Γκιστ: «Δεν πήρε η καλύτερη ομάδα το πρωτάθλημα!»
Απαγορευμένες ουσίες και ξενύχτια. Διαμαντίδης και Σπανούλης. Διαιτητές, τελικοί, Τζόρτζεβιτς. Ο Τζέιμς Γκιστ κάνει την εξομολόγηση της ζωής του στο SDNA. Με ατάκες που θα ξαφνιάσουν.
Ο Τζέιμς Γκιστ ήταν ο πρωταγωνιστής του basketball camp της Costa Navarino που πλέον έχει γίνει καλοκαιρινός θεσμός. Ένα προπονητικό καμπ που συνδυάζει μαθήματα μπάσκετ από αστέρια που λάμπουν στα ευρωπαϊκά γήπεδα με παιχνίδια στις νεροτσουλήθρες, ατελείωτες βουτιές και πολλή διασκέδαση στις υπέροχες εγκαταστάσεις του εκπληκτικού resort. Σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σαν μπασκετική εγκατάσταση από το βοηθητικό του ΟΑΚΑ, ο Γκιστ πήρε τη σκυτάλη από τους Παπαλουκά και Πετγουέι και μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους (Βαγγέλης Αγγέλου, Βασίλης Σούλης, Ανδρέας Γλυνιαδάκης, Νίκος Παπανικολόπουλος, Θανάσης Γιαπλές, Σταύρος Μυκονιάτης) έβγαλε όλη του την ενέργεια στο παρκέ διδάσκοντας στα πιτσιρίκια που συμμετείχαν στο καμπ τα μυστικά του μπάσκετ, πειθαρχία, κανόνες και κυρίως προσφέροντας πολλές και χρήσιμες συμβουλές για το άθλημα και την προπόνηση για την συνεχή βελτίωση τους.
[ads2]
Κι όταν η προπόνηση τελείωσε, ήρθε να εξηγήσει μπροστά στο μαγνητόφωνο τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουν, φέρνοντας ως παράδειγμα τον εαυτό του. Αυτομαστιγώθηκε, αλλά και εξηγήθηκε. Μίλησε για τα τρίποντα του Σπανούλη, στον οποίο υποκλίθηκε. Για το πρωτάθλημα που δικαιούταν ο Παναθηναικός. Ανέλυσε με ένα επιχείρημα πρωταθλητή γιατί δε θέλει να γίνει συμπαίκτης του Πρίντεζη και του Λοτζέσκι.
Έδειξε απόλυτη κατανόηση στην ποινή που του επιβλήθηκε μετά το ξενύχτι στη Θεσσαλονίκη εκφράζοντας όμως και την δική του άποψη για τις εξόδους!
Όπως αντιτίθεται στην κουβέντα για τους διαιτητές!
Η λατρεία που δείχνει στην Ελλάδα, ο τρόπος ζωής και η ομάδα που υπηρετεί μοιάζουν σαν να το έχει πάρει απόφαση πως δύσκολα θα φύγει από τον Παναθηναικό με τη θέλησή του!
Όσοι μπείτε στη διαδικασία να διαβάσετε τη συνέντευξη θα ξαφνιαστείτε από τις απαντήσεις του Αμερικανού. Και αν μη τι άλλο, θα αισθανθείτε πως όσα λέει τα πιστεύει και δεν κάνει πολιτική όπως συνηθίζουν οι επαγγελματίες αθλητές.
Τη μεγαλύτερη έκπληξη όμως, την ένιωσα όταν έκλεισε το recording της συνέντευξης.
Ο Τζέιμς φορούσε ένα λευκό μπλουζάκι και ένα κόκκινο σορτς προπόνησης. Θέλοντας να τον… τσιγκλήσω τον ρώτησα αν του αρέσουν τα κόκκινα-άσπρα.
