«Φυσικά και ήταν Παναθηναϊκός ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Και λοιπόν;»

Ένας επιθετικός που έγραψε ιστορία στα ελληνικά γήπεδα ήταν ο Θοδωρής Αρμύλαγος. Ο παλαίμαχος παίκτης μίλησεν για όλους και για όλα στην sportday.gr.

Αναλυτικά η συνέντευξη του:

–Γεννήθηκες στον Καναδά και μετά ήρθες στην Ελλάδα.

–Γεννήθηκα 05/05 του 1968 από Έλληνες ομογενείς. Σε ηλικία 6 χρονών έμαθα την μπάλα και από το πρωί μέχρι το βράδυ ήμουν μαζί της. Έγινε η λατρεία μου.

–Παρά το γεγονός ότι γεννήθηκες στον Καναδά, λάτρεψες το ποδόσφαιρο.

–Ακριβώς γι αυτό το λόγο, όταν χώρισαν οι γονείς μου και γύρισε η μητέρα μου στον Καναδά, εγώ δεν ήθελα να πάω εκεί, γιατί δεν είχε ποδόσφαιρο. Αυτός ήταν το μεγάλο της μαράζι. Κάθε καλοκαίρι πήγαινα στον Καναδά και της έλεγα: “Μάνα θα μείνω”, αλλά πάντα στο τέλος του καλοκαιριού έφευγα. 30 χρόνια είχε αυτόν τον καημό. Αλλά τι να κάνουμε δεν είχε ποδόσφαιρο στον Καναδά.

–Τώρα όμως είναι εκείνη εδώ.

–Ναι τώρα ήρθε και είναι εδώ στην Ελλάδα.

–Ξεκίνησες από την Τερψιθέα.

–Στην Άνω Γλυφάδα σε ηλικία περίπου 13 χρονών. Μάλιστα πριν κλείσω τα 13 έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι με αντίπαλο τον ΑΠΟ Νέας Σμύρνης.

–Απ’ ότι έχω διαβάσει, από το πρώτο ματς άρχισες να σκοράρεις.

–Το σκορ ήταν 4-4 και έβαλα όλα τα γκολ της ομάδας μου. Από τότε αμέσως κατάλαβα ότι το γκολ ήταν “μέσα” μου. Ότι είναι κάτι που υπάρχει στο dna μου. Με δύο προπονήσεις είδα ότι την μπάλα μπορούσα να τη βάλω στα δίχτυα με όποιο τρόπο ήθελα.

–Η συνέχεια ποιά ήταν;

–Τότε δεν υπήρχαν ομάδες Κ12, Κ14 κτλ κτλ. Οπότε ο Γιώργος Καλογερόπουλος που ως παίκτης είχε παίξει στην ΑΕΚ και ήταν προπονητής μου, με έβαλε σε ηλικία 14,5 ετών σε ένα ματς με την Νέα Ιωνία στην πρώτη ομάδα. Τότε σκόραρα στο ’90 και κερδίσαμε 0-1.

–Μικρός όμως έκανες και την πρώτη σου μεταγραφή.

–Ναι σε ηλικία 16,5 ετών πήγα στον Εθνικό Αστέρα, ενώ είχα συμφωνήσει ουσιαστικά να πάω στον Χαραυγιακό. Η Τερψιθέα είχε άριστες σχέσεις με τον Χαραυγιακό και τις Δευτέρες έπαιζαν φιλικό για να αγωνιστούν οι παίκτες που δεν είχαν παίξει την Κυριακή. Όμως ο Εθνικός Αστέρας έδωσε τότε το εξωπραγματικό ποσό των 5,5 εκατομμυρίων και πήγα εκεί. Έμεινα 4 χρόνια και βγήκα και τις τέσσερις χρονιές πρώτος σκόρερ στο ξερό. Προπονητή είχα τον Μπάμπη Μαστρογιάννη, έναν εξαίρετο προπονητή και άνθρωπο.

–Μετά ήρθε η πρόταση του Αιολικού.

–Εκεί έκανα το μεγάλο άλμα. Μπορεί στον Εθνικό Αστέρα να έβαζα γκολ, όμως στη Μυτιλήνη έκανα απίθανα πράγματα. Εκεί έβαλα 36 γκολ σε έξι μήνες μέχρι τον Δεκέμβριο και άλλα 28 στη Γ’ Εθνική. έβαλα σχεδόν 70 γκολ, μαζί με το κύπελλο σε 20 μήνες.

