Αναλυτικά όσα είπε στο sdna:
Αρχικά το νιώθεις πως ίσως να είσαι στην καλύτερη φάση της καριέρας σου;
Νομίζω πως ναι, ειδικά φέτος που μου δόθηκαν οι ευκαιρίες να παίξω είχα μια καλή πορεία. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να αποδώσουμε και να βοηθήσουμε την ομάδα και πιστεύω ότι φέτος είμαι σε καλή κατάσταση.
Από το τέλος της προηγούμενης σεζόν, τους τελικούς μέχρι και τώρα είσαι ένα πολύ βασικό κομμάτι του παζλ. Σε εμπιστεύεται ο κόουτς Καλμαζίδης και εσύ τον δικαιώνεις.
Θεωρώ πως έχει δώσει ευκαιρίες σε όλες μας και γενικώς υπάρχει αυτή η εμπιστοσύνη. Όταν το λαμβάνεις αυτό από τον προπονητή είναι πιο εύκολο να αποδόσεις στον αγωνιστικό χώρο.
Ξεκινώντας από το περσυνό πρωτάθλημα. Η ομάδα έκανε κάποιες προσθήκες στα μέσα στη σεζόν αλλά πάνω κάτω ο βασικός κορμός ήταν ίδιος. Ήταν τόσο κομβική η παρουσία του Καλμαζίδη για την αλλαγή του ρυθμού και την κατάκτηση του πρωταθλήματος; Και πως σας έδωσε τόση αυτοπεποίθηση;
Λένε πολλές φορές ότι χρειάζεται μια αλλαγή και αυτή του προπονητή είναι η πρώτη που γίνεται. Η αύρα του Καλμαζίδη ήταν αυτό που έκανε τη διαφορά. Από έναν προπονητή πιο δυναμικό βρεθήκαμε με έναν πολύ ήρεμο. Ο Καλμαζίδης μας έδωσε περισσότερο χώρο, το περιθώριο να κάνουμε λάθη και ξαφνικά όλες ένιωσαν πιο απελευθερωμένες.
Είναι όντως ένας τόσο ήρεμος προπονητής που σας κάνει να πιστέψετε στον εαυτό σας; Γιατί δε συνηθίζουμε να βλέπουμε εκρήξεις του.
Έτσι είναι πάντα. Ακόμα και στον αγώνα που φαίνεται ήρεμος είναι θεωρητικά πιο εκρηκτικός σε σχέση με την προπόνηση.
Ήταν μια τρελή σεζόν πάντως. Δεν ξέρω πόσες πιστεύατε ότι μπορείτε να φτάσετε μέχρι το τέλος της διαδρομής γιατί οι απέξω σίγουρα δεν πρέπει να το πίστευαν.
Πέρυσι είχαμε εξαιρετικό κλίμα στην ομάδα. Ακόμα και με τα κορίτσια που ήρθαν, έφυγαν, ξαναήρθαν είχαμε πολύ καλές σχέσεις. Το πιστεύαμε πάντως, ακόμα μια φορά δεν ήμασταν πρώτες πριν τα πλέι οφ αλλά ήμασταν πολύ σίγουρες ότι θα περάσουμε και θα φτάσουμε μέχρι το τέλος και θα γίνουμε back to back πρωταθλήτριες.
Το να βγαίνετε από τα αποδυτήρια και να βλέπετε 5000 κόσμο στις εξέδρες του ΟΑΚΑ τι σας έκανε να νιώσετε; Καμιά φορά όλο αυτό μετατρέπεται και σε άγχος και πίεση.
Δεν μπορώ να πω ότι νιώσαμε άγχος. Αυτό το hype που νιώθεις όταν βγαίνεις να παίξεις στο ΟΑΚΑ σε ανεβάζει, σου ανεβάζει την αδρεναλίνη και θες να παίξεις στο 100%.
Έκανες ένα flashback με το 2015 και τους τελικούς στην Κυψέλη; Για το πως ήταν τότε τα δεδομένα και πως τώρα;
Η Κυψέλη μου άρεσε πολύ σαν έδρα. Όπως λένε πολύ για το συναίσθημα όταν έπαιζαν στον Τάφο έτσι ακριβώς ένιωθα στην Κυψέλη, μου άρεσε πολύ αυτό το γήπεδο. Ήταν πολύ δυνατή έδρα, δεν ήταν ωραίο να είσαι αντίπαλος εκεί. Ήμασταν αουτσάιντερ τότε, την θυμάμαι πολύ καλά εκείνη τη χρονιά γιατί μου έχει μείνει με πικρία.
Ήταν τότε μια περίοδος που δεν φαινόταν φως; Είχε φτάσει τότε ο Παναθηναϊκός στον τελικό του πρωταθλήματος και του Κυπέλλου αλλά έμοιαζε με υπέρβαση το να το κατακτήσετε. Μάλιστα η νίκη στον δεύτερο τελικό τότε έμοιαζε με πανηγύρι.
Ήταν μια δύσκολη χρονιά. Παρόλα αυτά είναι αυτό που μπορεί να μην έχει τις καλύτερες συνθήκες, την καλύτερη ομάδα, τις καλύτερες παίκτριες αλλά αν παίζεις σαν ομάδα και παίζει η μία για την άλλη μπορείς να καταφέρεις πολλά. Αυτό συνέβη εκείνη τη χρονιά.
Έφυγες από τον Παναθηναϊκό, στη συνέχεια, και βρέθηκες στον Πανναξιακό. Έφυγες από μια ομάδα τελικών και συνέχισες μια μια ομάδα που ήταν επίσης διεκδικήτρια εκείνη την εποχή.
Ο Πανναξιακός είχε πολύ καλή ομάδα και πολύ καλό προπονητή τότε. Είχαμε τον Ζόρατς, νομίζω όλες τον θυμόμαστε όσες τον ζήσαμε! Ήταν μια πολλά υποσχόμενη ομάδα. Ξέραμε ότι πηγαίνουμε σε μια ομάδα με υψηλούς στόχους που διεκδικεί ότι περισσότερο μπορεί.
Μπορεί να μην έχεις παίξει και στους δύο αιώνιους αλλά έχεις παίξει και στους δύο μεγάλους αντιπάλους των Κυκλάδων. Έζησες το ΑΟ Θήρας – Πανναξιακός και από τις δύο πλευρές. Τι είναι το βόλεϊ για αυτά τα δύο νησιά; Το αγάπησαν, το εξέλιξαν, ακόμα και αν είχαν διαφορετική πορεία εν τέλει.
Αγαπάνε πολύ το άθλημα σε αυτά τα νησιά. Στηρίζουν πολύ την ομάδα. Όσο ήμουν στη Νάξο το γήπεδο γέμιζε κάθε Σάββατο και ο κόσμος μας αγκάλιασε.
Στον ΑΟ Θήρας πέρασες δύο σεζόν. Πως είναι το πρότζεκτ της ομάδας; Φαίνεται να είναι πολύ ελκυστικό όλο το πακέτο για μία αθλήτρια. Θα παίξει σε μια ομάδα με υψηλούς στόχους, όλα λειτουργούν ομαλά, συνέπεια από πλευράς ομάδας, καλές συνθήκες, ζωή σε ένα πανέμορφο μέρος.
Σαν ομάδα και σαν προοπτικές είναι εξαιρετικά τα πράγματα εκεί. Μας πρόσεχαν πολύ, όλα ήταν ιδανικά στις προπονήσεις, στο γήπεδο, στην προετοιμασία. Πέρασα δύο χρόνια εκεί και αν βάλουμε και τη Νάξο που ήμουν πιο πριν πέρασα τρία συνεχόμενα χρόνια σε αυτά τα νησιά. Τώρα δε θα το ξαναέκανα, βέβαια. Είναι δύσκολη η ζωή στο νησί, σε μια μικρή κοινωνία και πολλές φορές γίνεται ψυχοφθώρο αυτό.
Τι λείπει από τον ΑΟ Θήρας για να φτάσει σε έναν τίτλο; Έφτασε σε τελικούς πρωταθλήματος, έπαιξε ξανά και ξανά σε τελικούς Κυπέλλου.
