Για αυτό δεν έχει... ξεχωρίσει ο Χατζηγιοβάνης

Το κοινό της ομάδας κι ο Παναθηναϊκός ως οργανισμός σπανίως χαϊδεύουν αυτιά.

Είναι ένα περιβάλλον που αγαπά με πάθος αλλά ζητά πίσω με τον ίδιο τρόπο. Το αναφέρουμε για τον Τάσο Χατζηγιοβάνη που τα τελευταία χρόνια διχάζει τους οπαδούς για την χρησιμότητά του, Πέρσι π.χ μετά τον ερχομό Αϊτόρ οι περισσότεροι προεξοφλούσαν ότι ο Ισπανός θα “φάει” τον Τάσο.

Σήμερα ο τελευταίος τον συμπαίκτη του ούτε που τον βλέπει, μα ακόμα έχει πολλά καρβέλια να φάει για να θεωρηθεί “μέγεθος” σε αυτόν τον σύλλογο. Κατά τη γνώμη μας το ντουβάρι της ανεκπλήρωτης προσδοκίας πάνω στο οποίο χτυπάει ο Τάσος τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με τη παροιμιώδη αδυναμία του να λειτουργήσει υπό καθεστώς πίεσης. Είμαστε σίγουροι ότι σε ένα διαφορετικό, λιγότερο απαιτητικό κλαμπ, χαρακτηρισμένο από μικρότερα ποιοτικά standards θα μπορούσε να κάνει …παπάδες.

Η πίεση τον κάνει και νιώθει άβολα και τότε εμφανίζεται η αδυναμία χειραγώγησης του εαυτού και του παιχνιδιού του. Ο ταλαντούχος εξτρέμ δεν είναι σκόρερ, ούτε μέγας διεμβολιστής, ούτε ηγέτης.

Στη πραγματικότητα μπορεί να εκτελέσει πολλά πράγματα σε above average επίπεδο όμως δεν είναι κάπου “σπεσιαλίστας”, κάτι που πρέπει να αφήσει πίσω του αν θέλει να ανοίξει τα φτερά του για “βαρύτερο” ρόλο στην ομάδα, καλύτερες απολαβές, τίτλους, διακρίσεις και μια καλή μεταγραφή στο εξωτερικό. Τα κατάφεραν στο παρελθόν παίκτες με το μισό του ταλέντο, γιατί όχι και αυτός;

Δημήτρης Στρατής