“Ναι φυσικά, είναι τα αγαπημένα μου χρώματα” απάντησε. Δοκίμασα να τον πειράξω (ενώ δεν το εννοούσα). “Ωραία, Τζέιμς αυτό μπορώ να το γράψω, έτσι;”. Ο Γκιστ γέλασε. Κι αμέσως μετά πήρε την πάσα και με ένα αεροπλανικό κάρφωμα έβαλε κι εμένα μέσα στο καλάθι. “Ναι φυσικά να το γράψεις γιατί όλοι με ρωτάνε το ίδιο πράγμα. Ξέρεις, το πανεπιστήμιο που πήγα φορούσε κόκκινα-άσπρα και από τότε ήταν τα αγαπημένα μου χρώματα. Όταν πήγα στην Παρτιζάν, στην πρώτη προπόνηση με κοιτούσαν όλοι περίεργα. Φορούσα κόκκινα παπούτσια και δεν τους άρεσε καθόλου λόγω της αντιπαλότητας με τον Ερυθρό Αστέρα. Τους είπα γελώντας, γράφει πουθενά το συμβόλαιό μου τι χρώμα παπούτσια να φοράω; Όχι! Εδώ παλι με ρωτούσαν για τα κόκκινα. Ακούστε λοιπόν. Μου αρέσουν τα κόκκινα στην εξωτερική εμφάνιση. Όμως αν μπορούσα να σου δείξω την καρδιά μου έχει πράσινο χρώμα. Αν τρέξει αίμα από το σώμα θα είναι πράσινο. Τι έχει μεγαλύτερη σημασία. Τι βλέπεις εξωτερικά ή τι νιώθεις εσωτερικά”;
Μετά τον… επικό επίλογο ας επιστρέψουμε στον πρόλογο και το κυρίως θέμα.
– Πρώτα από όλα πώς αισθάνεσαι εδώ πέρα;
«Είναι εκπληκτικά. Έχω πάει σε resort ίσως δύο φορές στη ζωή μου. Και το ότι μου δόθηκε η ευκαιρία να έρθω εδώ στο Costa Navarino είναι φοβερό. Είναι τρομερή εμπειρία. Είναι σε ένα υπέροχο μέρος, όπου μπορείς να χαλαρώσεις. Έχει ωραίες εγκαταστάσεις, Ο κόσμος έρχεται με τις οικογένειές του. Και τα παιδιά μπορεί να βαριούνται και ακούνε ότι είναι εδώ κάποιος παίκτης που βλέπουν στην τηλεόραση. Τα παιδιά περνούν υπέροχα, διασκεδάζουν πραγματικά κι αυτό γεμίζει κι εμάς μεγάλη χαρά».
– Ίσως πρέπει να πεις σε κάποια ομάδα να έρθει εδώ για προετοιμασία.
«Βέβαια, εδώ θα πρέπει να γίνεται η προετοιμασία. Αν είχα επιλογή ανάμεσα Καρπενήσι και εδώ, θα προτιμούσα εδώ (σ.σ. γέλια)! Έχει τα πάντα εδώ, μπορείς να χαλαρώσεις. Ωραίο κλειστό, εκπληκτικές υποδομές. Είναι καλή ευκαιρία να διασκεδάσεις».
– Όταν βλέπεις όλα αυτά τα παιδιά εδώ, θυμάσαι τον εαυτό σου στα playgrounds;
«Ναι, αλλά ειλικρινά, όταν εγώ ήμουν παιδί δεν είχαμε τέτοια πράγματα. Και τώρα ζηλεύω. Έχουν πισίνα, δραστηριότητες για τα παιδιά. Έχω και την κόρη μου εδώ και το απολαμβάνει. Κάθε βράδυ είναι εξαντλημένη».
– Όταν ήσουν μικρός φανταζόσουν την εξέλιξή σου;
«Όχι. Δεν είχα ιδέα. Αν κάποιος μου έλεγε πριν δέκα χρόνια ότι θα ήμουν εδώ τώρα, δεν θα τον πίστευα. Είμαι χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να ταξιδεύω, να παίζω μπάσκετ, να κάνω αυτό που αγαπάω και να παίρνω την οικογένεια μαζί μου και να έχει τέτοιες εμπειρίες».
