Ισορροπία, η μαγική λέξη

Αυτό που ενόχλησε στο Αλκαζάρ ήταν ότι ο Παναθηναϊκός-ανεξαρτήτως αποτελέσματος-έδωσε ένα παιχνίδι το οποίο δεν μπόρεσε πραγματικά ΠΟΤΕ να ελέγξει.

Αυτό γιατί δεν βρήκε ισορροπία. Από τη στιγμή που τρεξίματα δεν υπήρχαν κι αποφασίστηκε να δοθεί μπάλα στη Λάρισα, τα εκτός έδρας ματς τα ελέγχεις με την άμυνα σου.

Από εκεί χτίζεις βήμα βήμα αυτοπεποίθηση και σταδιακά υπεροχή, αντικρούοντας την ορμή και τα ανεβάσματα του γηπεδούχου που όντας πίσω στο σκορ δεν έχει και τίποτα να χάσει άμα του αφήνεις μπάλα. Προσωπικά ήμασταν σίγουροι για τον υψηλό βαθμό δυσκολίας του παιχνιδιού όταν μπήκε αριστερό μπακ ο Πούγγουρας και ο Πλατέλλας άρχισε να φαίνεται Ντάνι Αλβες στα ντουζένια του.

Ο Παναθηναϊκός δεν ήταν έτοιμος να παίξει την άμυνα και σε αυτό συνέβαλλε το γεγονός ότι δεν πήρε το παραμικρό από τους κεντρικούς χαφ που έδιναν τη μπάλα συνεχώς στους οικοδεσπότες.

Ο Γιοσίν Αγιούμπ (όπως στην Τρίπολη) “παρέδωσε” την ώρα της κρίσεως δείχνοντας ότι η ομάδα σήμερα δεν μπορεί να ακουμπήσει πάνω του, το αθλητικό του πακέτο (αλλά και του Γιάννη Μπουζούκη) είναι τέτοιο που κατέβασε άμεσα την ταχύτητα της ομάδας σε επίπεδο αμυντικών περιστροφών κι αντιδράσεων στην άμυνα.

Αμφότεροι έχουν playmaking abilities που τους κάνουν αποτελεσματικούς με τη μπάλα στα πόδια ακόμα κι όταν η ομάδα είναι “άκαπνη” στην επίθεση, αλλά δεν γίνεται ο Κουρμπέλης να τρέχει για τρεις! Ισορροπία, η χρυσή λέξη! Την απουσία της πλήρωσε ο Παναθηναϊκός και στην Τρίπολη και στη Λάρισα.

Δημήτρης Στρατής