–Έχω διαβάσει ότι παίζατε με τον Πανηλειακό τελευταία αγωνιστική και τον κερδίσατε, του κόψατε την άνοδο, αλλά εσύ έκανες τη μεταγραφή.

–Ναι παίζαμε τελευταία αγωνιστική και κερδίσαμε με 3 γκολ δικά μου. Έτσι στο τέλος της χρονιάς ήρθε και η πρόταση και πήγα στον Πύργο, όπου έμεινα 4 χρόνια.

–Ξεκάθαρα η πρόταση έγινε μετά από αυτό το ματς;

–Κάθε χρόνο είχα προτάσεις και τότε δεν υπήρχαν μάνατζερ, όπως τους ξέρουμε σήμερα. Βέβαια εγώ είχα ως προίκα τα γκολ που έβαζα κάθε χρόνο και ουσιαστικά δεν χρειαζόμουν μάνατζερ.

–Ισχύει όμως ότι “τρελάθηκε” μαζί σου ο Σταυρόπουλος μετά από αυτό το ματς;

–Ισχύει, αλλά ήταν και αναμενόμενο να σου πω, γιατί τότε οι ομάδες έβλεπαν τους καλούς παίκτες που έπαιζαν στην ίδια κατηγορία και τους έπαιρναν.

–Πας λοιπόν στον Πανηλειακό του Σάκη Σταυρόπουλου.

–Εξαιρετικός άνθρωπος και ότι σου έλεγε, ο λόγος του ήταν συμβόλαιο. Εάν σου έλεγε ότι θα πάρεις 10 δραχμές, θα σου έδινε τελικά 15. Ποτέ όμως δεν θα σου έδινε 9. Ήταν διψασμένος να ανέβει η ομάδα. Είχε ήδη 2-3 χρόνια που είχε πάει και είχα χαλάσει αρκετά λεφτά, αλλά η ομάδα δεν μπορούσε να βγει κατηγορία. Όταν όμως πήγα εγώ, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε συνεχώς. Βέβαια δεν έφταναν μόνο τα λεφτά, αλλά έπρεπε να αποκτήσουμε και χημεία. Έτσι ήρθαν παίκτες όπως ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο Σάκης Τσιώλης, ο Βασίλης Λυρής πάρα πολλοί παίκτες. Τότε την πρώτη χρονιά τερματίσαμε 20 πόντους μπροστά, βάλαμε πάνω από 100 γκολ στην κατηγορία και εγώ έβαλα καμιά τριανταριά. Το γήπεδο το γεμίσαμε και το ίδιο έγινε και στην Β’ Εθνική. Ο κόσμος δεν πίστευε πώς φτάσαμε την ομάδα στην Α’ Εθνική. Και όλα αυτά με τον ίδιο κορμό.

–Ισχύει ότι ο Τζόρτζεβιτς όταν ήρθε, του είχαν πει ότι ο Πανηλειακός ήταν σε άλλη κατηγορία;

-Ναι βέβαια. Του είχαν πει ότι είμαστε στη Β’ Εθνική και θα δώσουμε μπαράζ. Δεν του είχαν πει ψέματα. Απλά αργήσαμε έξι μήνες. Για τον “Πετράν” όμως πιστεύω ότι ήταν το καλύτερο σκαλοπάτι ο Πανηλειακός. Ήρθε, έδεσε με την ομάδα, γιατί έχουμε δει πολλούς παικταράδες που πάνε σε ομάδες και δεν ταιριάζει η “χημεία” τους.

–Ήταν τόσο μεγάλη η διαφορά που έκανε ο “Τζόλε”;

-Έκανε ναι. Έκανε τη διαφορά. Θυμάμαι ένα ματς με την ΑΕΚ στη Φιλαδέλφεια παρά το γεγονός ότι εμείς ήμασταν ομάδα Γ’ Εθνικής, πέρναγε τον Μπορμπόκη σαν σταματημένο. Όλος ο κόσμος έψαχνε να βρει ποιος ήταν αυτός ο παίκτης. Από τότε φαινόταν ότι ήταν φτιαγμένος για μεγάλα πράγματα.

