Έτσι, δεν πάει πουθενά...

Νευρικότητα, έλλειψη καθαρού μυαλού που φέρνει την επιπολαιότητα ακόμη και κόντρα σε μια ομάδα SL 2 και ένα «τις πταίει» με το… καλημέρα στη φιλόδοξη προσπάθεια για να ορθώσει ανάστημα ο Παναθηναϊκός. Γράφει ο Νότης Καμπέρης.

Επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι για τα όσα θα μπορούσε να επιφέρει ένα στραβό αποτέλεσμα, πόσο μάλλον ήττα, στην πρεμιέρα με τον Αστέρα. Η πίεση είναι υπαρκτή από τα μέσα του Σεπτέμβρη, τη στιγμή που ο Πογιάτος αποζητά χρόνο… όπως ο Χαρδαλιάς την κατανόηση για τα νέα μέτρα!

Η ουσία φανερώνεται, αν δεν απομονώσουμε το φιλικό με τον Λεβαδειακό που λίγο έλειψε να φέρει τον… «Ιανό» στα πράσινα αποδυτήρια. Το Τριφύλλι έμεινε χωρίς γκολ για έξι ανεπίσημα ημίχρονα και δύο επίσημα! Mas o menos… 360 αγωνιστικά λεπτά από το γκολ του Μακέντα με τον ΟΦΗ (ακολούθησαν Λαμία, ΠΑΟΚ, Αστέρας και το αποψινό).

Με εξαίρεση το πρώτο ημίχρονο στην Αρκαδία (είχε βαρύτητα… λόγω του επίσημου χαρακτήρα) και το πρώτο με τον ΠΑΟΚ, οι ευκαιρίες που παρήγαγε ο Παναθηναϊκός στα υπόλοιπα έξι ήταν μηδαμινές. Μάνι – μάνι στο «Γρηγόριος Λαμπράκης» με τον Λεβαδειακό για να φτάσουμε στο «σήμερα», υπήρξε μία(!) καθαρή ευκαιρία με τον Καρλίτος στο τελευταίο δεκάλεπτο!

Διαβάζοντας τη γλώσσα του σώματος γίνεται ευκόλως διακριτό πως υπάρχει αυτό το «κάτι» που δεν συνάδει με το οικογενειακό κλίμα που είχαμε συνηθίσει. Μοιραία ακολουθούν το κακό ή ανούσιο passing game, μια συνολικά αχρείαστη κατοχή της μπάλας, ορισμένες «καμινάδες» – προσευχές προς τον Καρλίτος ή τα εξτρέμ και μια εκτεθειμένη άμυνα, αν ο αντίπαλος βγει γρήγορα στην κόντρα (δύο επικίνδυνες τελικές ίδιας προέλευσης και ο Λεβαδειακός, όπως και ο Αστέρας).

Το πρώτο μισό με τον Λεβαδειακό ήταν το χειρότερο από όλες τις απόψεις που αντικρίσαμε ως τώρα. Η μάσκα για τον ιό γινόταν εύκολα κάλυμμα… για τα μάτια. Σκληρό, αλλά αληθές. Τα «γκάζια» του Ισπανού τεχνικού στο δεύτερο ημίχρονο και η είσοδος του Μακέντα κάπως εξομάλυναν την κατάσταση. Οι Βοιωτοί ένιωσαν πως η απειλή θα ερχόταν με την παρουσία του Ιταλού στην κορυφή της επίθεσης, αφού Αϊτόρ και Σαβιέρ αποδείχθηκαν soft στην αποψινή αναμέτρηση.

Πολλά παραπάνω περιμένει κανείς από τον Αγιούμπ. Να δείξει κάτι. Να γίνει κυνικός. Να πάει με τα… νερά του προπονητή του. Να δικαιολογήσει την υψηλή αμοιβή του. Έως τώρα, ο προκάτοχος της θέσης του, Δώνης τον κερδίζει κατά κράτος. Διότι τα βασικά προσφέρονταν από τον νυν χαφ της Άσκολι.

Στα λίγα θετικά βάζω την παρουσία των Ζαγαρίτη και Μπουζούκη. Ο πρώτος έπαιξε την πλευρά με άνεση και περίμενε στο ύψος της περιοχής για να βοηθήσει δημιουργικά. Ο δεύτερος ήταν ότι καλύτερο παρουσίασαν οι πράσινοι στο αναπτυξιακό κομμάτι. Μέχρι εκεί, όμως…

Μια νίκη κόντρα στην ΑΕΛ είναι από αυτές που μπορούν να επαναφέρουν μια τεθλασμένη γραμμή στην… ευθεία. Για να συμβεί αυτό, το καλό τριαντάλεπτο της Τρίπολης πρέπει να γίνει εξηντάλεπτο στη Λάρισα. Μέχρι να πατήσει γήπεδο και ο Βιγιαφάνες που είναι κομβικός, όπως ανέφερε και ο Τριποτσέρης. Για την ώρα… απωθώ κάθε άλλη δυσάρεστη σκέψη.

Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber