαλύτερος αθλητικός οργανισμός του πλανήτη του είχε εμπιστευτεί τα “φυντάνια” του.

Ο Σωτήρης Συλαϊδόπουλος μια χαρά ταίριαξε τα κομμάτια μεσοεπιθετικά, με Μακέντα, Καρλίτος να σκοράρουν και να μην…τρακάρουν, όπως βλέπαμε επί Ντάνι Πογιάτος.

Ο Παναθηναϊκός έβγαινε με μεγαλύτερη σιγουριά μπροστά, δείχνοντας πως η πρόθεσή του ήταν να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα το παιχνίδι. Έχασε τετ-α-τετ και πέναλτι, ήταν πολύ πιο κινητικός στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου βγάζοντας ευκαιρίες που ήρθαν από ορθόδοξο τρόπο ανάπτυξης.

Σε αυτό βέβαια έπαιξαν ρόλο τα προσόντα των ποδοσφαιριστών που στελέχωναν τις μεσοεπιθετικές θέσεις. Ο κόουτς με τον Ισπανό κορυφή, τον Μακέντα στα νώτα του και Χατζηγιοβάνη, Μπουζούκη πλάγια έδινε τη δυνατότητα στην ομάδα του να δημιουργήσει σωστές, ποιοτικές συνεργασίες.

Οι επιθέσεις έβγαιναν από πλάγια κι από γεμίσματα στους φορ. Η παρουσία δύο στράικερ θεωρητικά μπορεί να κρατήσει την αντίπαλη άμυνα χαμηλά. Για να συμβεί αυτό όμως οι δύο επιθετικοί πρέπει να είναι ενεργοί και να κερδίζουν μονομαχίες. Σε αυτό ακόμα θέλουν δουλειά Καρλίτος-Κίκο που ψάχνουν να βρουν την έκρηξη και τα τρεξίματά τους, ειδικά ο Ισπανός εκτός από 4-5 επαφές που είχε με τη μπάλα κατά τα άλλα ήταν αόρατος.

Όταν ο Λάζλο Μπόλονι βρει την συνταγή ώστε αυτά τα ξεσπάσματα που έχει η ομάδα να ανεβαίνουν χρονικά από παιχνίδι σε παιχνίδι τόσο το καλύτερο για τους πράσινους που θα μπορούν να σκοράρουν περισσότερο και να καθαρίζουν νωρίτερα.

Το πρόβλημα της φυσικής κατάστασης είναι γενικό στο Κορωπί, στο Ηράκλειο πλην του Χατζηγιοβάνη, οι δύο μπροστινοί δεν έβλεπαν άλλο παίκτη να παίρνει ρόλο τρίτου επιθετικού, λαμβάνοντας βοήθειες από “κοψίματα” στο χώρο για να εκμεταλλευτούν τις δικές τους ποιοτικές επαφές με τη μπάλα.

Δημήτρης Στρατής