– Έκανες κανένα κάρφωμα να τους εντυπωσιάσεις;
«Ναι, κάρφωσα χθες. Έκανε ένα κάρφωμα ένας άλλος αθλητής και πήγα πίσω του και έκανα κι εγώ ένα κάρφωμα για τα παιδιά. Και άρεσε σε όλους. Όλοι διασκεδάζουν».
– Το πρωτάθλημα έληξε πριν περίπου έναν μήνα και όλοι οι ξένοι παίκτες έχουν πάει σπίτι τους. Αλλά εσύ είσαι εδώ. Γιατί;
«Μου είπαν πριν περίπου έναν μήνα ότι ήθελαν να είμαι στο καμπ. Και η κόρη μου ήταν ακόμα στο σχολείο, πηγαίνει στη Β’ Δημοτικού και έπρεπε να μείνω για δύο εβδομάδες για να την περιμένω. Τις δύο-τρεις τελευταίες σεζόν πήγαινα σπίτι γύρω στις 26 Ιουνίου. Φέτος θα πάω πέντε μέρες αργότερα, οπότε μικρή η διαφορά».
– Δεν είναι και άσχημο μέρος η Ελλάδα να περνάς το καλοκαίρι.
«Είναι η τέταρτή μου χρονιά και η Ελλάδα είναι ένα από τα καλύτερα μέρη στα οποία έχω πάει. Γιατί να είσαι κάπου αλλού; Ο καιρός είναι καλός, ο κόσμος είναι καλός, το φαγητό, το μπάσκετ. Είναι ένα φοβερό μέρος. Έχει τόσα νησιά και resort σαν και αυτό. Ε, δεν είναι και τόσο άσχημα!».
– Θα είσαι εδώ τη νέα σεζόν;
«Έχω ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο, θα δούμε τι θα γίνει. Ανυπομονώ όμως, μετά τον τρόπο που έληξε αυτή η σεζόν. Ανυπομονώ για τη νέα σεζόν».
– Ξέρεις ότι υπάρχει buyout (600.000) και αν το πληρώσει κάποια ομάδα μπορείς να φύγεις. Έχεις σκεφτεί ποτέ αυτή την πιθανότητα;
«Αυτή είναι η δουλειά. Ο Παναθηναϊκός είναι η πρώτη ομάδα στην οποία έχω μείνει διαδοχικές σεζόν. Δεν έχω μείνει σε άλλη ομάδα πάνω από έναν χρόνο. Μόνο στον Παναθηναϊκό. Αγάπησα αυτό το μέρος, την ομάδα, τον κόσμο, τη χώρα. Είναι δύσκολο να πω ότι θέλω απλά να φύγω, να πάω κάπου αλλού. Όταν κοιτάω στην Ευρώπη, στα υπόλοιπα πρωταθλήματα, ομάδες, χώρες εδώ έχω τα πάντα. Όπως είπα πριν το φαγητό, τους ανθρώπους, τον καιρό, το μπάσκετ, που έχω την ευκαιρία να παίζω για τίτλο κάθε χρονιά. Είτε είναι κύπελλο, πρωτάθλημα ή η Ευρωλίγκα. Έχω ευκαιρίες. Πού αλλού μπορώ να πάω και να έχω όλα αυτά τα πράγματα σε ένα μόνο μέρος; Έχω την οικογένειά μου εδώ, η κόρη μου πηγαίνει σχολείο. Όλοι είναι χαρούμενοι. Πού αλλού να πάω;».
