Ο Μάρκους Φόστερ, παίκτης της Ρίτας πλέον που θα αντιμετωπίσει το Περιστέρι, σε δηλώσεις του αναφέρθηκε στη θητεία του στον Παναθηναϊκό, παραδεχόμενος πως δεν ήταν έτοιμος για αυτό το «άλμα», που όμως τον βοήθησε στην καριέρα του στη συνέχεια.
Αναλυτικά οι δηλώσεις του στο «Basketnews»:
Widget not in any sidebars
«Το πρόβλημα ξεκίνησε από μένα όταν τραυματίστηκα. Χτύπησα τον αστράγαλό μου πολύ άσχημα. Γύρισα βιαστικά πίσω. Έπρεπε να είχα πάρει τρεις εβδομάδες άδεια, αλλά επέστρεψα σε μια εβδομάδα και δεν ένιωσα ποτέ να έχει επουλωθεί πλήρως το πρόβλημα. Δεν μπόρεσα ποτέ να παίξω όσο καλύτερα μπορούσα.
Ήμουν στο σημείο που προσπαθούσα να αποδείξω στον εαυτό μου ότι άξιζα να είμαι στην Euroleague και επίσης να κάνω την Αθήνα σπίτι μου για τα επόμενα δύο χρόνια. Προσπαθούσα να συνεχίσω και να μου προσφέρουν κι άλλο συμβόλαιο από την ομάδα.
Ο προπονητής μας ήταν νέος στην Euroleague. Ήταν σπουδαίος προπονητής, αλλά ήταν υπό μεγάλη πίεση. Το να παίζεις στον Παναθηναϊκό προσθέτει μεγάλη πίεση στους προπονητές, στους παίκτες, στη διοίκηση και σε όλους. Νομίζω, λοιπόν, εκείνη την εποχή, ήμουν νεότερος παίκτης και άρχισε να πηγαίνει με τα παιδιά που ήξερε και είχαν περισσότερη εμπειρία. Το οποίο καταλαβαίνω.
Πραγματικά δεν ήμουν έτοιμος να είμαι σε εκείνη την στιγμή. Ξέρω ότι είχα μερικά καλά παιχνίδια στην αρχή. Αλλά δεν κατάλαβα πλήρως πόσο ελίτ ήταν το επίπεδο της Euroleague. Και τώρα, κοιτάζοντας το πίσω, χρειαζόμουν αυτή την εμπειρία για να με βοηθήσει να επιστρέψω εκεί που ήθελα.
Πάντα ήμουν γνωστός ως σκόρερ. Αλλά όταν φτάσεις στην Euroleague, όλοι μπορούν να σκοράρουν. Έφερα μόνο ποσοτική δυναμική στην ομάδα και δεν έφερα κάτι άλλο.
Βλέπετε παιχνίδια όπου έχω πολλές ασίστ και παιχνίδια όπου κάνω περισσότερα ριμπάουντ. Δεν το έφερα στον Παναθηναϊκό όπως έπρεπε. Απλώς προσπαθούσα να σκοράρω και να πάρω τους περισσότερους πόντους, ενώ έπρεπε να δουλέψω σε όλο μου το παιχνίδι, όντας ο καλύτερος αμυντικός και βάζοντας το σώμα μου στη γραμμή. Νομίζω ότι αυτό θα με είχε βοηθήσει να συνεχίσω να βελτιώνομαι όπως ήθελα
Νομίζω ότι η μεγαλύτερη πτυχή μου είναι πάντα να σκοράρω. Αλλά όσο υψηλότερο επίπεδο παίρνω, τόσο περισσότερο πρέπει να θυσιάσω το παιχνίδι μου για να βοηθήσω την ομάδα μου. Όταν φτάνεις στην Euroleague, το παν είναι να κερδίζεις. Ανεξάρτητα από τους πόντους που βάζεις, αν δεν βοηθάς την ομάδα σου να κερδίσει, είναι δύσκολο για κάποιον να σε θεωρήσει σπουδαίο παίκτη.
Ήταν δύσκολο να ζήσω αυτή την εμπειρία, αλλά έμαθα τόσα πολλά από εκείνη τη χρονιά. Γι’ αυτό τώρα έρχομαι στα δικά μου και είμαι ο παίκτης που θέλω να γίνω φέτος».
Widget not in any sidebars
