H Αλεμάνια, τα ταλέντα και το… όνειρο με Λάζαρο!

Η εικόνα του Παναθηναϊκού στο φιλικό με την Αλεμάνια Άαχεν μπορεί να είναι λόγος γκρίνιας; Θα απαντούσα μονολεκτικά και ξεκάθαρα «Οχι».

Διότι πολύ απλά η πρώτη σειρά των φιλικών, όπως θα είναι και τα επόμενα με Σιλφόντε (αύριο) και με Οσμάνλισπορ (7/7) δεν προσφέρουν τίποτα στα… μάτια του φιλάθλου – τηλεθεατή, εκτός από την εικόνα των νέων αποκτημάτων.

[ads2]

Χθες του Ιβανόφ, αύριο του Ιμπάρμπο και λογικά με τους Τούρκους και του Χουλτ.

Αντιθέτως είναι πολύ χρήσιμα για τους προπονητές.

Κάποτε οι ομάδες έκαναν «πρεμιέρα» κόντρα στη μικτή του χωριού που έκαναν προετοιμασία, τα οποία ήταν χειρότερα και από οικογενειακά διπλά! Διψήφιες διαφορές σκορ και όλοι ήταν ευχαριστημένοι…

Παντού έβλεπες χαμογελαστά πρόσωπα.

Οι ομάδες για τους… θριάμβους και οι ντόπιοι από τις… μπύρες!

Επί της ουσίας οι ομάδες δεν κέρδιζαν τίποτα…

Σε αυτή τη φάση θεωρώ προτιμότερο να βλέπεις «αδυναμίες», παρά προτερήματα.

Από τη στιγμή που θα μπουν στην ομάδα οι Στιλ, Μολέδο, Νάνο, Μπεργκ, Ιμπάρμπο και Χουλτ, θα δούμε ένα σαφώς πιο ορθολογικό σχήμα και θα μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα.

Σε αυτή τη φάση θα κρατήσω τα εξής:

-την ικανότητα του Βιγιαφάνιες να μοιράζει κάθετα και διαγώνια την μπάλα. Μεγάλος μπαλαδόρος…

-τα τρεξίματα του Ζέκα. Σταθερή αξία…

-την καλή κατάσταση του Λουντ. Μακάρι να συνεχίσει έτσι…

Θα έλεγα και για το ποδοσφαιρικό θράσος, αυτού του πιτσιρικά του Χατζηγιοβάνη, αλλά με τους «μικρούς» έχω μάθει πλέον να είμαι πολύ επιφυλακτικός.

Άλλωστε η τελευταία φορά που κάποιος «μικρός» μεγάλωσε και έγινε παίκτης κλάσης ήταν τα τέλη της δεκαετίας του ’90. Ο Άγγελος Μπασινάς…

(Ο Καραγκούνης είχε ένα ευεργετικό πέρασμα από τον Απόλλωνα, ο Γκούμας έγινε βασικός, αλλά όχι κλάση και ο Αλεξόπουλος ήταν σούπερ ταλέντο, αλλά τον «έφαγαν» οι τραυματισμοί).

Στην πορεία είδα πολλά ταλέντα, που έμειναν ταλέντα. Από τον Λεοντίου (τον «έφαγε» ο Λούα Λούα), μέχρι τον Δημούτσο και από τον Μαχλελή μέχρι τον Τριανταφυλλόπουλο!

Οπότε ο μικρός θα πρέπει να συνεχίσει τη δουλειά, σεμνά και ταπεινά και βλέπουμε…

Τέλος θα κλείσω μ’ ένα σύντομο σχόλιο για το σενάριο επιστροφής του Λάζαρου Χριστοδουλόπουλου. Όταν λέμε ότι η ομάδα πρέπει να έχει ελληνική ταυτότητα, δεν σημαίνει ότι βγαίνουμε στην αγορά και όποιος είναι Έλληνας τον φέρνουμε στην ομάδα!

Με αυτή τη λογική ας επιστρέψει και ο Βύντρα…

Προφανώς υπάρχει μνήμη «χρυσόψαρου», διότι η σημερινή διοίκηση ήταν αυτή που απομάκρυνε τον Λάζαρο πριν από 3,5 χρόνια!

Να μην θυμηθούμε τους λόγους γιατί θα χαλάσουμε (και πάλι) τις καρδιές μας…

Ωστόσο το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά το αγωνιστικό. Διότι ο Λάζαρος πέρα από τις αλλαγές στο μαλλί του, μια σούπερ εμφάνιση σ’ έναν αγώνα Κυπέλλου με τον Πανσερραϊκό και ένα… πράσινο αμάξι που του χάρισε ο Πατέρας, έκανε αισθητή την παρουσία του για κάτι άλλο;

Δεν πέρασε δα και κανένας αιώνας, για να μην τα θυμόμαστε.

Αυτά…

Πηγή: sportit.gr