– Αισθάνεσαι πραγματικά σαν Γκιστόπουλος όπως υπογράφεις στο instagram;
«Σε όποια χώρα πήγα είχα ένα διαφορετικό όνομα. Όταν ήμουν στην Τουρκία το όνομά μου ήταν Τζάμπις. Όταν ήρθα εδώ από τη Μάλαγα ήμουν Ρικάρντο. Και δεν μπορούσα να είμαι εδώ με όνομα Ρικάρντο, έπρεπε να σκεφτώ ένα όνομα. Στην Ελλάδα συναντάς πολλούς με το όνομα Βασίλης, Πάνος, Γιώργος, Γιάννης. Σκεφτόμουν τι θα μπορούσα να κάνω, να λέγομαι κάπως αλλιώς, να έχω ελληνικό όνομα. Διάλεξα το Γκιστόπουλος. Μου έμεινε και μου αρέσει».
– Έλεγες πριν που αλλού θα μπορούσες να πας. Ξέρεις όμως, ότι αν έπαιζες σε άλλο πρωτάθλημα μπορεί να ήσουν πιο χαλαρός για τα αποτελέσματα της ομάδας.
«Τι εννοείς;».
– Η πίεση που υπάρχει στην Ελλάδα δεν εξαντλεί έναν παίκτη;
«Παίζεις επαγγελματικό μπάσκετ και όχι μόνο. Παίζεις σε ένα από τα πιο υψηλά επίπεδα του κόσμου. Έχεις το ΝΒΑ και μετά έχεις την Ευρωλίγκα. Όταν παίζεις σε υψηλό επίπεδο, αυτό περιμένουν. Υψηλού επιπέδου μπάσκετ. Περιμένουν τη νίκη. Αν δεν σου αρέσει η πίεση, μην παίζεις μπάσκετ. Κάνε κάτι άλλο. Δούλεψε κάπου αλλού. Δούλεψε 9-5 όλη μέρα πίσω από ένα γραφείο. Νιώθω ότι έχουμε μια από τις καλύτερες δουλειές στον κόσμο».
– Αν φοβάσαι, πάρε σκύλο.
«Ναι, αν φοβάσαι πάρε σκύλο. Εμείς το είπαμε κάπως αλλιώς φέτος στην ομάδα: αν φοβάσαι πήγαινε στην εκκλησία. Αν δεν σου αρέσει η πίεση, δεν μπορώ να κάνω κάτι. Είναι κάτι που πρέπει να αγαπάς, πρέπει να σου αρέσει να αντιδράς σε αυτή την πίεση. Σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό ή την Μπαρτσελόνα ή την ΤΣΣΚΑ ή την Φενέρμπαχτσε οι προσδοκίες είναι υψηλές. Δείτε και στο ΝΒΑ. Οι Καβαλίερς ήταν πρώτοι στην Ανατολή και έδιωξαν τον Ντέιβιντ Μπλατ. Ψάχνουν την νοοτροπία νικητή παντού. Ως παίκτης πρέπει να είσαι έτοιμος. Αλλιώς πήγαινε να παίξεις ερασιτεχνικά, αν θες να χαλαρώνεις 3-4 μήνες το καλοκαίρι. Εγώ θα πάρω δύο μήνες και θα είμαι εντάξει».
– Θυμάσαι μια στιγμή που σε έκανε να νιώσεις ότι δεν πάει άλλο στην Ελλάδα;
«Δεν είχα τέτοια στιγμή. Ξέρεις η Ιταλία μου άρεσε πολύ. Έπαιξα στην Μπιέλα και παρ’ ότι δεν περίμεναν να πετύχουμε κάτι, φτάσαμε ως τα πλέι οφ, νικήσαμε τη Βίρτους Ρόμα, χάσαμε από το Μιλάνο στα ημιτελικά. Για εμάς ήταν τεράστια επιτυχία. Μετά πήγα στη Ρωσία, όπου ήταν πολύ δύσκολα για εμένα, η γλώσσα, το φαγητό, ο κόσμος δεν ήταν τόσο καλός».
– Κι ο καιρός.