O Πανηλειακός των θαυμάτων με μια πεντάδα που θα ζήλευε κάθε ομάδα της Α’ Εθνικής (Γιαννακόπουλος, Μαυρομάτης, Κυζερίδης, Αρμύλαγος, Τζόρτζεβιτς στην κάτω σειρά)

–Ξέρω και μια άλλη ιστορία, ότι εσύ ήσουν αυτός που πρότεινε τον Γιαννακόπουλο στον Σταυρόπουλο.

-Εγώ είχα τον πατέρα του πολλά χρόνια γενικό αρχηγό στον Εθνικό Αστέρα. Οπότε με τον Στέλιο γνωριζόμασταν από παλιά. Όταν ρωτήθηκα λοιπόν από τον Σταυρόπουλο είπα τα καλύτερα και πιστεύω ότι έβαλα κι εγώ το χεράκι μου για να γίνει η μεταγραφή του.

–Ούτως ή άλλως ήσουν σκόρερ, αλλά φαντάζομαι ότι με Τζόρτζεβιτς και Γιαννακόπουλο να σου περνούν την μπάλα είχες πολύ πιο εύκολο έργο.

-Γι αυτό μιλάνε τα νούμερα. Όταν σε μια χρονιά βάζεις 100 γκολ, μαζί με το κύπελλο και κόντρα σε ομάδες Α’ Εθνικής, η απάντηση είναι εύκολη. Προσωπικά στην Α’ Εθνική εγώ έβλεπα ότι όλα ήταν πιο εύκολα σε σχέση με την Β’ και τη Γ’. Πηγαίναμε να παίξουμε μέσα στην Προοδευτική, τον Αχαρναϊκό και σε γήπεδα που δεν ήξερες εάν θα βγεις ζωντανός, όχι αν θα κερδίσεις. Στην Α’ Εθνική το στόπερ σε έπαιζε στα τρία μέτρα. Υπήρχε 4ος διαιτητής, κόσμος, τηλεόραση. Δεν υπήρχε το ξύλο που έπεφτε στις κατηγορίες. Όποιος άντεχε, τότε σίγουρα έπαιζε για πλάκα στην Α’ Εθνική.

–Ο Πανηλειακός, παρά το γεγονός ότι είχε τα λεφτά του Σταυρόπουλου, δεν έκανε την υπέρβαση.

-Πιστεύω ότι σε αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο το ατύχημα του Αντώνη Γεωργιάδη. Ήταν πολλά χρόνια στην ομάδα και αυτή έπαιζε με την δική του φιλοσοφία. Από κει και πέρα οι άνθρωποι που τον διαδέχτηκαν δεν κατάφεραν το ίδιο. Θεωρώ όμως ότι ήταν θέμα χρόνου για να παίξει ο Πανηλειακός στην Ευρώπη. Όμως μετά από ένα παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, ο Σταυρόπουλος άκουσε ένα γήπεδο να τον βρίζει και από τότε άλλαξαν όλα. Όλοι όμως στην Ηλεία το έχουν μετανιώσει που φέρθηκαν έτσι σε αυτόν τον άνθρωπο. Εγώ έχω κάνει δύο κουμπαριές κάτω και πηγαίνω τακτικά και τα συζητάω με ανθρώπους. Όλοι λένε αυτό το πράγμα. Πως αν είχε μείνει ο Σταυρόπουλος θα είχαμε βγει Ευρώπη. Σκέψου ότι τότε όλες οι ομάδες ήταν φοβερές. Ακόμα και ο Εδεσσαϊκός για παράδειγμα είχε τον Κόλεφ. Μετά από 3 χρόνια όμως το επίπεδο έπεσε και ο Πανηλειακός με Σταυρόπουλο, θα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση.

–Ξαναμίλησες από τότε μαζί του;

-Το μαράζι του το μεγάλο ήταν ότι είχε προσφέρει τόσα σε αυτόν τον σύλλογο, αλλά τελικά έφυγε σαν κυνηγημένος. Πικράθηκε πολύ και γι αυτό δεν ξαναγύρισε. Εμείς τον καταλαβαίναμε απόλυτα. Είχε δώσει τα πάντα στην ομάδα και όχι μόνο υλικά, αλλά και ηθικά. Ερχόταν παντού και ήταν δίπλα μας. Ξαφνικά είδε ένα γήπεδο να τον βρίζει. Παντού όμως είναι το ίδιο πράγμα. Βλέπουμε και στον Παναθηναϊκό, που έφυγε ο Βαρδινογιάννης και που έφτασε η ομάδα. Όταν φεύγει η κεφαλή, δύσκολα κάποια ομάδα ξανασηκώνει κεφάλι.

