«Ενιωθα άσχημα για το κλαμπ που με πλήρωνε - Ήθελα να ανταποδώσω κάτι στον Παναθηναϊκό»
Ο Ρόκο-Λένι Ούκιτς παραχώρησε συνέντευξη στην ιστοσελίδα Gazzetta.gr και μεταξύ άλλων θυμήθηκε την περίοδο που φόρεσε την πράσινη φανέλα!
Διαβάστε ένα απόσπασμα όσων δήλωσε:
«Το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι ότι τραυματίστηκα τη δεύτερη χρονιά. Ο αχίλλειος και στα δυο πόδια ήταν σε τραγική κατάσταση. Αν το είχα αυτό στο μυαλό μου, δεν θα έπαιζα όλη τη δεύτερη χρονιά στον Παναθηναϊκό με τον τρόπο που έπαιξα. Γιατί πραγματικά, αυτή η κατάσταση κατέστρεψε την καριέρα μου…» παραδέχεται κάνοντας rewind ενώ δεν πρόκειται να ξεχάσει ποτέ εκείνη τη σειρά των playoffs με την Μπαρτσελόνα και τη μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Παναθηναϊκού που ηττήθηκε στο Game 4 στο ΟΑΚΑ κι εν τέλει αποκλείστηκε: «Έμειναν στο παιχνίδι με πέντε τεράστιους παίκτες που όμως δεν έπαιξαν ποτέ άμυνα στη ζωή του! Ο Σάρας, ο Ναβάρο, ο Τζο Ίνγκλις, ο Λόρμπεκ και ο Άντε Τόμιτς… Μας άφησαν να σουτάρουμε και χάσαμε όλα τα σουτ σε εκείνο το παιχνίδι».
Εκτός από την Κροατία, έχεις παίξει μπάσκετ στη Βιτόρια, τη Βαρκελώνη, τη Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, την Αθήνα, το Τορόντο… Που ένιωσες, λοιπόν περισσότερο σπίτι σου;
«Το μοναδικό μέρος που ένιωσα πραγματικά σαν στο σπίτι μου είναι η Αθήνα! Η υποδοχή και η αντιμετώπιση που είχα σαν παίκτης του Παναθηναϊκού και αργότερα της ΑΕΚ είναι κάτι πραγματικά ξεχωριστό και μοναδικό. Πέρασα τρία υπέροχα χρόνια στην Αθήνα και την Ελλάδα. Υπάρχει η ίδια νοοτροπία με την Κροατία, επίσης το κλίμα είναι ίδιο και το φαγητό είναι υπέροχο. Είναι μια ερώτηση που κάνουν συχνά σε εμένα και τη γυναίκα μου. Πού νιώσαμε δηλαδή καλύτερα και πιο άνετα… Και οι δυο μας λέμε το ίδιο, χωρίς δεύτερη σκέψη. Στην Αθήνα».