«Χιόνιζε όλη την ώρα. Αλλά το θέμα στη Ρωσία είναι ότι οι ομάδες είναι πολύ καλές, και φροντίζουν το επίπεδο διαβίωσής σου να είναι καλό και να μπορείς να απολαύσεις τη διαμονή όσο το δυνατόν περισσότερο. Δεν ήταν, όμως, και το καλύτερο μέρος στο οποίο πήγα στην Ευρώπη. Μου άρεσε η Σερβία, ήταν πολύ ωραία, τίποτα δεν με άφησε παραπονεμένο στη Σερβία. Κι έπειτα, πήγα στην Τουρκία όπου ήταν η χειρότερή μου σεζόν στην Ευρώπη. Όχι μόνο επειδή έπαιξα άσχημα, αλλά ήταν πώς είχε στηθεί η ομάδα και πώς παίζαμε μαζί. Ήταν κακή σεζόν για όλους. Για τους προπονητές, το τιμ, όλους. Εκεί ένιωσα χάλια γιατί εγώ δεν πάω στην Ευρώπη για να ζήσω. Πάω για να παίξω μπάσκετ. Αν θέλω να ζω, ζω στην Αμερική. Παίζω μπάσκετ εδώ, εδώ είναι η δουλειά μου. Και όταν το μπάσκετ δεν είναι καλό, δεν είμαι εγώ καλά. Αν ερχόμουν εδώ στην Ελλάδα για να ζήσω, θα ήμουν καλά κάθε μέρα, αν πήγαινα να ζήσω στην Ισπανία θα ήμουν καλά, αλλά δεν είναι έτσι. Έρχομαι εδώ για να κάνω τη δουλειά μου και αυτο που αγαπώ και όταν κάτι δεν πάει καλά νιώθω ότι πρέπει να κάνω κάτι για να αλλάξει. Και είχα αυτό το συναίσθημα στην Τουρκία και στη Ρωσία λιγότερο. Στην Ισπανία ήμουν χαρούμενος, απλά με τον προπονητή δεν ήμασταν στην ίδια συχνότητα, δεν συμφωνούσαμε. Και σε αυτή την κατάσταση δεν μπόρεσα να κερδίσω κάτι, αλλά πήγα στον Παναθηναϊκό. Σου ανέφερα όλα αυτά για να δεις ότι μόνο εδώ έχω σταθεί και πέρασα τέσσερα υπέροχα χρόνια. Δεν έχει υπάρξει στιγμή που να μην θέλω να είμαι εδώ. Ίσως το ένιωσα σε άλλα μέρη, αλλά όχι εδώ».
– Θεωρείς ότι το πρωτάθλημα το πήρε τελικά η καλύτερη ομάδα;
«Όχι. Δεν θέλω να πάρω τίποτα από τον Ολυμπιακό. Δεν θέλω να παρω τίποτα από τον Σπανούλη, από τον Λοτζέσκι. Γιατί έπαιξαν καλά, ακολούθησαν την τακτική τους. Οι κόουτς έκαναν αυτό που έπρεπε. Εμείς δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε τα μις ματς, το πλάνο παιχνιδιού τους έπιασε. Κέρδισαν τον τίτλο, αλλά αν ειλικρινά νιώθω ότι έπρεπε να κερδίσουν; Όχι. Δεν το πιστεύω αυτό. Κερδίσαμε το πρώτο ματς, χάσαμε στην κόρνα το δεύτερο. Αν το κερδίζαμε θα ήταν 2-0. Χάσαμε το τρίτο στο τσακ, ενώ είχαμε 6-7 πόντους προβάδισμα. Δεν θέλω να μιλήσω για τύχη, γιατί δεν πιστεύω στην τύχη. Πιστεύω στην προετοιμασία, στις ευκαιρίες, σε αυτά τα πράγματα. Αλλά μερικές φορές χρειάζεται απλά να μπει η μπάλα στο καλάθι. Να λειτουργήσουν τα συστήματα».