–Ξέρω ότι σου άρεσαν πάντα οι φάρσες και είχες κάνει “μαύρη” τη ζωή του Γιαννακόπουλου.

–Όχι μόνο του Στέλιου, αλλά άλλων. Όπως τον Αντωνάκο στην Ελευσίνα. Όπου και να έπαιξα υπήρχε καλό κλίμα. Βέβαια ήμουν σε ομάδες και σε 20 χρόνια πήρα 14 ανόδους και ποτέ δεν ήμουν σε ομάδα με οικονομικά προβλήματα. Οπότε υπήρχε πάντα και φοβερό κλίμα.

–Ποιά είναι η καλύτερη που έχεις κάνει;

–Στον Θοδωρή τον Αντωνάκο, όταν ήμασταν στην Ελευσίνα και είχαμε βγει στην Α’ Εθνική, ο ίδιος είχε μια πολύ καλή πρόταση για να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Εγώ τον πήρα τηλέφωνο και έκανα έναν Γάλλο μάνατζερ και του πρότεινα συμβόλαιο με δέκα φορές περισσότερα λεφτά. Εγώ είχα ενημερώσει τον πρόεδρο ότι θα έκανα αυτό το πράγμα. Την επόμενη μέρα ήρθε ο Αντωνάκος στα αποδυτήρια και είπε ότι δεν μένει στην ομάδα και φεύγει για το εξωτερικό. Μετά από τρεις μέρες τον πήρα και του είπα ότι χάλασε η μεταγραφή γιατί πήραμε κάποιον άλλον στην θέση του. Την επόμενη μέρα ήρθε στα αποδυτήρια και ζήταγε συγγνώμη απ όλους. Όλοι όμως κλαίγαμε από τα γέλια.

–Στον Γιαννακόπουλο τι είχες κάνει;

–Μετά το γκολ που είχε βάλει με την Πόρτο, τον έπαιρνα ως δημοσιογράφος και τον ρώταγα αν θα παίξει, επειδή είχε έναν τραυματισμό. Ήδη ήμουν από πίσω του στον “Λέντζο” και με είδαν οι υπόλοιποι να κάνω κίνηση: “να κι αν παίξεις, να κι αν δεν παίξεις”. Έβαλαν τα γέλια και γύρισε ο Στέλιος με είδε και κατάλαβε. Με πήρε στο κυνήγι μέσα στο Παγκράτι (γέλια). Τον είχα σαν παιδί μου, μαζί με τον γιό μου. Δούλεψε πάρα πολύ ο Στέλιος για να φτάσει εκεί που έφτασε και δεν πιστεύω ότι υπάρχει άλλος ποδοσφαιριστής που να έχει δουλέψει τόσο πολύ.

–Από δική σου επιλογή δεν έπαιξες σε μεγαλύτερη ομάδα;

–Ναι από δική μου. Με είχε ζητήσει ο ΠΑΟΚ, ο Άρης, όμως τα λεφτά που έπαιρνα στον Πανηλειακό ήταν πολύ καλύτερα από αυτά που μου έδιναν. Στον Εθνικό Αστέρα όταν ήμουν, με είχε ζητήσει και η ΑΕΚ, αλλά τότε δεν με έδωσε η ομάδα. Ήμουν και παντρεμένος από μικρός και ήθελα να έχω τα σίγουρα λεφτά και έβλεπα μόνο τα συμβόλαια.

–Αν όμως ερχόταν πρόταση από Ολυμπιακό;

–Εκεί το πράγμα θα άλλαζε. Δεν το κρύβω και όλοι άλλωστε το ξέρουν ότι είμαι Ολυμπιακός από μικρό παιδί. Ο Ολυμπιακός ήταν η μεγάλη μου λατρεία και αν μου είχε κάνει κρούση ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Μου έκαναν όμως όλοι οι άλλοι και όχι ο Ολυμπιακός.

–Ποτέ δεν έγινε έστω και κρούση;

–Κοίτα η αλήθεια είναι ότι όταν πήραν τον Τζόλε και τον Στέλιο, εγώ ήμουν 29 χρονών. Έγινε μια νύξη από τον κ. Λούβαρη, όμως Σταυρόπουλος δεν άφηνε να φύγουν τρεις παίκτες που είχαν προσφέρει τόσα πολλά στον Πανηλειακό.

