«Έπεισε τον Πρέντραγκ Μιγιάτοβιτς να έρθει στον Παναθηναϊκό με 500.000 δολάρια»
Τι πραγματικά είχε συμβεί με την περίπτωση του Πέτζα Μιγιάτοβιτς, πρωταθλητή τότε με την Παρτίζαν, που οι φήμες τον ήθελαν να βρίσκεται μια ανάσα από τον Παναθηναϊκό;
Ένας εκ των κορυφαίων Γιουγκοσλάβων ποδοσφαιριστών, που καταξιώθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου κατέκτησε το Champions League και το πρωτάθλημα Ισπανίας.
Αυτό που λέμε «γράφω βιβλίο από αυτή την εμπειρία», ο Δημήτρης Παναγιωτάκης θα το κάνει στην κυριολεξία…
«Ο Πέτζα ήταν τότε το πρώτο βιολί της εθνικής Γιουγκοσλαβίας, δικό του παιδί, αφού ο Όσιμ τον είχε αναδείξει στην Παρτίζαν. Την άνοιξη του 1993, η Παρτίζαν ήθελε να τον πουλήσει. Ήταν διατεθειμένος να έρθει με μισό εκατομμύριο δολάρια αλλά η διοίκηση δεν το αξιολόγησε σωστά και δεν προχώρησε για διάφορους λόγους. Τελικά σε λίγο καιρό αποκτήθηκε με 3 εκατομμύρια δολάρια από τη Βαλένθια και μετά πήγε στη Ρεάλ Μαδρίτης με 10 εκατομμύρια. Είχε απεριόριστη εκτίμηση στον Όσιμ και ένας παίκτης τέτοιας αξίας, που θα έπαιζε για τον προπονητή του, θα άλλαζε τον ρου της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Θα μπορούσε να φτάσει ξανά στον τελικό του Champions League».
«Αγνόησε τον Βαρδινογιάννη, άφησε στον πάγκο τον Μπορέλι, έβαλε τον Ουζουνίδη στα χαφ και πήραμε το Κύπελλο»
Ο Ίβιτσα Όσιμ, έμεινε στην ιστορία ως ένας ασυμβίβαστος προπονητής, που δεν δεχόταν παρεμβάσεις στη δουλειά του από τις διοικήσεις. Τι είχε συμβεί με τον Χουάν Χοσέ Μπορέλι, ένα κεφάλαιο που αποσχολούσε συχνά εκείνη την εποχή τα Μέσα;
«Ο Όσιμ είχε τεράστια εμπιστοσύνη στον τρόπο σκέψης του. Δεν επηρεαζόταν εύκολα. Μπορούσε να ανταλλάξει απόψεις με όλο τον κόσμο, αλλά ήταν εκείνος που λάμβανε τις τελικές αποφάσεις. Το ίδιο συνέβαινε και με τη διοίκηση του Παναθηναϊκού. Δεν επέτρεπε τις παρεμβάσεις στη δουλειά του. Αν δούλευες στην προπόνηση μαζί του, είχες και θέση στην ενδεκάδα. Αν όχι, άφηνε τους παίκτες στον πάγκο, ανεξαρτήτως προσωπικότητας και αξίας. Ήταν τότε ο τελικός Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό το 1993. Ο Μπορέλι έλειπε στην Αργεντινή για δικούς του λόγους και δεν ακολούθησε στην προετοιμασία στην αρχή της σεζόν. Τότε υπήρχε ο περιορισμός των τριών ξένων. Στην ουσία, απουσία του Μπορέλι, ο Όσιμ έπαιζε με έναν, τον Βαζέχα, γιατί ο Βάντσικ ήταν τερματοφύλακας. Πριν, είχε φέρει ο Κόκκαλης στον Ολυμπιακό, την γνωστή τριάδα των Σοβιετικών, Προτασόφ, Λιτόφτσενκο και Σάβιτσεφ. Ο Μπορέλι, επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη Σεπτέμβρη και είχε κάνει μία μίνι προετοιμασία για να καλύψει το χαμένο χρόνο. Παθαίνει θλάση σε ένα άθλιο γήπεδο στον αγώνα με την Δόξα Δράμας κι έμεινε πάλι εκτός ομάδας. Άρχισε προς το τέλος της σεζόν πριν τον τελικό του Κυπέλλου να επανέρχεται σιγά σιγά. Τότε του λέει ο «Καπετάνιος» εμμέσως πλην σαφώς ότι θα πρέπει να τον ξεκινήσει στο παιχνίδι. Ο Όσιμ του απάντησε ότι «θα δούμε για τον Μπορέλι, αλλά το Κύπελλο μπορούμε να το πάρουμε». Προπονητής του Ολυμπιακού τότε, ήταν ο Λιόυπκο Πέτροβιτς, τον οποίο γνώριζε πολύ καλά από όταν ήταν στον Ερυθρό Αστέρα κι εκείνος στην Παρτίζαν. Μάλιστα ο Όσιμ του πήρε το Κύπελλο και δεν έκανε νταμπλ ο Αστέρας.
Το βράδυ λοιπόν που συζητούσαμε, με ρώτησε τη γνώμη μου γιατί σκεφτόταν να βάλει τον Ουζουνίδη ως δεύτερο αμυντικό χαφ, με τη λογική ότι ο Πέτροβιτς θα έκανε τα πλάνα του έτσι ώστε να περιορίσει τον Μπορέλι, που θα πίστευε ότι θα παίξει ως το βασικό μας δεκάρι, με στόχο να μας πάρει το κέντρο. Από τη στιγμή που ήταν πιο επιθετικογενής ο Μπορέλι, ο Λιούπκο θα έβγαζε αυτό που λέμε, παίκτη παραπάνω στα χαφ. Εγώ του είπα ότι αν και στόπερ, ο Μαρίνος στην Ξάνθη έπαιζε πολλές φορές ως αμυντικό χαφ σε ειδικές περιπτώσεις. Ήξερε και να παίζει με τη μπάλα στα πόδια, δεν ήταν απλά ένας σκληροτράχηλος αμυντικός. Επιπλέον δεν μπορούσε να σπάσει το αμυντικό μας δίδυμο. Έτσι θα τους αιφνιδιάζαμε και δύσκολα θα αντιδρούσαν αν βάζαμε πρώτοι γκολ. Όπως κι έγινε. Ο Βαζέχα έβαλε το γκολ και πήραμε το Κύπελλο. Χάρη στην οξυδέρκεια του Όσιμ, πήραμε το κέντρο και το τρόπαιο», θυμάται ο Δημήτρης Παναγιωτάκης.