Κάθε ματς στο ίδιο του το γήπεδο

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην ενθουσιάζει αλλά σε αντίθεση με το ξεκίνημα της χρονιάς που έτρεμε απέναντι σε κάθε …χωριό και …γειτονιά της λίγκας έχει φέρει το 2021 κάθε ματς στο ίδιο του το γήπεδο και δεν εννοούμε την Λεωφόρο των 16.000 θεατών.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην ενθουσιάζει αλλά σε αντίθεση με το ξεκίνημα της χρονιάς που έτρεμε απέναντι σε κάθε …χωριό και …γειτονιά της λίγκας έχει φέρει το 2021 κάθε ματς στο ίδιο του το γήπεδο και δεν εννοούμε την Λεωφόρο των 16.000 θεατών.

Σε επίπεδο τακτικής η ομάδα του Λάζλο Μπόλονι φέρνει από την αρχή τα ματς στα δικά της μέτρα, ποντάροντας και στη φόρμα του πορτιέρο της που αυτή τη στιγμή είναι ο νο1 στο πρωτάθλημα.

Ο Ρουμάνος κλείνει το γήπεδο, «καρφώνει» τα πόδια των αντιπάλων στο χορτάρι, παίρνει τις διεκδικούμενες μπάλες επιβάλλοντας συνήθως χαμηλό τέμπο και στις κόντρα επιθέσεις ξαμολά τους πιτσιρικάδες που σε αντίθεση με τους δυσκίνητους Μακέντα-Καρλίτος είναι σαν να βάζουν 5η ταχύτητα και ξεχύνονται μπροστά σαν λυσσασμένοι.

Η ενεργοποίηση των νεαρών χαρίζει στο τριφύλλι την ετικέτα της προικισμένης up tempo (όποτε το θελήσει) ομάδας.

Με νεύρο και δύναμη στις προσωπικές μονομαχίες που σταδιακά μετατρέπονται σε απογοήτευση και λιγότερες αναπνοές για τον αντίπαλο (το οποίο με τη σειρά του φέρνει λιγότερο καθαρό μυαλό σε όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού) ο Παναθηναϊκός χτυπά εκεί που πρέπει, αφήνοντας κάθε αντίπαλο με το παράπονο.

Ο Βόλος πάνω που πίστεψε ότι θα πιέσει με την αποβολή του Χουανκάρ είδε τον μισό Παναθηναϊκό να βγαίνει ασυγκράτητος στην κόντρα στη φάση του 0-2, εκεί που οι παίκτες του Μπόλονι ήταν έτοιμοι να μπουν μαζί με την μπάλα στα δίχτυα.

Δημήτρης Στρατής