Δεν μπορώ να πω ότι είναι θέμα εμπειρίας γιατί πέρασαν πολλές έμπειρες αθλήτριες από εκεί. Νιώθω ότι πολλές φορές όταν κουβαλάς σαν ομάδα ένα μεγάλο όνομα μεγαλώνεις και εσύ μαζί. Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά είναι σαν να κουβαλάς ένα “πρέπει” και σου δίνει μεγαλύτερο ερέθισμα για νίκη σε μία ομάδα με βαρύ όνομα.
Το πέρασμα από τον Άρη και τον Πορφύρα τι σου άφησε; Γιατί μετά από συνεχόμενες χρονιές που έφτασες είτε σε τελικούς πρωταθλήματος ή έστω να διεκδικείς πρόκριση σε τελικούς, έπαιξες σε F4 Κυπέλλου και ξαφνικά είσαι σε δύο ομάδες με διαφορετικούς στόχους. Υπάρχει συμπαίκτριά σου που σε ανάλογη συνθήκη στο εξωτερικό μου είπε ότι απολάμβανε το βόλεϊ περισσότερο έχοντας λιγότερη πίεση.
Μετά τον ΑΟ Θήρας είχα την ανάγκη να πάω σπίτι μου. Ήθελα πολύ να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη. Ήταν καλή ομάδα ο Άρης, ανταγωνιστική, που μπορεί να μην πήγαινε για πρωτάθλημα αλλά ήταν καλή γενικώς. Ήθελα να νιώσω καλά ψυχολογικά. Και αν δεν κάνω λάθος ο Άρης είχε παίξει στους τελικούς μια χρονιά πριν. Μετά από αυτό ήθελα να φύγω από τη Θεσσαλονίκη και να πάω στην Αθήνα.
Ο Πορφύρας ήταν σε καλή περίοδο τότε. Είχε παίξει και στο Challenge Cup.
Ναι, ήταν η χρονιά που έπαιξε στην Ευρώπη και ήθελα να παίξω για αυτό. Ήθελα να παίξω ελεύθερα και το ευχαριστήθηκα πολύ.
Έχεις ζήσει τον Παναθηναϊκό σε κάθε φάση του. Στη φάση που προσπαθούσε να ανακάμψει, σε περίοδο τίτλων πλέον αλλά και σε μια φάση περίεργη που προσπαθούσε να ανασυγκροτηθεί. Γιατί το 2020 όταν επέστρεψες ήταν μια κατάσταση που άλλαζε η διοίκηση και η ομάδα έψαχνε τρόπο να σταθεί στο ύψος της.
Είναι πολλά τα χρόνια και δύσκολες οι συνθήκες που ζήσαμε. Δε θέλω να το παίξω Παναθηναϊκάρα αλλά την αγαπάω και την πονάω την ομάδα. Με έχουν δέσει πολλά πράγματα εκτός από το επαγγελματικό κομμάτι με την ομάδα.
Ήταν ίσως πιο άβολη και πιο περίεργη σεζόν το 2020-21; Γιατί το 2020 έσκασε η πανδημία και ήρθε η διακοπή των πρωταθλημάτων αλλά την επόμενη σταματήσατε, ξανασταματήσατε και εν τέλει έγινε μόνο το Κύπελλο. Και μέσα σε όλα ήρθε και ο τραυματισμός σου.
Εγώ ευτυχώς είχα απλά ένα βαρύ διάστρεμμα γιατί οι περισσότεροι τραυματισμοί που είχαν άλλα κορίτσια ήταν πολύ πιο σοβαροί. ‘Ήταν μια δύσκολη σεζόν. Ξεκινήσαμε μετά από πανδημία αλλά με αβεβαιότητα, σταματήσαμε, αργότερα ξανασταματήσαμε. Ήταν μια πολύ δύσκολη σεζόν.
Πάντως η ομάδα έδειχνε να έχει καλό κλίμα και όποτε βρισκόσουν στο γήπεδο μετά τον τραυματισμό σου υπήρχε έντονη στήριξη προς εσένα.
Γενικά είμαι πολύ τυχερή σε αυτό. Νιώθω πως πάντα ήμουν σε ομάδα με καλό κλίμα. Δε θέλω να είμαι υπερβολική πως όλα είναι τέλεια αλλά πραγματικά κάθε χρόνο δενόμασταν με τα κορίτσια και ήμασταν καλά.
Όλα έχουν να κάνουν και με συγκυρίες και λίγο τύχη αλλά όταν κατέκτησες πρωτάθλημα και Κύπελλο το 22 αισθάνθηκες αυτό το «επιτέλους»; Γιατί ήσουν πάντα κοντά σε τίτλους αλλά για χρόνια σε εσένα και τις ομάδες σου σας ξέφευγαν.
Ναι, αισθάνθηκα ότι έφυγε η πικρία του 2014-15 όταν κατακτήσαμε το πρωτάθλημα του 2022. Το συζητούσαμε με την Πέννυ (Ρόγκα) όταν πήραμε το Κύπελλο του 2022 στην Κρήτη ότι επιτέλους ήρθε η στιγμή και τα καταφέραμε!
Πάντως και οι τρεις τίτλοι που πήρατε την τελευταία διετία είχαν δυνατά συναισθήματα. Στην Κρήτη ήταν ο πρώτος για τον Παναθηναϊκό μετά από χρόνια, λίγο αργότερα ήρθε πρωτάθλημα μέσα στην έδρα του Ολυμπιακού και μετά πρωτάθλημα σε γεμάτο ΟΑΚΑ. Είναι αυτό που λένε ότι δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κάποιον από όλους;
Αυτό ακριβώς, γιατί ήταν όλοι οι τίτλοι διαφορετικοί. Σίγουρα το πρώτο είναι ξεχωριστό και δεν το ξεχνάς αλλά και το περσυνό ήταν μια εμπειρία πρωτόγνωρη για όλες μας μέσα στο ΟΑΚΑ.
Έχεις ακόμα δρόμο στην καριέρα σου αλλά υπάρχει κάτι που να σου λείπει;
Αγωνιστικά δε μου λείπει κάτι. Κατακτήσαμε πρωτάθλημα και Κύπελλο, μακάρι να μπορέσουμε και κάτι καλύτερο στην Ευρώπη αλλά είμαι πολύ γεμάτη. Όσο για τα εξωαγωνιστικά ξέρεις πως ο πρωταθλητισμός σου στερεί πολλά αλλά το κάνεις συνειδητά.
Το παιχνίδι στην Τενερίφη είναι ίσως το μοναδικό που πληγώνει τον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια; Ίσως να ήταν μεγαλύτερη ευκαιρία και από τις επόμενες δύο που σας δόθηκαν.
Ήταν ένα πολύ δύσκολο ταξίδι. Δεν θέλω να πω ότι χάσαμε λόγο του ταξιδιού αλλα ταλαιπωρηθήκαμε πολύ. Σίγουρα μπορούσαμε να κερδίσουμε αλλά δεν τα καταφέραμε. Ήμασταν κοντά, δεν ήπιαμε νερό και δυστυχώς δεν μας έκατσε.
Το σκυλάκι σου πάντως πρέπει να έχει αγαπηθεί από όλη την ομάδα. Πόσα χρόνια κάνετε παρέα;
Ναι, ειδικά πέρυσι που την έφερνα και πιο συχνά στο γήπεδο της είχαν γράψει και άρθρο! Την έχω 9 χρόνια.
Φαντάζομαι ότι και αυτό έχει ζήσει μαζί σου σε Νάξο, Σαντορίνη, Θεσσαλονίκη;
Την είχα στη Νάξο αλλά όχι στη Σαντορίνη. Και πλέον στην Αθήνα τόσα χρόνια.
Συνηθίζεται η Αθήνα τελικά;
Παραδόξως ναι. Τα πρώτα χρόνια δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι μένω εδώ αλλά τώρα δε θέλω να φύγω.
Θυμάσαι τις μέρες που έφυγες από τους Μακεδόνες Αξιού για τον Παναθηναϊκό και μετακόμισες στην Αθήνα;
Στη Θεσσαλονίκη έμενα στο Πανόραμα, που ήταν πιο απομονομένη περιοχή, και όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό έμενα στου Γκύζι. Ήταν εντυπωσιακό ότι άκουγα συνέχεια κόσμο και μου φαινόταν τόσο διαφορετικό.
