Κάτι τέτοια παιχνίδια σε κάνουν Panathinaikos!
Κάτι ματς σαν αυτό στο Βίγκο μπορούν να σε ξανακάνουν πρέσβη και…Panathinaikos. Ο Παναθηναϊκός, με τον Μπεργκ σε κακή μέρα, έπαιξε το καλύτερο ευρωπαϊκό παιχνίδι του μετά το 2-3 επί της Ρόμα το 2010. Ωστόσο, το πως και γιατί χάθηκε ο χθεσινός αγώνας είναι ήδη γνωστό και δεν χρειάζεται να το επαναλάβουμε και να γίνουμε κουραστικοί.
Σημασία έχει ότι κάνεις δεν μπορεί να πει ότι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός ή ότι έχασε με κάτω τα χέρια, όπως έγινε π.χ. στο έκτος έδρας ματς με την Μπριζ πέρσι ή στην πρεμιέρα με τον Άγιαξ, που και πάλι “δικό μας” παιχνίδι χάσαμε.
[ads2]
Η ιστορία, όμως, έχει δείξει πως ο Παναθηναϊκός δεν έχει κερδίσει αρκετά παιχνίδια/προκρίσεις παρόλο που δεν το άξιζε. Μερικά παραδείγματα: Ο αποκλεισμός από την Ρέιντζερς στο UEFA το 2008 με το 1-1 στην Αθήνα και ενώ οι “πράσινοι” έπρεπε να κέρδιζαν 2-0 ή 3-0. Την αμέσως επόμενη χρονιά, ο αποκλεισμός από την Βιγιαρεάλ με ήττα 1-2 στο ΟΑΚΑ, αν και η ομάδα είχε φέρει ισοπαλία με 1-1 στην Ισπανία (πάλι με κόντρα διαιτησία) και φυσικά το πιο “τρανταχτό” παράδειγμα, το 2002 με την ήττα με 3-1 στη Βαρκελώνη…
Ωστόσο σε όλες τις περιπτώσεις το “τριφύλλι” δεν πτοήθηκε. Όταν έχεις μέταλλο καταφέρνεις να ανταποκρίνεσαι και στα δύσκολα και στις επιτυχίες. Ούτως ή άλλως, ο Panathinaikos έχει καταφέρει να προκριθεί και από δυσκολότερους ομίλους με αντίστοιχα αποτελέσματα. Χαρακτηριστικά, την σεζόν 2008-09 όπου οι “πράσινοι” έχασαν με “κάτω τα χέρια” και με κακό ποδόσφαιρο από Ίντερ και Ανόρθωση στις δύο πρώτες αγωνιστικές και ολοκλήρωσαν τον πρώτο γύρο με 1 βαθμό, από την εντός έδρας ισοπαλία με την Βέρντερ. Στον δεύτερο γύρο, ωστόσο, με μία τρομερή αντεπίθεση, έγινε το 3/3 με τα μεγάλα διπλά σε Βρέμη και Μιλάνο και ο Παναθηναϊκός προκρίθηκε ως πρώτος! Οπότε ακόμη όλα είναι ανοικτά, ειδικά αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να πάρει 4-6 πόντους στους αγώνες με την ομάδα της Λιέγης και φυσικά κερδίσει εντός την Θέλτα την τελευταία αγωνιστική.
Κάτι τελευταίο, σχετικά με τον Αντρέα Στραματσιόνι. Είμαι σε αυτούς που δεν έχουν πεισθεί ακόμη για τις προπονητικές του ικανότητες, όμως για την ώρα παίρνει σχεδόν άριστα. Προκρίσεις με Μπρόντμπι και ΑΙΚ και πρώτος στην Σούπερ Λιγκ. Τα δύο παιχνίδια που δεν κατάφερε να πάρει ο Παναθηναϊκός τις τελευταίες μέρες ήταν ξεκάθαρα λόγω χαμένων ευκαιριών και διαιτησίας. Χαμένες φάσεις στο Αγρίνιο, χαμένες και στο Βίγκο. Ακυρωθέν γκολ στο Αγρίνιο, δεν πήρε πέναλτι και πλεονέκτημα να παίξει με 11vs10 χθες. Μοναδικό ψεγάδι είναι η ήττα με κακή εμφάνιση από τον Άγιαξ.
Όσον αφορά τις αλλαγές, μπορώ να τον δικαιολογήσω εν μέρη. Από την μία ίσως ο Μ’Ποκού θα έπρεπε να μπει νωρίτερα, ίσως θα μπορούσε να βάλει Χουχούμη αντί Λεντέσμα (που κλάταρε μετά το 75′) και να φέρει τον Λουντ στη μεσαία γραμμή, ή θα μπορούσε να ρισκάρει με την έξοδο του κακού (χθες) Μπεργκ και να βάλει μέσα τον Ρινάλντι που έχει δώσει θετικά δείγματα. Όμως οι επιλογές ήταν μετρημένες, αφού στον πάγκο είχε και πιτσιρίκια που θα μπορούσαν να “καούν” και να τους “πάρει η μπάλα” σε περίπτωση ήττας, ακόμη και αν ένα από τα πιτσιρίκια, ο Στάικος, είναι εξαιρετικά ταλαντούχος.