Με τον Παναθηναϊκό να υποφέρει οργανωτικά όντας…αιώνες πίσω από τον ανταγωνισμό σε επίπεδο στελέχωσης περιμένουμε να δούμε τι θα καταφέρει ο Πιερ Ντρεοσί στο μεταγραφικό παζάρι.
Επί Γιάννη Αλλαφούζου το τριφύλλι βασίζεται αποκλειστικά στην ατζέντα, στις γνωριμίες, στις επαφές του εκάστοτε τεχνικού διευθυντή. Είτε αυτός ήταν ο Νταμπίζας, είτε ο Φύσσας και ο Βόκολος, είτε ο Στραματσόνι που είχε την απόλυτο έλεγχο το καλοκαίρι του 2016, είτε ο Τσάβι Ρόκα, είτε ο Διαμαντόπουλος.
Όλοι προτίμησαν κατά κύριο λόγο να δουλέψουν με προτάσεις ατζέντηδων, προσπαθώντας να βρουν αυτό που ήθελαν για να καλύψουν τα κενά της κάθε αγωνιστικής έκδοσης.
Με εξαίρεση τον Στραματσόνι τον Ιταλό οι υπόλοιποι δεν είχαν χρήματα για αγορά ποδοσφαιριστή και με εξαίρεση τον Νίκο Νταμπίζα και στις δύο του θητείες, όλοι οι υπόλοιποι είχαν σαφώς πιο «φουσκωμένο» πορτοφόλι για συμβόλαια.
Για παράδειγμα ο Ισπανός Σάντσες «έκλεισε» με 900.000 ετησίως από τον Φύσσα και τον Βόκολο, ο Ιμπάρμπο με 800.000 από τον Στραματσόνι και ο Καρλίτος με 600.000 από τον Ρόκα.
Για να κρίνουμε σωστά τις επιλογές κάθε τεχνικού διευθυντή, θα πρέπει να εξετάζουμε πρώτα και τις συνθήκες. Είναι άλλη δουλειά να έχεις «ταβάνι» τις 200 και τις 300.000 ευρώ και άλλη όταν έχεις τα διπλάσια και τα τριπλάσια χρήματα. Απ΄ ότι βλέπουμε ο Γάλλος θα προικιστεί ανάλογα με το τι λεφτά θα υπάρχουν στο ταμείο από ενδεχόμενη πώληση του Κίκο Μακέντα. Ειδάλλως στα…τυφλά και ο Θεός βοηθός!