–Ο Γιαννακόπουλος ήταν Παναθηναϊκός μικρός;

–Ναι, φυσικά, το έλεγε και πιστεύω ότι το ξέρει όλος ο κόσμος. Και λοιπόν; Το ποσό που πήρε από τον Ολυμπιακό ήταν πολύ μεγαλύτερο, αλλά κακά τα ψέματα εδώ ένας Δεληκάρης πήγε στον Παναθηναϊκό, ένας Δομάζος στην ΑΕΚ, ένας Αντωνιάδης στον Ολυμπιακό, άνθρωποι που ήταν “ιερά τέρατα” και άλλαξαν ομάδα. Ο Στέλιος πρόσφερε πολλά στον Ολυμπιακό και ο κόσμος τον αγάπησε. Δεν έχει σημασία τι ομάδα είσαι μικρός, αλλά τι προσφέρεις μέσα στο γήπεδο. Από το να είσαι Ολυμπιακός, αλλά να μην προσφέρεις τίποτα, καλύτερο είναι να κάνεις ότι ο Στέλιος. Αυτό πιστεύω ότι ο κόσμος πάντα θα το εκτιμάει.

–Να τολμήσω να σε ρωτήσω αν έχεις σταματήσει την μπάλα;

–Δεν έχω σταματήσει. Έχω ακόμα δελτίο στην Κάρυστο και πριν τρία χρόνια είχα πάει για να παίξω και να βοηθήσω στα μπαράζ της Α’ κατηγορίας. Αφού δεν πέθανα σε εκείνο το παιχνίδι… Έπαιξα με κάτι παίκτες σαΐτες. 20-22 χρονών. Εγώ έκανα διακοπές στην Πάρο τότε, αλλά με πήρε ο φίλος μου ο Βαγγέλης Γιαννακουδάκης. Πήγα και έπαιξα και όχι μόνο αυτό. Σκόραρα κι όλας. Οπότε μπορώ να λέω ότι το πρώτο μου γκολ με το τελευταίο έχουν 35 χρόνια διαφορά.

–Να πούμε λοιπόν ότι επίσημα η τελευταία σου ομάδα ήταν η Κάρυστος;

–Να το πούμε, αλλά από την άλλη πλευρά, ποτέ μη λες ποτέ. Πιστεύω όμως ότι πρέπει να αλλάξει και η νομοθεσία γιατ ί έχουν χαθεί πολλά παιδιά. Πιστεύω λοιπόν ότι εάν ένας παίκτης έχει σταματήσει τις καθημερινές προπονήσεις, πρέπει και να σταματάει να παίζει σε κατηγορία. Κινδυνεύει η υγεία του και δυστυχώς έχουμε δει να “φεύγουν” άνθρωποι μέσα στο γήπεδο. Εγώ μπορώ να περηφανεύομαι ότι βγήκα πρώτος σκόρερ σε όλες τις ομάδες μου και δεν είχα τραυματισμούς μέχρι τα 34. Αλλά έκανα 365 μέρες προπόνηση και μπόρεσα να παίξω μέχρι τα 49.

–Τι όνειρα έχεις πλέον;

–Να φτιάξω μια σχολή μόνο για επιθετικούς. Για τερματοφύλακες υπάρχει, για αμυντικούς υπάρχει, για επιθετικούς δεν υπάρχει και θέλω από το Σεπτέμβριο να το ξεκινήσω. Δεν μαθαίνουν τα παιδιά πως να σκοράρουν. Γι αυτό βλέπεις και τα τελευταία χρόνια δεν έχουμε επιθετικούς και κυρίως πρώτοι σκόρερ είναι ξένοι. Βλέπεις τον πρώτο Έλληνα να έχει 5, 6, 7 γκολ, που κάποτε εμείς τα βάζαμε σε δύο παιχνίδια.

–Ποιό ματς ήταν που είχες βάλει 5 γκολ;

–Κόντρα στο Αιγάλεω ανήμερα της γιορτής μου. Και έγραφαν οι εφημερίδες: “γιορτάζω, γιορτάζω και πέντε γκολ βάζω”. Αλλά στη Μυτιλήνη κόντρα στην Μύρινα από τη Λήμνο είχα βάλει 8 γκολ σε ένα παιχνίδι.