Ενδεκάδα Γουέμπλεϊ: «Ο Άγιαξ μας φοβόταν - Ατυχία να μην βάλουμε γκολ!»

Οι έντεκα ποδοσφαιριστές που αγωνίστηκαν ως βασικοί στον τελικό με τον Άγιαξ, φιλοξενήθηκαν στο SDNA σε μια μοναδική εκπομπή και γύρισαν τον χρόνο πίσω στο 1971 και στον τελικό Ευρώπης.

Σε μια εξαιρετική εκπομπή – αφιέρωμα στους ήρωες του Γουέμπλεϊ, η αρχική ενδεκάδα του Παναθηναϊκού αναφέρθηκε στο «έπος» με ατάκες – φωτιά στον Βασίλη Βέργη και στο SDNA.

Μεταξύ άλλων ανέφεραν οι πρωταγωνιστές:

Μίμης Δομάζος: «Ο Άγιαξ μας φοβόταν πραγματικά. Χρειάστηκε να πετύχουν και το δεύτερο γκολ για να πανηγυρίσουν. Εμείς πιστεύαμε σε εκείνο το παιχνίδι ότι μπορούσαμε να κερδίσουμε τον Άγιαξ. Κερδίσαμε μεγάλες ομάδες μέχρι τότε. Αυτή η ομάδα είχε ψυχή και θάρρος ενώ είχε και χάρισμα και στην ψυχή και στα πόδια».

Αριστείδης Καμάρας: «Κορυφαία στιγμή για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς μια αμιγώς ελληνική ομάδα δύσκολα θα φτάσει πάλι να διεκδικήσει ένα Κύπελλο Πρωταθλητριών».

Φραγκίσκος Σούρπης: «Μετά το παιχνίδι με τον Άγιαξ και τον τρόπο με τον οποίο τον αντιμετωπίσαμε καταλάβαμε πόσο μεγάλη ομάδα είμαστε. Εμείς είχαμε έναν μεγάλο ποδοσφαιριστή, τον Μίμη Δομάζο. Για τον Δομάζο μπορώ να σας πω πως αν εμείς κατεβήκαμε από τα σπίτια μας, αυτός κατέβηκε από τον ουρανό».

Άνθιμος Καψής: «Είχα πάντα στη μνήμη μου το δεύτερο γκολ που δεχτήκαμε στον τελικό, αλλά τελικά το ξεπέρασα με την βοήθεια των συμπαικτών μου. Στο παιχνίδι αυτό ήμασταν πολύ καλοί. Μπορώ να σας πω ότι θα μπορούσαμε να πάρουμε και τον τελικό, αλλά είχαμε την ατυχία να μην βάλουμε γκολ».

Τάκης Οικονομόπουλος: «Θέλω να πω ότι με τον Δομάζο, τον Καμάρα και τον Σούρπη φτιάξαμε την ομάδα που πήγε στο Γουέμπλεϊ. Φέραμε παιδιά που ήταν Παναθηναϊκοί και δημιουργήσαμε μια τεράστια ομάδα».

Τότης Φυλακούρης: «Το Γουέμπλεϊ είναι ένα έπος. Ένα έπος που δημιουργήσαν παίκτες που ήταν μαχητές στον αγωνιστικό χώρο. Ο Μίμης Δομάζος ήταν θρύλος. Ένας μαχητής και ένας νικητής. Έχω απεριόριστή ευγνωμοσύνη για τον Δομάζο».

Χάρης Γραμμός: «Ο Μίμης Δομάζος θα είναι για πάντα ο αρχηγός μας. Σε εκείνο το ματς ξεχώρισαν όλοι. Αυτό που θυμάμαι είναι πως όταν μπήκα μέσα στο Γουέμπλεϊ έμεινα άφωνος».

Κώστας Ελευθεράκης: «Στον Παναθηναϊκό κατάφερα να γνωρίσω το ίνδαλμα μου, τον Μίμη Δομάζο. Αυτή η ομάδα είχε μεγάλη προσωπικότητα και ταλέντο και γι΄ αυτό έφτασε εκεί που έφτασε. Δεν φτάσαμε τυχαία εκεί που φτάσαμε».

Γιάννης Τομαράς: «Θεωρώ ότι δεν κάναμε καθόλου καλή διαχείριση πριν από το παιχνίδι. Στο ματς αυτό έπαιξαν δύο θρύλοι, ο Δομάζος και ο Κρόιφ. Κάναμε ένα πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο, αλλά ήμασταν άτυχοι».

Γιώργος Βλάχος: «Δεν πίστευα ποτέ ότι θα καταφέρω να είμαι συμπαίκτης με τον Δομάζο και δη να φτάσω σε ένα μεγάλο τελικό κυπέλλου πρωταθλητριών μαζί. Ο τελικός του Γουέμπλεϊ είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της αθλητικής ζωής μου, για να μην πω η καλύτερη».

Αντώνης Αντωνιάδης: «Οι στιγμές αυτές θα μείνουν χαραγμένες στις ψυχές όλων των Παναθηναϊκών και όλων των Ελλήνων. Στον τελικό υπήρχε μια ατμόσφαιρα που θύμιζε Ελλάδα.Ήρθαν από όλα τα μέρη του κόσμου»