Τι θέση έχουν ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ στην καριέρα σου;
«Έπαιξα το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας μου την πρώτη σεζόν στον Παναθηναϊκό (σ.σ. 2012-13), ενδεχομένως μαζί με μια χρονιά στη Φενέρμπαχτσε. Στη Φενέρ είχα καλύτερα νούμερα όμως στον Παναθηναϊκό είχα μεγαλύτερες επιτυχίες σαν ομάδα. Στο τέλος της ημέρας, νικήσαμε τον Ολυμπιακό και κερδίσαμε δυο τίτλους τη χρονιά που είχαν κατακτήσει την EuroLeague και ήταν πανίσχυροι. Το μόνο πράγμα που λυπάμαι είναι ότι τραυματίστηκα τη δεύτερη χρονιά. Ο αχίλλειος και στα δυο πόδια ήταν σε τραγική κατάσταση. Αν το είχα αυτό στο μυαλό μου, δεν θα έπαιζα όλη τη δεύτερη χρονιά στον Παναθηναϊκό με τον τρόπο που έπαιξα. Γιατί πραγματικά, αυτή η κατάσταση κατέστρεψε την καριέρα μου. Ο κόσμος του μπάσκετ με είδε σε κακή κατάσταση. Δεν πήρα χρόνο για την αποθεραπεία μου. Έπρεπε να μείνω εκτός στο πρώτο μισό της χρονιάς και να παίξω στο άλλο μισό. Παρ’ όλα αυτά, αποφάσισα να παίξω γιατί δεν τραυματίστηκα στον Παναθηναϊκό. Είχα τραυματιστεί στην εθνική Κροατίας κι ένιωθα άσχημα για το κλαμπ που με πλήρωνε. Ήθελα να ανταποδώσω κάτι στον Παναθηναϊκό. Είπα μέσα μου πως θέλω να βοηθήσω την ομάδα μου, ακόμα κι αν έπαιζα στο 50-60%. Έτσι αποφάσισα να παίξω εκείνη την χρονιά κι έκτοτε, δεν γύρισα ποτέ ξανά σε επίπεδο EuroLeague. Δεν είχα ξανά την ευκαιρία να το κάνω, αν και ήμουν μόλις 30 ετών. Ο κόσμος με είδε σε κακή κατάσταση, είδε πως δεν ήμουν τόσο γρήγορος όσο πριν όμως η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν έδωσα στο σώμα μου την ευκαιρία να αναρρώσει έπειτα από εκείνους τους τραυματισμούς.
Τώρα όσον αφορά την ΑΕΚ, ήμουν σε καλύτερη φάση. Ήμουν 33 ετών, κατά την γνώμη μου ήμουν ακόμη παίκτης EuroLeague όμως κατά την γνώμη των προπονητών και των GMs που μάλλον είναι πιο σημαντική από τη δική μου, δεν είχα την ευκαιρία να παίξω παρά μόνο σε επίπεδο BCL. Παίξαμε τόσες φορές κόντρα στον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα… Ήμουν ανταγωνιστικός κι έκανα καλά παιχνίδια ως βασικός γκαρντ της ΑΕΚ απέναντι στα καλύτερα γκαρντ της Ευρώπης. Εκείνη η χρονιά αναζωογόνησε πολύ την καριέρα μου, μού έδωσε άλλα 4-5 χρόνια μπάσκετ. Ίσως δεν το ξέρετε αλλά υπέγραψα αρχικώς στην ΑΕΚ για τρεις μήνες! Επειδή, ακριβώς ο κόσμος δεν πίστευε ότι ήμουν υγιής. Μου έδωσαν συμβόλαιο για τρεις μήνες, όχι ως το τέλος της χρονιά. Αν, λοιπόν δεν έπαιζα καλά εκείνους τους τρεις μήνες, πιθανώς δεν θα μπορούσα να υπογράψω πουθενά αλλού. Πιθανότατα, επίσης θα τελείωνα την καριέρα μου! Εν τέλει, έπαιξα καλά, έμεινα ως το τέλος της χρονιάς (2016-17) κι αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να αναστήσω την καριέρα μου».