– Έπαιξε ρόλο για τον Παναθηναϊκό ότι έφτασε στους τελικούς χωρίς να έχει προετοιμαστεί όσο καλά έπρεπε στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν;
«Δεν μπορώ να το πω αυτό γιατί ήμασταν σε θέση να κερδίσουμε κάθε παιχνίδι. Κρίθηκε στις μικρές λεπτομέρειες και στην ευστοχία. Ο Σπανούλης είναι μεγάλος παίκτης και έκανε αυτό που κάνουν οι μεγάλοι παίκτες. Αυτός είναι ο λόγος που είναι ο Σπανούλης, αυτός είναι ο λόγος που είναι το πρόσωπο του ελληνικού μπάσκετ αυτή τη στιγμή. Ο Διαμαντίδης αποσύρθηκε, το επόμενο πρόσωπο που κοιτούν όλοι είναι ο Σπανούλης. Γι’ αυτό είναι αυτός που είναι, γι’ αυτό έχει τίτλους στην Ευρωλίγκα. Γι’ αυτό έχει υπάρξει MVP. Γιατί βάζει καλάθια σαν αυτά. Τέτοιους παίκτες θέλεις στην ομάδα. Ο Πρίντεζης; Επαιξε καταπληκτικά στους τελικούς. Δεν έπαιξε στο τέταρτο παιχνίδι, επειδή ήταν τραυματίας, αλλά είχε 17 πόντους στο πρώτο παιχνίδι, 20 στο δεύτερο, 10-15 στο τρίτο, έκανε τη διαφορά. Δεν μπορείς να τους πάρεις αυτό που έκαναν. Αλλ νιώθω ότι έπρεπε να κερδίσουμε εμείς το πρωτάθλημα. Χάσαμε με δυο buzzer beater και κάθε παιχνίδι έληξε με διαφορά μέχρι τέσσερις πόντους. Και είχαμε την ευκαιρία να κερδίσουμε κάθε ματς».
– Στους τελικούς εμφανίστηκε η τρίτη ομάδα του Παναθηναϊκού μέσα στη σεζόν. Εννοώ ότι αλλιώς ξεκινήσατε, αλλιώς συνεχίσατε και αλλιώς τελειώσατε. Γιατί στο δικό μου μυαλό η ομάδα των τελικών ήταν καλύτερη από τις άλλες δύο που έπαιξαν κατά τη διάρκεια της σεζόν;
«Δεν νομίζω ότι παίξαμε καλύτερα. Νομίζω ότι παίξαμε διαφορετικά. Είναι διαφορετικά στυλ. Είχαμε πολύ περισσότερη ελευθερία με τον κόουτς Τζόρτζεβιτς. Ως προπονητής μου άρεσε πάρα πολύ και ως άνθρωπος είναι πολύ καλός. Ήταν δύσκολο όταν έμαθα ότι δεν θα ήταν πια ο προπονητής μας. Ήταν φοβερός τύπος, μας έδωσε πολλή αυτοπεποίθηση. Μας ώθησε να γίνουμε καλοί, πίστεψε σε εμάς. Περισσότερο μάλιστα από όσο πιστεύαμε εμείς στους εαυτούς μας ως παίκτες. Ήθελε το καλύτερο για εμάς, ήθελε να κερδίζουμε. Έκανε ό,τι μπορούσε για εμάς. Αλλά όσο προχωρούσε η σεζόν νομίζω ότι η ομάδα ήταν σαν roller coaster. Είχαμε τα σκαμπανεβάσματά μας. Σε όλες τις ομάδες συμβαίνει, καμία ομάδα δεν είναι φοβερή σε όλη τη σεζόν. Είχαμε τόσο υψηλούς στόχους στην αρχή της σεζόν, που ήταν δύσκολο να βλέπεις πόσο πολύ πέσαμε στη συνέχεια. Επρεπε να αλλάξουμε κάτι για να μην απομακρυνθούμε από τον στόχο. Ο τρόπος που χάσαμε από τη Λαμποράλ στο Top 8 δεν ήταν ωραίος. Μπορώ να πω όμως, πως κάναμε ό,τι μπορούσαμε. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι καλύτερο σε αυτή τη σειρά, επειδή η Λαμποράλ έπαιξε πολύ καλά και δεν ήταν καλό ματς απ για εμάς αυτή η ομάδα. Όλο τον χρόνο είχαμε πρόβλημα με ομάδες σαν τη Λαμποράλ. Με γκαρντ που μπορούν να δημιουργήσουν, που μπορούν να ανοίξουν το γήπεδο, να σουτάρουν τρίποντα, το rotation μας δεν ήταν το καλύτερο. Αν θα είχαμε άλλο αποτέλεσμα στο Top 8 αν ήταν κόουτς ο Πεδουλάκης; Δεν ξέρω. Εχοντας παίξει και με τους δύο αντιπάλους, η Λαμποράλ ήταν καλύτερη ομάδα από τον Ολυμπιακό. Αλλά μεταφράζεται διαφορετικά. Ναι, κάναμε πολλές αλλαγές κατά τη διάρκεια της σεζόν, αλλά είμαστε επαγγελματίες παίκτες. Δεν είναι δουλειά μας να ασχολούμαστε με το τι γίνεται με τους προπονητές, με τη διοίκηση, με τους διαιτητές. Η δουλειά μας είναι να παίζουμε μπάσκετ».
– Γιατί ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει δύο σερί πρωταθλήματα; Είναι η πρώτη φορά μετά το 1997.
«Το μπάσκετ αλλάζει. Και κάθε χρόνο το rivalry μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού γίνεται πιο δυνατό. Και τώρα δεν νομίζω ότι ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός είναι οι μοναδικές ομάδες για τις οποίες πρέπει να ανησυχείς. Νομίζω ότι αρχίζουν να σε προβληματίζουν η ΑΕΚ, ο Άρης, ο ΠΑΟΚ. Έχετε πολύ καλό μπάσκετ εδώ στην Ελλάδα. Η Νέα Κηφισιά είχε καλή ομάδα, παρότι τελείωσε τη χρονιά με ένα περιστατικό που δεν συμβαίνει (αυτοκαλάθι Μάρσαλ). Έχω μεγάλο σεβασμό στην Κηφισιά, είχαν πολύ καλή ομάδα. Δύο φορές παραλίγο να μας κερδίσουν. Ο Ολυμπιακός παραλίγο να χάσει στην έδρα τους. Υπάρχουν ποιοτικές ομάδες, με καλούς παίκτες, καλούς προπονητές, ξέρουν να παίζουν μπάσκετ. Αυτό είναι το μπάσκετ. Δεν μπορείς να έχεις μια ομάδα που να τους ισοπεδώνει όλους. Δεν είναι δίκαιο και δεν έχει αξία. Να έχεις κάποιον να κερδίζει 15 χρόνια στη σειρά, δεν είναι διασκεδαστικό. Δεν είναι συναρπαστικό να ξέρεις ότι θα κερδίσουν έτσι και αλλιώς. Πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός».
– Συμβαίνει στο ποδόσφαιρο. Για 20 σερί χρόνια…
«Ο Ολυμπιακός. Ξέρεις, ήθελα να πάω σε αγώνα του Ολυμπιακού, στο Τσάμπιονς Λιγκ…
– Τι; Πότε;
«Μου αρέσει το ποδόσφαιρο και ειδικά το Τσάμπιονς Λιγκ. Φέτος έπαιξαν με την Άρσεναλ, πέρυσι με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Ήθελα να πάω αλλά φυσικά δεν το έκανα, γιατί παίζω στον Παναθηναϊκό. Η Γιουνάιτεντ είναι η αγαπημένη μου ομάδα. Θα ήταν ωραίο να πήγαινα και να την έβλεπα».
πηγή: sdna.gr
Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού