Απολύθηκε από το Ισραήλ ο Γιώργος Δώνης διαψεύδοντας τον Τύπο που μίλησε για άθλιες σχέσεις με τους παίκτες του.
Ότι κι αν έγινε στη Μέση Ανατολή σίγουρα το “τρένο” δεν θα είχε τα αποδυτήρια που απόλαυσε στον Παναθηναϊκό, όταν η ομάδα μάζευε συντριβές ΟΛΟΙ οι παίκτες στέκονταν με σεβασμό στο πλευρό του, παίρνοντας πάνω τις ευθύνες και στηρίζοντας 100% τον κόουτς.
Το τριφύλλι θύμιζε κολεγιακό σύνολο μπάσκετ κι αυτό ήταν που το βοήθησε να περάσει τις δύσκολες στιγμές που του άφησε προίκα την περασμένη διετία η διοικητική αβλεψία.
Ο Δώνης ανέλαβε αποστολή αυτοκτονίας το καλοκαίρι του 2018, μπορεί να μην ξετρελαθήκαμε με τις προτάσεις του (παρότι το ξεκίνημά του ήταν τέρμα ελπιδοφόρο, ο κόσμος αγκάλιασε το κλαμπ, παρά την …μαυρίλα που τον έπιανε με την κατάσταση στην διοικητική πυραμίδα) ωστόσο και μόνο για το γεγονός ότι δέχθηκε να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά δικαιούνταν να κοουτσάρει και τρίτη σεζόν με μεγαλύτερο μπάτζετ και πιο πλατύ εύρος επιλογών.
Έχει πολλές φορές επισημανθεί ότι ένα από τα μεγάλα λάθη που έγιναν από τον Γιάννη Αλαφούζο ήταν η απόλυση του κόουτς μετά από υπόδειξη του Τσάβι Ρόκα, ασχέτως αν με εκείνον στον πάγκο το κλαμπ στο 90% των αγώνων του έφτυνε αίμα για να επιβληθεί. Ο Δώνης ήταν την προηγούμενη διετία βολικός: η δημοφιλία του, το γεγονός ότι ως παίκτης ήταν τοπ κι είχε ζήσει τα μεγαλεία των 90ties εξασφάλιζαν στους διοικούντες ότι θα περνούσαν ήσυχους χειμώνες.
Θα επικεντρώνονταν όλοι στον αγώνα που έδινε το προπονητικό τιμ με την πιτσιρικαρία να βαστήξει τον σύλλογο σε καλό επίπεδο και δεν θα υπήρχε ο παραμικρός προβληματισμός για τους παίκτες και τις ικανότητές τους, για την οργάνωση της ΠΑΕ, τη δουλειά των στελεχών κτλ. Υπό αυτό το πρίσμα ευτυχώς που υπήρξε ο Δώνης.
Το δύσκολο ήταν να βρεθεί ένας να αναλάμβανε την ευθύνη των επιλογών, να χρεωνόταν αποφάσεις και να γινόταν η ασπίδα του κόουτς. Στον σύλλογο υπήρχε ένα σωρό κόσμος: κανείς, όμως, με όρεξη να πάρει το βάρος του σχεδιασμού. Ο Νταμπίζας φαγώθηκε νωρίς, ο Ρόκα το ίδιο, στο ενδιάμεσο ο προπονητής ακολούθησε γιατί είδε τρελά πράγματα να γίνονται ερήμην του (συμβόλαιο με εγγυημένες συμμετοχές στον Βαγιαννίδη που ακόμα δεν είχε μισή συμμετοχή στο πρωτάθλημα, αγορά Βέλεθ).
Όταν άνοιξε το στοματάκι του στο Νίκο Τζουάννη και τη NOVA κατηγορώντας τις τακτικές των ανωτέρων του, οι τελευταίοι δεν τον συγχωρέσανε ποτέ. Όπως όλοι οι λεφτάδες, ο Γιάννης Αλαφούζος ψάχνει συνεργάτες επιζητώντας αφοσίωση στον ίδιο.
Το 2018 έφερε πίσω τον Νταμπίζα, προσέλαβε τον Δώνη του οποίου ο παικτικός μύθος τον συνάρπαζε και ζήτησε να συνεργαστούν με τον Σαραβάκο και τον Βλάχο. Ολοι αυτοί έπρεπε να παράξουν έργο αλλά ούτε η ιεραρχία υπήρξε σαφής, ούτε η σχέση τους.
Ποιος έφτιαξε τον περσινό Παναθηναϊκό με την παγκόσμια πρωτοτυπία να μην έχει στο ρόστερ δεύτερο αμυντικό χαφ, πλην του Κουρμπέλη; Ότι κι αν έγινε στο Κορωπί, πάντως, η άριστη σχέση παικτών-προπονητή μπόρεσε να καλύψει κάμποσες αγωνιστικές φορτούνες.
Το θυμόμαστε αυτό βλέποντας φέτος κάθε τρεις και λίγο ποδοσφαιριστές να μανουριάζουν φέτος επειδή έγιναν αλλαγή.
Δημήτρης Στρατής