Με εξαίρεση το πρώτο πέρασμά σου στην ΚΚ Σπλιτ, δεν έπαιξες σε καμία ομάδα περισσότερα από δυο συνεχόμενα χρόνια! Δεν ήθελες να γεράσεις σε ένα κλαμπ; Ή γενικώς, σου αρέσουν οι αλλαγές σαν άνθρωπος;
«Αυτό είναι ένα ενδιαφέρον κομμάτι, το γεγονός δηλαδή ότι έπαιξα σε τόσες ομάδες. Για την ακρίβεια, έπαιξα 2.5 σεζόν στη Φενέρμπαχτσε. Πήγα τον Ιανουάριο του 2010, βοήθησα την ομάδα να διεκδικήσει όλους τους τίτλους εκείνη τη σεζόν κι έμεινα άλλα δυο χρόνια. Πάντως είναι αλήθεια αυτό που είπες. Πολλές φορές, ήταν δική μου απόφαση να αλλάξω ομάδα. Ήταν ένα από τα λάθη μου, που αναφέραμε πριν… Το ότι δηλαδή δεν είμαι τόσο υπομονετικός άνθρωπος. Πάντα τα ήθελα όλα και τα ήθελα τώρα! Αυτό φάνηκε κυρίως τον πρώτο καιρό που έπαιξα μακριά από την Κροατία, όταν άλλαξα πέντε ομάδες στα πρώτα τέσσερα χρόνια! Πολλά πράγματα μπορούν να συμβούν και έχουν εξήγηση. Όταν έχεις μικρότερο χρόνο συμμετοχής από αυτόν που πιστεύεις ότι αξίζεις, θεωρητικά πρέπει να κάνεις υπομονή και να μείνεις συγκεντρωμένος. Να εστιάσεις στον εαυτό σου, στο πως θα βελτιωθείς. Δεν ήμουν πάντα έτσι. Δεν είχα υπομονή, προσπαθούσα να βρω διέξοδο, να βρω νέες καταστάσεις που θεωρητικά θα ήταν καλύτερες για μένα αντί να συγκεντρωθώ στο παιχνίδι μου και τη βελτίωσή μου. Αυτός ήταν ο βασικός λόγος που άλλαξα τόσες ομάδες στο ξεκίνημα της καριέρας μου.
Όταν όμως μεγαλώνεις, οι ομάδες δεν σου δίνουν συμβόλαια με μεγάλη διάρκεια. Ξέρετε πως έχει η κατάσταση στην Ευρώπη, δεν είμαι ο μόνος που έχει κάνει τόσες αλλαγές. Στο prime σου, μπορείς να μείνεις σε μια ομάδα ως ξένος για πολλά χρόνια. Στις περισσότερες των περιπτώσεων όμως, όταν πας σε μια ξένη λίγκα, μόνο 2-3 ομάδες θα κρατήσουν τους ξένους παίκτες και την επόμενη χρονιά. Είναι αυτές που θα πετύχουν τους στόχους τους, που θα κερδίσουν έναν τίτλο ή θα παίξουν στους τελικούς. Οι υπόλοιπες 15 θα τους αλλάξουν όλους! Ακόμα και η χρονιά μου στην ΑΕΚ. Έκανα μια πολύ καλή χρονιά όμως αποφάσισα να φύγω επειδή μου χρωστούσαν χρήματα. Πάντα θα συμβαίνει κάτι που θα σε κάνει να πάρεις μια συγκεκριμένη απόφαση. Αν κάποιος δει το βιογραφικό μου, θα δει πως έχω παίξει σε 13-14 ομάδες. Είναι τόσες πολλές… Και σίγουρα δεν είμαι περήφανος για αυτό. Πιστεύω πως οι μεγάλοι και καλοί παίκτες, γιατί επίσης θεωρώ τον εαυτό μου καλό παίκτη, πρέπει να αφήνουν το σημάδι τους σε ένα κλαμπ από το να αλλάζουν συνέχεια. Συνέβη… Είμαι υπερήφανος για τα τρία χρόνια που έπαιξα στη Φενέρμπαχτσε, για τα δυο χρόνια και τους τέσσερις τίτλους στον Παναθηναϊκό… Δεν άφησα το σημάδι μου εκεί, δεν ήμουν legend για αυτά τα κλαμπ και σίγουρα δεν πρόκειται να αποσύρουν τη φανέλα μου (γέλια). Σε κάθε περίπτωση, νομίζω πως έδωσα αφορμές στους ανθρώπους να με θυμούνται θετικά. Η μόνη ομάδα που πραγματικά έχω σημαδέψει είναι η ΚΚ Σπλιτ, η ομάδα της πόλης μου Δεν είναι μικρό πράγματα, έστω κι αν δεν μιλάμε για το top επίπεδο πια».
Διάβασε όλα τα νέα για το μπάσκετ του Παναθηναϊκού
Συνδεθείτε στην ομάδα του Newspao.gr στο Viber